Τι είναι η πατρίδα μας;

Άρθρο του Χρήστου Γιούτσου

  Ναι αυτή είναι η Ελλάδα. Μια μικρή  αλλά ευλογημένη χώρα με μοναδικούς θησαυρούς, που καμιά άλλη χώρα δεν τους διαθέτει όλους μαζί. 
Ούτε τέτοιο πανάρχαιο πολιτισμό, ούτε τόσο εκλεκτό μέρος για τουρισμό. 
Έχει τις ιδανικότερες συνθήκες για καλοκαιρινές διακοπές. Ατέλειωτα ακρογιάλια, από την Ήπειρο μέχρι την Θράκη. 
Τα νησιά της είναι μοναδικά. Ακόμη και τα νερά της είναι τα ιδανικότερα στον κόσμο για θαλασσινά μπάνια. (ούτε κρύα ούτε ζεστά). 

Έχει έναν μοναδικό ήλιο καιι ένα κλίμα που δεν το συναντάς πουθενά.
Έχει ένα τεράστιο υπόγειο, υποθαλάσσιο και θαλάσσιο πλούτο. 
Την καλύτερη στρατηγική θέση στον πλανήτη. Διαθέτει έναν λαό έξυπνο και εργατικό. 
Ο μέσος έλληνας είναι φιλήσυχος, νοικοκύρης και νομοταγής. Είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που παράγει σχεδόν τα πάντα, που σημαίνει ότι μπορεί να έχει επάρκεια σε όλα τα προϊόντα. Σε αντίθεση με τα βορειότερα ευρωπαϊκά κράτη που δεν παράγουν ούτε ελαιόλαδο ούτε εσπεριδοειδή, ούτε πολλά άλλα κηπευτικά και φρούτα. 
Όσο για τον πολιτισμό μας και ποιος στον κόσμο δεν τον αναγνωρίζει;
Σελίδες ολόκληρες θα έπρεπε να γράφουμε για τα πολιτιστικά επιτεύγματα αυτού του λαού. 
Εδώ γεννήθηκε η Δημοκρατία, εδώ το Ολυμπιακό πνεύμα, εδώ κατασκευάστηκε το σημαντικότερο μνημείο της ανθρωπότητας, ο Παρθενώνας. 
Ο γερμανός ποιητής Φρειδερίκος Σίλερ γεννημένος στην Βυτεμβέργη της Γερμανίας ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του είδους έγραφε με φθόνο: “Καταραμένε Έλληνα! Όπου κι αν γυρίσω την σκέψη μου, όπου και αν στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε  βλέπω και σε βρίσκω. 
Τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά μου πρώτος και αξεπέραστος. 
Επιστήμη αναζητώ, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ, ισονομία και ισότητα, εσύ μπροστά μου ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος. 
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση….
Γιατί να σε αγγίξω;
Γιατί να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;”
  Αλλά και  ο Φρειδερίκος Νίτσε στο βιβλίο του “Η Γέννηση της τραγωδίας” γράφει “Αποδεδειγμένα σε ,κάθε περίοδο της εξέλιξής του, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους έλληνες. η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε και αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή, στην σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι που ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος, να ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού έθνους που έχει την υπεροχή παντού. 
Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι οι άνθρωποι της Ευρώπης συνεχίζουν να νοιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες”. 
  Διαβάζοντας όλα αυτά  ο καθένας μπορεί να κρίνει και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Εκείνο που θάλεγα εγώ σήμερα, είναι ότι είναι κρίμα οι κυβερνήσεις μας να έχουν παραδώσει την χώρα μας στις πολυεθνικές εταιρείες, στα μεγάλα μονοπωλειακά τραστ, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. 
  Είναι κρίμα χιλιάδες έλληνες να είναι άνεργοι και οι φτωχοί να γίνονται κάθε μέρα περισσότεροι. 
Είναι κρίμα να προσκυνάμε τους δυνάστες μας και τους εκμεταλλευτές μας. 
Είναι  κρίμα να κερδίζουν από την χώρα μας κάποιοι Ευρωπαίοι, κάποια δισεκατομμύρια, αφού παίρνουν χρήματα από την Ευρωπαϊκή τράπεζα με επιτόκιο 0,5% και να μας το δανείζουν 3 και 4%. 
Μα πάνω απ΄ όλα να δουλεύει ο νότος της Ευρώπης για να εξοπλίζεται με όπλα από τους εταίρους της, και να θησαυρίζουν οι δήθεν σύμμαχοί μας.