Η εκλογή ενός νέου μητροπολίτη σε μια Μητρόπολη της Ελλαδικής Εκκλησίας, αναμφισβήτητα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό γεγονός από μόνη της. Είναι σαν να αναγεννάται η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον που ανατέλλει.
Όταν όμως πρόκειται για την Μητρόπολη Καστοριάς, αυτή αποκτά ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Που όχι μόνο αντάνακλωνται στην ιστορικότητα του επισκοπικού θρόνου της Καστοριάς, ο οποίος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τους αγώνες του έθνους για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Αλλά και με τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στην διαμόρφωση της σύγχρονης πραγματικότητας τα τελευταία 25 τουλάχιστον χρόνια.
Ανατρέχοντας λοιπόν σ΄ εκείνες τις στιγμές του 1996 που η Ιερά Σύνοδος εξέλεξε μητροπολίτη Καστοριάς τον μακαριστό πλέον Σεραφείμ, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι τότε σύσσωμα η τοπική ηγεσία (Νομάρχης, Δήμαρχοι κλπ) είχε εκστρατεύσει στην Αθήνα, κομίζοντας την δική της πρόταση για το πρόσωπο του νέου μητροπολίτη, ως “εκφραστής” της τοπικής κοινωνίας!
Το γεγονός αυτό σίγουρα δεν άφησε ανεπηρέαστο το νεαρό μητροπολίτη (μόλις 36 ετών) ο οποίος θα αισθάνθηκε ότι προσέρχεται σε “εχθρικό” έδαφος και μοιραία αναζήτησε ερείσματα στην τοπική κοινωνία, ανάμεσα στον εσμό των αυλοκολάκων, που εμφανίστηκαν παράλληλα και ως οι “Ηρακληδείς” του επισκοπικού θρόνου της Καστοριάς.
Αυτό ήταν ένα τραγικό λάθος – ίσως λόγω της απειρίας του νεαρού μητροπολίτη – που όμως αποδείχθηκε μοιραίο όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για τον ρόλο της Μητρόπολης απέναντι στην τοπική κοινωνία. Διότι όλοι αυτοί οι δήθεν “συμβουλάτορες” τον έστρεψαν για δικούς τους λόγους εναντίον του άλλου αρχιμανδρίτη Αμβροσίου, τον οποίο παρουσίασαν ως “σφετεριστή” του επισκοπικού θρόνου της Καστοριάς, καθότι απολάμβανε της εμπιστοσύνης της τοπικής ηγεσίας ως ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Αναργύρων.
Αυτό δημιούργησε ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα στους κόλπους της τοπικής Εκκλησίας, που δίχασε τους πιστούς σε δύο παρατάξεις για περισσότερα από δέκα χρόνια!
Η διαμάχη έληξε με τον εξοστρακισμό των μοναχών της Μονής Αγίων Αναργύρων, αφήνοντας όμως ανεπούλωτες πληγές στην κοινωνία της Καστοριάς, που καλείται τώρα να επουλώσει ο νέος μητροπολίτης.
Αλλά και η εκλογή του νέου μητροπολίτη κ. Καλλίνικου, δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τον ίδιο κλίμα, όταν προφανώς οι ίδιοι (παραεκκλησιαστικοί ) κύκλοι, ώθησαν τον πρωτοσύγγελο της Μητρόπολης π. Νικόλαο Γιανουσά, να θέσει υποψηφιότητα την τελευταία στιγμή για την θέση του μητροπολίτη Καστοριάς. Όταν υπήρχε διάχυτη η αίσθηση ότι ο πρωτοσύγγελος της Μητρόπολης Ναυπάκτου κ. Καλλίνικος συγκέντρωνε περισσότερες περγαμηνές στο εκκλησιαστικό του έργο και είχε την υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου. Και όταν ο ίδιος (π. Νικόλαος) είναι αδελφός του μητροπολίτη της γείτονος Σισσανίου και Σιτίστης κ. Αθανάσιου.
Ευτυχώς αυτή την φορά η τοπική ηγεσία (αντιπεριφερειάρχης, δήμαρχοι κλπ) στάθηκαν στον ύψος των περιστάσεων και έγιναν ταπεινοί αποδέκτες των αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου. Χωρίς τις άστοχες παρεμβάσεις του παρελθόντος…