Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καστοριάς, να απολύσει οκτώ συμβασιούχους εργαζόμενους ούτε εύκολη ούτε ανώδυνη ήταν.
Ήταν όμως αναγκαία!
Διότι όπως έχει ενημερώσει η “Καστοριανή Εστία” με συνεχή δημοσιεύματα τα τελευταία χρόνια η οικονομική κατάσταση του Δήμου Καστοριάς βρίσκεται… μισό βήμα πριν υπαχθεί στην επιτήρηση του Οικονομικού Παρατηρητηρίου (το αντίστοιχο ΔΝΤ των Δήμων).
Αυτό άλλωστε ειπώθηκε και στο προχθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο από τα πλέον επίσημα χείλη, του δημάρχου Γιάννη Κορεντσίδη. Πλην όμως πέρασε εντελώς επιδερμικά είτε γιατί οι δημοτικοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων, δεν αντιλήφθηκαν την κρισιμότητα των στιγμών είτε γιατί δεν ήθελαν να αποδεχθούν ότι η κατάσταση που καλούνται να διαχειριστούν, θεωρείται μη αναστρέψιμη.
Υπήρχε κι ένας ακόμα λόγος, που φόρτισε επιπλέον την ατμόσφαιρα. Αυτός της απόλυσης των οκτώ εργαζομένων, που στην προκειμένη περίπτωση, δικαίως θεώρησαν τους εαυτούς τους σαν τα εξιλαστήρια θύματα, μιας νοσηρής κατάστασης, για την οποία δεν ευθύνονται οι ίδιοι.
Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το “λάθος” του δημάρχου και της δημοτικής αρχής που εκπροσωπεί. Η κάθαρση που συντελείται στην τελευταία πράξη της αρχαίας τραγωδίας, έπρεπε να ξεκινήσει από τα πάνω προς τα κάτω και όχι αντίστροφα…
Από τα “ρετιρέ” της διοικητικής πολυκατοικίας του Δήμου. Εκεί που οι μισθοί και τα επιδόματα αποτελούν πρόκληση ακόμα και για τους πλέον υψηλόμισθους του ιδιωτικού τομέα! Εκεί που, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, συνυπάρχουν στην ίδια υπηρεσία, εφτά προϊσταμένες του… εαυτού τους! Εκεί όπου οι δημοτικές επιχειρήσεις (ΔΕΥΑΚ, Ορεστειάς κλπ) έχουν χρεοκοπήσει από καιρό, αλλά οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια, όπως πριν από την κρίση.
Ενώ την ίδια στιγμή τα κριτήρια για την πρόσληψη “εξωτερικών συνεργατών”, έχουν χαμηλώσει σε “φωτογραφικά” επίπεδα που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, αν κρίνουμε από τα σχόλια των δημοτών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στον τοπικό τύπο.
Αναμφισβήτητα το έργο της παρούσας δημοτικής αρχής και επίπονο και επώδυνο είναι. Θα πρέπει να προχωρήσει σε τομές που θα την φέρουν αντιμέτωπη με αρκετές κοινωνικές ομάδες οι οποίες θα υπερασπιστούν μέχρι εσχάτων τα “κεκτημένα” τους!
Για να προχωρήσει όμως μπροστά, θα πρέπει να θωρακιστεί ηθικά με όλα εκείνα τα εχέγγυα, που δεν θα τη καθιστούν ευάλωτη σε έξωθεν παρεμβάσεις.
Προχθές έγινε μια αρχή, αλλά με πολλούς αστερίσκους…
Και η αρχή, θέλουμε να πιστεύουμε, είναι το ήμισυ του παντός…
