Πάει πολύ οι εκπρόσωποι των τοπικών φορέων, που ασχολούνται με την κοινωνική μέριμνα, να ανταγωνίζονται σε δημοσιότητα μεταξύ τους, για το ποιος προσφέρει τα περισσότερα τρόφιμα στους πτωχευμένους συμπολίτες μας, μέσω του προγράμματος επισιτιστικής βοήθειας ΤΕΒΑ της… γαλαντόμας Ευρώπης του βορρά, στους εξαθλιωμένους του τριτοκοσμικού νότου!
Η εικόνα που αντικρύζει κάποιος σ΄ αυτά τα κέντρα διανομής τροφίμων, δεν διαφέρει σε τίποτα με τα αντίστοιχα που γνώρισαν οι παλαιότεροι στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 με την αμερικάνικη βοήθεια UNRRA.
Η μόνη διαφορά είναι η ψηφιακή καταγραφή των δικαιούχων για να μην υπάρχουν προστριβές μεταξύ τους και για να μην υπάρχουν λαθροχειρίες από επιτήδειους, όπως έγινε πέρυσι στην Κοζάνη, όταν μεγάλες ποσότητες τροφίμων του ΤΕΒΑ, διοχετεύθηκαν στην αγορά από την πίσω πόρτα! Αλλά όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, η υπόθεση εκκρεμεί στην δικαιοσύνη…
Κατά τα άλλα, όπως και τότε έτσι και τώρα, το μόνο κριτήριο που δεν λαμβάνεται υπόψιν σε τέτοιου είδους δράσεις, είναι η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Για ανθρώπους που δεν ευθύνονται οι ίδιοι, για το κατάντημά τους.
Ούτε η χώρα βγήκε τραυματισμένη από έναν καταστροφικό πόλεμο, όπως τότε, που οι άνθρωποι προσπαθούσαν να ξαναχτίσουν την ζωή τους, πάνω στα ίδια ερείπια. Διότι στα χρόνια που μεσολάβησαν, οι πολιτικοί για να εδραιωθούν στην θέση τους, φρόντισαν να κατασκευάσουν την εικόνα μιας επίπλαστης ευμάρειας, η οποία όμως κατέρρευσε στο πρώτο “φύσημα” της οικονομικής κρίσης.
Και οι έλληνες αναγκάστηκαν να συμβιβαστούν με μια πραγματικότητα που οι παλαιότεροι δεν ήθελαν να θυμούνται… και οι νεότεροι δεν ήθελαν να γνωρίσουν. Δυστυχώς όμως, κανείς δεν ξεφεύγει από το αξίωμα που λέει ότι η ιστορία επαναλάμβάνεται μόνο ως φάρσα!
Μια θλιβερή και κακόγουστη φάρσα, που η Καστοριά ειδικά, δεν θα μπορούσε να φανταστεί και στα πιο εφιαλτικά όνειρά της.
Δεν είναι μόνο η κατάρρευση της “μονοσήμαντης” γουνοποιίας που οδήγησε σ΄ αυτή την κατάσταση. Είναι και η απουσία οράματος και σχεδιασμών, όλων εκείνων που κυβέρνησαν μέχρι τώρα τον τόπο.
Όλοι μα όλοι, αρκέστηκαν στην μινιμαλιστική διαχείριση της καθημερινότητας που οδήγησε σ΄ αυτό το αδιέξοδο! Άντε και στην… αναβάθμιση των “Ραγκουτσαριών” σαν ένα μέσο ψυχολογικής εκτόνωσης, του πτωχευμένου πολίτη. Τίποτε περισσότερο!
Σήμερα όλοι μιλούν για την μεταλιγνιτική εποχή στην γειτονική Κοζάνη και Φλώρινα που θα έρθει σε δύο – τρία χρόνια.
Και κανείς δεν μιλάει για την μεταγουνοποιητική εποχή, που ξεκίνησε στην Καστοριά πριν από δέκα – δεκαπέντε χρόνια!
Ακόμα και το τελευταίο Αναπτυξιακό Συνέδριο για το νέο ΕΣΠΑ, που διοργανώθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, είχε στο επίκεντρο τον λιγνίτη και τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν με την κατάργησή του στους γειτονικούς νομούς.
Καμία μνεία στις θέσεις εργασίας που χάθηκαν από την γούνα στην Καστοριά. Και καμία ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και πέρα…
Αφού εδώ υπάρχει το ΤΕΒΑ… και κανείς δεν πρόκειται να πεινάσει!
Να μην είμαστε και πλεονέκτες….