Ποιος από τους παλιούς δεν έχει σιγοτραγουδήσει τις μελωδίες του Χρήστου Χαιρόπουλου “Γυναίκες – γυναίκες”, “Όνειρο ήταν και πάει”, “Πάολα” και την πασίγνωση “Ψαροπούλα”; Ή δεν θυμάται τις οπερέτες “Η βασιλοπούλα της πλάκας” και “Μοδιστρούλες της Αθήνας” που έγραψε ο ίδιος για το μουσικό θέατρο;
Αλλά πόσοι γνωρίζουν ότι ο πασίγνωστος αυτός μουσικοσυνθέτης, δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας της προπολεμικής Αθήνας έχει τις οικογενειακές ρίζες του στην Καστοριά;
Ο Χρήστος Χαιρόπουλος, κατάγεται από παλιά και επιφανή οικογένεια της Καστοριάς και είναι γιος του δημοσιογράφου και βουλευτή Φλώρινας – Καστοριάς κατά την δεκαετία του 1930 Κωστή Χαιρόπουλου και εγγονός του καστοριανού σχολάρχη Χριστόδουλου Χαιρόπουλου.
Η οικογένεια μετοίκησε στην Αθήνα όταν ο Χρήστος ήταν σε πολύ μικρή ηλικία και έκτοτε δεν επέστρεψε ποτέ στην γεννέτειρά του. Αλλά το σπίτι της οικογένειας διασώζεται ακόμα και σήμερα και βρίσκεται στην διασταύρωση της οδού Παπαρέσκα με την οδό Μανωλάκη που οδηγεί από την Μητρόπολη στον “Σταυρό”.
Όπως θυμάται ο κ. Νίκος Πιστικός τον ίδιο τον Χρήστο Χαιρόπουλο, δεν τον είδε ποτέ να κυκλοφορεί στο “Τσαρσί”, που τότε ήταν ο κοσμικότερος δρόμος της Καστοριάς. Αλλά στο σπίτι της οικογένειας έμειναν μέχρι τελευταία δύο αδερφές οι οποίες μάλιστα έκαναν δώρο στο σωματείο “Φίλων Βυζαντινών μνημείων και αρχαιοτήτων” μια παλιά φωτογραφία της Καστοριάς, που αν διασώζεται σήμερα, αποτελεί σημαντικό στοιχείο της ιστορίας της πόλης.
Αργότερα ήρθε από την Γαλλία ένας ξάδερφος της Χρήστου ονόματι Θεόδωρος Χαιρόπουλος, ο οποίος για πολλά χρόνια παρέδιδε μαθήματα γαλλικών σε μικρούς μαθητές.
Επίσης στην δεκαετία του 1960 ήρθε από την Γαλλία ένας άλλος συγγενής της οικογένειας Χαιρόπουλου, ο Ζανό (Γιάννης) ο οποίος ήταν μηχανικός και ήρθε για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Αυτός ο Ζανό επισκεύασε το παλιό νεοκλασσικό της οικογένειας Χαιρόπουλου προσθέτοντας ορισμένα ακόμα χαρακτηρισιτκά της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Ο Χρήστος Χαιρόπουλος εκτός από μουσικοσυνθέτης υπήρξε και δημοσιογράφος, αφού το 1938 ανέλαβε την έκδοση της εφημερίδας “Χρόνος” από τον πατέρα του.
Μετά τον πόλεμο συνεργάστηκε με τις εφημερίδες “Καιροί”, “Αλλαγή”, “Αθηναϊκή”, “Έθνος” κλπ.
Ήταν μέλος της ΕΣΗΕΑ και μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Ένα από τα τραγούδια του Χρήστου Χαιρόπουλου, που “χάλασε κόσμο” στην εποχή του και έγινε σουξέ ήταν το παρακάτω, που ευγενικά μας υπενθύμισε ο Παύλος Φωτιάδης: