Με μια σιβυλλική δημόσια τοποθέτηση, σε χρόνο πολιτικά “νεκρό” λόγω της πανδημίας, ο κυβερνητικός βουλευτής Ζήσης Τζηκαλάγιας, ανακινεί θέμα ποιότητας του πόσιμου νερού της Καστοριάς, τρία χρόνια μετά τις φοβερές αποκαλύψεις της “Καστοριανής Εστίας”, για την μόλυνση με τετραχλωροεθυλένιο του υδροφόρου ορίζοντα και την εξάπλωση “μυστηριώδους” γαστρεντερίτιδας στην πόλη του Άργους Ορεστικού ένα χρόνο μετά.
Η τοποθέτηση του βουλευτή, όπως προκαταβολικά διευκρινίζει ο ίδιος, γίνεται για “να ξεδιαλύνει την θέση του”, για ένα θέμα “που διατηρεί διαχρονική σπουδαιότητα για τον πολίτη και προκαλεί την αυξομείωση του ενδιαφέροντος του ένεκα συνήθως δυσάρεστων συμβάντων ή διαπιστώσεων”!
Τα ποια είναι αυτά τα “συμβάντα και διαπιστώσεις” τα αναλύει πιο κάτω ακροθιγώς όμως ο βουλευτής, μ΄ ένα τρόπο που θα πρέπει κάποιος να έχει… μαντικές ικανότητες, για να ερμηνεύσει τους “χρισμούς” του. Και τους “αφορισμούς” του!
Εκείνο όμως που προέχει είναι το ερώτημα: αν ο βουλευτής διαχωρίζει την θέση του με όσα έγιναν στο παρελθόν με το πόσιμο νερό ή και με αυτά που φοβάται ότι θα συμβούν στο μέλλον; Τα οποία, ως εκ της θέσεως, μόνο ο ίδιος γνωρίζει, αλλά δεν τολμάει να εκστομίσει από τον φόβο των Ιουδαίων…
Και των Φαρισαίων!
Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο που κομίζει με την δημόσια τοποθέτησή του ο βουλευτής της Ν.Δ., είναι η δημόσια παραδοχή του ότι: “Η διαπίστωση των υψηλών επιπέδων των τρι- τετραχλωροαιθυλενίων του 2018 στο νερό που έπινε το Δισπηλιό δεν ήταν πρωτάκουστη. Ούτε η επιβεβαίωση πως ο υδροφόρος ορίζοντας της λεκάνης Δισπηλιού – Αμπελοκήπων – Άργους, όπως και ο Αλάκμων ποταμός έχουν υποστεί ρύπανση από ανεξέλεγκτη χρήση χημικών από λειτουργούσες βιοτεχνίες της περιοχής”!
Όμως, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο ίδιος ως θεράπων της ιατρικής επιστήμης, η διάγνωση μιας παθογένειας, χωρίς την θεραπεία δεν συνιστά ίαση της ασθένειας. Και στην προκειμένη περίπτωση η “θεραπεία” δεν ήταν τίποτε παραπάνω από μερικά πρόστιμα – χάδια και κάποιες ολιγοήμερες αναστολές λειτουργίας των – αποδεδειγμένα – ρυπογόνων επιχειρήσεων.
Αντίθετα πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις, έτυχαν ιδιαίτερα ευνοϊκής μεταχείρισης από την κυβέρνηση της Ν.Δ., στα μέτρα στήριξης κατά της πανδημίας, προκαλώντας ακόμα και το κοινό αίσθημα των κατοίκων της περιοχής.
Και το αποκορύφωμα των απόψεων του βουλευτή, για την ποιότητα του νερού της Καστοριάς, είναι που εναποθέτει τις ελπίδες του στις “δικαστικές πτυχές της υπόθεσης που δεν έχουν ολοκληρωθεί, να δώσουν απαντήσεις και να ξεδιαλύνουν αμφιβολίες”.
Αντί όπως έχει χρέος ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, να ζητήσει μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου, το πόρισμα δικαστικής έρευνας και να ενημερώσει με την σειρά του υπεύθυνα τον κόσμο γι΄ αυτό το τόσο περίπλοκο και τόσο ενδιαφέρον θέμα.
Και χωρίς την “προσωπική του άποψη”…
Ζ. Τζηκαλάγιας: Αυτά πιστεύω για το νερό που πίνουμε
Για ένα θέμα που διατηρεί διαχρονική σπουδαιότητα για τον πολίτη εκ της φύσεώς του, αλλά και περιοδικά προκαλεί την αυξομείωση του ενδιαφέροντός του ένεκα συνήθως δυσαρέστων συμβάντων ή διαπιστώσεων, έκρινα αναγκαίο να ξεδιαλύνω την θέση μου. Αυτό μου ζητείται καλοπροαίρετα από πολλούς, αλλά και με κακεντρέχεια από ελάχιστους οι οποίοι ανώνυμα πάντοτε παραποιούν τις κατά καιρούς εκφρασθείσες θέσεις μου. Αναφέρομαι στο νερό και την ποιότητά του που πίνει η Καστοριά και πάντοτε μιλώντας για Καστοριά εννοώ τον Νομό μας. Οι απόψεις μου προκύπτουν από την τωρινή μου σημαντική ιδιότητα του Βουλευτού,την άλλοτε αυτοδιοικητική και επί διετία μέλους του Δ.Σ της ΔΕΥΑΚ(1998-99) και την παντοτινή ιατρική. Όσο γίνεται με συντομία και σαφήνεια πιστεύω:
1) Οι πηγές της Κορομηλιάς παρέχουν και τροφοδοτούν με ΑΡΙΣΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ νερό την πόλη της Καστοριάς, το Μανιάκι,το Άργος ,το Δισπηλιό τελευταία και όπου αλλού φθάνει. Στις εγκαταστάσεις στη Νέα Λεύκη και στην δεξαμενή της Καλλιθέας υπάρχουν τα συστήματα καθαρισμού και χλωριώσεως, ασφαλείας και συναγερμού και πιστεύω πως με μέριμνα της ΔΕΥΑΚ υπάρχει διασφάλιση της ποιότητας του νερού που φθάνει στις βρύσες μας.Η αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης στην πόλη σαφώς και θα προσθέσει στην ποιότητα.
2)Η εκτεταμένη γαστρεντερίτιδα του 1987 στην Καστοριά προήλθε αποδεδειγμένα από ατύχημα εισόδου λυμάτων αποχέτευσης στο δίκτυο ύδρευσης της πηγής Μπουσ μπουνάρ. Η εκτεταμένη γαστρεντερίτιδα των αρχών του 2019 στο Άργος μόνον από ανάμιξη σε κάποιο σημείο περιεχομένου δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης θα μπορούσε ιατρικώς να προκληθεί. Ελπίζω οι δικαστικές πτυχές της υπόθεσης που δεν έχουν ολοκληρωθεί, να δώσουν απαντήσεις και να ξεδιαλύνουν αμφιβολίες.
3)Η διαπίστωση των υψηλών επιπέδων των τρι- τετραχλωροαιθυλενίων το 2017 στο νερό που έπινε το Δισπηλιό δεν ήταν πρωτάκουστη.Ούτε η επιβεβαίωση πως ο υδροφόρος ορίζοντας της λεκάνης Δισπηλιού- Αμπελοκήπων- Άργους, όπως και ο Αλιάκμων ποταμός έχουν υποστεί ρύπανση από ανεξέλεγκτη χρήση χημικών από λειτουργούσες βιοτεχνίες της περιοχής. Συνηγορούν στα ανωτέρω τα κατά καιρούς ανευρισκόμενα σε μετρήσεις υψηλά επίπεδα ρύπων.
4)Στην λαϊκή συνέλευση του Δισπηλιού τότε είχα μιλήσει και προτείνει < ως δέον γενέσθαι> ,αυτό που πολλοί το άκουγαν ίσως πρώτη φορά ,αλλά σήμερα όλοι το ΠΑΝΘΟΜΟΛΟΓΟΥΝ λόγω της καθημερινότητας της πανδημίας και της εξοικείωσης με τις έννοιες και τα πρόσωπα. Τους ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΟΥΣ- ΥΓΙΕΙΝΟΛΟΓΟΥΣ.
Όπως λοιπόν τότε έτσι και σήμερα ζητώ από τους Δημάρχους για τις περιοχές αρμοδιότητάς τους και τον Αντιπεριφερειάρχη με τις υπηρεσίες τους ,να πράξουν το αυτονόητο που γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις.Να καλέσουν το Εργαστήριο Υγιεινής και Επιδημιολογίας μίας Ιατρικής Σχολής που θα επιλέξουν για να τεθεί επικεφαλής των ελέγχων που απαιτούνται.Αυτοί έχουν το επιστημονικό προσωπικό και τα τεχνολογικά μέσα για να διαπιστώσουν, να υποδείξουν και να εποπτεύσουν στην εφαρμογή των αναγκαίων λύσεων για την διασφάλιση της ποιότητας του νερού που πίνουμε, δηλαδή της υγείας μας. Σε αυτή την ζωή ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που είναι το χρέος του,αυτό που του αναλογεί,είτε είναι επιστήμονας,είτε αυτοδιοικητικός,είτε πολιτικός.