Μόλις πληροφορήθηκα την απώλεια του δημοσιογράφου- εκδότη Δαμιανού Δέλλιου και είμαι συγκλονισμένος.
Ο Μανιός, ο Ντάμις ήταν παιδικός μου φίλος. Μεγαλώσαμε και παίξαμε μαζί στην πλατεία και τις αλάνες του Ντολτσού. Ένα εξαιρετικό παιδί, αυθόρμητος, αυθεντικός, αγαπητός σε όλους. Στην επαγγελματική του καριέρα διακρίθηκε για το ήθος του, που δεν είναι σύνηθες στην εποχή μας αλλά και στον χώρο του.
Στην πολύχρονη ασθένειά του για την οποία εκ της ιδιότητός μου της Ιατρικής ήμουν ενήμερος λεπτομερώς, επέδειξε ακατάβλητο θάρρος. Πάλευε όρθιος με λεβεντιά και αξιοπρέπεια, παρά την από την αρχή προβλεπόμενη κακή πρόγνωση. Στην οικογένειά του και ιδιαίτερα στον γιό του Δημήτρη, άξιο διάδοχο και συνεχιστή του έργου του, εκφράζω τα πιο βαθιά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια.