Σύμφωνα με την Διοίκηση του Νοσοκομείου, η Καστοριά μέσα σε λίγους μήνες, βρίσκεται αντιμέτωπη με το δεύτερο κύμα της πανδημίας, αν κρίνουμε από τα αυξημένα κρούσματα κορωνοϊού που καταγράφει καθημερινά το κλιμάκιο του ΕΟΔΥ στην Περιφέρεια.
Είχε προηγηθεί το φοβερό δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου, όπου η Καστοριά “πρωτοστατούσε” στα δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών, ως η περιοχή με τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων και θανάτων σε πανελλήνιο επίπεδο, αναλογικά με τον πληθυσμό της!
Ακολούθησε μια περίοδος νηνεμίας και ύφεσης της πανδημίας, για 75 περίπου ημέρες, που τελικά όμως αποδείχθηκε σαν την “βουβαμάρα” του τοπίου, λίγο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα…
Κοινός παρονομαστής και των δύο φάσεων του κορωνοϊού, η αδυναμία του συστήματος να περιφρουρήσει την δημόσια υγεία από τα “εισαγόμενα” κρούσματα. Και η επικίνδυνη χαλάρωση των μέτρων, μετά την παρέλευση της πρώτης φάσης.
Το οξύμωρο είναι ότι για τα κρούσματα της πρώτης φάσης, δεν έχει ιχνηλατηθεί ακόμα – τουλάχιστον επίσημα – η προέλευσή τους. Μόνο εικασίες κυκλοφορούν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Ενώ για την δεύτερη φάση, υπάρχει καταγεγρεαμμένη η τεκμηρίωση του λοιμωξιολόγοου κ. Σύψας, οτι τα κρούσματα είναι εισαγόμενα και έχουν ταυτοποιηθεί οι φορείς τους, στα πρόσωπα κάποιων εργατών γης από την Αλβανία.
Εκείνο όμως που μοιάζει “άλυτο” πρόβλημα, και στις δύο φάσεις, είναι η πλήρωση της θέσης του πνευμονολόγου στο Νοσοκομείο της Καστοριάς. Δηλ. του καθ΄ ύλην αρμόδιου ιατρού, για την διαχείριση των κρουσμάτων κορωνοϊού, στην περίοδο της κρίσης.
Και αυτό δεν οφείλεται στην αδράνεια του κράτους ή στην ολιγωρία των διοικητικών οργάνων του Νοσοκομείου. Αλλά στην αναλγησία και τον “φιλοτομαρισμό” των θεραπόντων του Ιπποκράτη, οι οποίοι δεν αποδέχθηκαν τον διορισμό, επειδή η Καστοριά έχει στιγματιστεί στην ζώνη “υψηλού κινδύνου”!
Μα αν ήταν έτσι, τότε ποιος ο λόγος να δώσουν τον νενομισμένο όρκο στον πατέρα της Ιατρικής, ο οποίος στον μεγάλο λοιμό της Αθήνας, έμεινε όρθιος υπηρετώντας τον συνάνθρωπο, αν και οι ίδιος “χτυπήθηκε” από την φοβερή ασθένεια;
Θα μου πείτε άλλοι καιροί, άλλα ήθη…
Αλλά πάλι, δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο, που να θυμίζει στον άνθρωπο την αποστολή του;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΙΔΗΣ