Μετά την κατάρρευση της ΑΕΠΙ, οργανισμού που διαχειριζόταν τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών, πολλοί μνηστήρες προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το κρίσιμο μεσοδιάστημα αναπτύσσοντας μεθόδους παραπλάνησης των επιχειρηματιών ειδικότερα της εστίασης.
Την μεγαλύτερη ζημιά στον χώρο της μουσικής δημιουργίας, την διέπραξαν άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως πρόεδροι πανελληνίων σωματείων εστίασης που μέσα σε μία νύκτα έγιναν διαμεσολαβητές μουσικών έργων, προσπαθώντας να πείσουν Θεούς και δαίμονες για την καλή τους πίστη.
- Πόσα άραγε είναι τα πανελλήνια σωματεία εστίασης;
- Ποια είναι τα δευτεροβάθμια όργανα που ανήκουν;
- Αναγνωρίζονται από τα κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα ή απλά έχουν μία σφραγίδα Πρωτοδικείου όπως διαθέτει και μία ποδοσφαιρική ομάδα ενός χωριού;
- Γιατί «πουλάνε» υπηρεσίες –από πακέτα sms μέχρι και μπακαλίστικες μελέτες για να στηθεί μία λέσχη καπνιστών- αφού δεν έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα και μάλιστα φέρονται εναντίον επίσημων φορέων με μίσος όπως για παράδειγμα ο ΟΠΙ;
- Πως πληρώνονται οι πρόεδροι οι οποίοι αλωνίζουν όλη την επικράτεια διαλαλώντας την πραμάτειά τους, όταν άλλοι σύλλογοι επαγγελματιών δυσκολεύονται να πληρώσουν βασικά λειτουργικά έξοδα;
Ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν ποτέ.
¨Σύλλογοι¨ που πατάνε πάνω στα ήδη ημιθανή κορμιά των μουσικών δημιουργών αλλά το βράδυ διασκεδάζουν με τις μουσικές τους σε πολυτελή καταστήματα.
«Σύλλογοι» που προσπαθούν να βρούνε παράθυρα σε νόμους, αλλά σκοπίμως αποφεύγουν να λειτουργούν συνδικαλιστικά για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα προς το συμφέρον των μελών τους.
Πρόεδροι που κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα φορώντας πινακίδες Βουλγαρίας από την μία, αλλά μάχονται να μην φύγει ο Έλληνας πελάτης για φαγητό στα Σκόπια.
Με αφορμή την δημιουργία της ΕΔΕΜ, εκτός από την ένωση των ρεπερτορίων ίσως θα πρέπει να ¨πέσει στο τραπέζι¨ και η εξόφθαλμη λειτουργία των δήθεν πανελληνίων σωματείων εστίασης. Πρωτίστως για να σωθούν οι ίδιοι σοβαροί επαγγελματίες και κατ΄ επέκταση οι Έλληνες δημιουργοί μουσικής.
Βαγγέλης Παπαδόπουλος