Το ΣτΕ “καταργεί” την 20ετή παραγραφή για τις οφειλές εισφορών στα ασφαλιστικά Ταμεία

Δεκαετής και όχι 20ετής θα είναι η παραγραφή των αξιώσεων των ασφαλιστικών ταμείων σε βάρος πολιτών που χρωστούν ασφαλιστικές εισφορές. Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της

 

 

Επικρατείας  έκρινε πως είναι αντισυνταγματικός ο γενικός κανόνας της 20ετούς παραγραφής (νόμος 4387/2016) των αξιώσεων αυτών από τον ΕΦΚΑ  και κατά συνέπεια  ισχύει 10ετής παραγραφή.

Ο κανόνας που κρίθηκε αντισυνταγματικός (πρόεδρος η Μαίρη Σαρπ και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Κωνσταντίνα  Κονιδιτσιώτου) είναι του άρθρου 95 παρ. 1 του νόμου 4387/2016  και η Ολομέλεια με τη διαδικασία της πρότυπης δίκης και  κατά πλειοψηφία, αποφάνθηκε  ότι “αντίκειται στην αρχή της αναλογικότητας, καθόσον χρόνος παραγραφής 20 ετών δεν συνιστά εύλογη διάρκεια της οικείας προθεσμίας, η οποία απαιτείται να είναι σχετικά σύντομη, δεδομένης και της αυξανόμενης ταχύτητας και πολυπλοκότητας των σύγχρονων βιοτικών σχέσεων και συναλλαγών, που αξιώνουν, κατ’ αρχήν, ταχεία εκκαθάριση των εκάστοτε τρεχουσών υποχρεώσεων των διοικουμένων…Ο προβλεπόμενος χρόνος παραγραφής πρέπει να επαρκεί, ώστε, με τη συνδρομή και των σύγχρονων δυνατοτήτων της τεχνολογίας, να διενεργούνται, στο πλαίσιο της ορθολογικής οργάνωσής τους, επίκαιροι και αποτελεσματικοί, από την άποψη της εισπραξιμότητας, έλεγχοι με στόχο την προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου και τη διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους, χωρίς να εκτείνεται σε μεγάλη διάρκεια, η οποία, λόγω της χρονικής απόστασης από την παράβαση  δεν συμβάλλει στην ορθή, κατά το χρόνο ισχύος της, εφαρμογή της διαρκώς μεταβαλλόμενης ασφαλιστικής νομοθεσίας και τη δημιουργία συνείδησης συμμόρφωσης προς αυτή, οδηγεί αναγκαίως, δεδομένης και της σοβαρής υποστελέχωσης των  υπηρεσιών, σε ανεπίκαιρους και για το λόγο αυτό μειωμένης εισπραξιμότητας ελέγχους, συνεπάγεται μη διαχειρίσιμο φόρτο για τις υπηρεσίες και, ενδεχομένως, ενθαρρύνει την απραξία των ασφαλιστικών φορέων”.

Το δικαστήριο επισημαίνει  ότι “η μη καταβολή ή πλημμελής καταβολή ασφαλιστικών εισφορών δεν συνδέεται αναγκαίως με πρόθεση αποφυγής τους, αλλά δύναται να οφείλεται σε δυσχέρειες κατά την ερμηνεία της ασφαλιστικής νομοθεσίας, αποτέλεσμα των συνεχών τροποποιήσεων και του κατακερματισμού των επί μέρους ρυθμίσεών της”.