Κάποιοι θα πανηγυρίσουν και κάποιοι άλλοι θα προβληματιστούν!
Πόσο δημοκρατικό και ηθικά αποδεκτό είναι σ΄ένα τόπο οι δύο από τους τρεις δημάρχους του, να εκλέγονται με ποσοστά άνω του 80%. Και ένας περιφερειακός σύμβουλος να συγκεντρώσει το 1/3 του συνολικού αριθμού των ψήφων και μάλιστα σε “μονοσταυρίες”!
Αν ζούσαμε στην Βόρεια Κορέα ή έστω στην γειτονική Τουρκία θα μπορούσε να δοθεί μια λογική εξήγηση.
Όμως ζούμε – υποτίθεται – στην ευρωπαϊκή Ελλάδα, όπου εκτός από τους θεσμούς, λειτουργεί και το ανεπτυγμένο κριτήριο των ανθρώπων. Το οποίο – και πάλι υποτίθεται – έχει αναβαθμιστεί κατά πολύ, από την εποχή του “μεσιανισμού” και των “εθνοσωτήρων”!
Οι σκηνές όμως που διαδραματίστηκαν σε πάρα πολλά εκλογικά κέντρα, μας επιτρέπουν να αμφιβάλλουμε και για τα δύο.
Πρώτα – πρώτα οι περισσότεροι υπερήλικες, που δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, προσήλθαν υποβασταζόμενοι στα εκλογικά τμήματα με… τέσσερα διαφορετικά φακελλάκια στην τσέπη… Και υποχρέωναν τον δικαστικό να μεταφέρει το περιεχόμενό τους στον αντίστοιχο φάκελλο που θα έριχναν στην κάλπη!
Έπειτα παρατηρήθηκε το φαινόμενο – και μάλιστα σε μεγάλη έκταση – να μεταφέρονται πάνω σε αναπηρικά αμαξίδια, άτομα μεγάλης ηλικίας, που έδιναν την αίσθηση ότι δεν είχαν επαφή με το περιβάλλον… Πόσω μάλλον με τις διαδικασίες εντός του εκλογικού κέντρου..
Μπορεί όλα αυτά τα φαινόμενα να παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Και να φαντάζουν γραφικά στην εποχή του facebook και του ίνερνετ. Όμως υπήρξαν καθοριστικά , όπως αποδείχθηκε, που διαμόρφωσαν το τελικό αποτέλεσμα στην κάλπη!
Διότι δεν μπορεί να προκρίνονται από τους ψηφοφόρους με ηγεμονικά ποσοστά κάποιοι υποψήφιοι, που έχουν στο ενεργητικό τους πάνω από τρεις τετραετίες στα κοινά, χωρίς ίχνος φυσιολογικής φθοράς.
Και να αποκλείονται φερέλπιδες νέοι με προσόντα και περγαμηνές στον επαγγελματικό στίβο, χωρίς το δικαίωμα να δοκιμαστούν έστω και για μία φορά!
Προφανώς επειδή το κυρίαρχο στοιχείο στην επιλογή των ψηφοφόρων είναι η αναγνωρισιμότητα των υποψηφίων και όχι η αξία τους!
Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή με ό,τι συνέβαινε στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Τότε που ένας πολίτης απηυδισμένος από την μεγάλη αναγωρισιμότητά του Αριστείδη του δίκαιου θέλησε να ψηφίσει τον “εξοστρακισμό” του, δηλ. την εξορία του, χωρίς κανένα άλλο επιβαρυντικό στοιχείο εναντίον του!
Και επειδή δεν ήξερε γράμματα ζήτησε από ένα περαστικό, να γράψει το όνομά του Αριστείδη πάνω στο όστρακο, που ήταν η αρχαία εκδοχή του σημερινού ψηφοδελτίου.
Κι εκείνος το έγραψε, χωρίς να υπολογίσει ότι αφορούσε τον ίδιο…
