Όνειρο δεμένο στο μουράγιο… (Του Δημήτρη Ιατρίδη)

Παρατηρώντας κάποιος το καράβι “Ολυμπία” να διασχίζει τα  ήρεμα νερά της καστοριανής λίμνης, εκτελώντας κανονικά τα δρομολόγιά του, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί: γιατί τώρα και όχι πριν από 15-20 χρόνια;
Και γιατί ένα και όχι δύο καράβια να αρμενίζουν στην δική μας λίμνη;
Η απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα βρίσκεται στην απέναντι ακτή της νότιας παραλίας. Ακριβώς δίπλα στις εγκαταστάσεις του ΔΗΝΑΚ. Εκεί που χρόνια τώρα σαπίζει το πρώτο σκαρί του Δήμου Καστοριάς, το οποίο ύστερα από ένα σύντομο κύκλο ζωής, κρίθηκε “μη αξιόπλοο” και πέρασε στην ιστορία… σαν μουσειακό είδος!

Ήταν καλοκαίρι του 1997 όταν η τότε δημοτική αρχή του Δήμου Καστοριάς, αποφάσισε, μετά από χρόνια, να δρομολογήσει ένα πλοιάριο στην λίμνη, για τουριστικούς σκοπούς, στο οποίο έδωσε το όνομα της λίμνης δηλ.
“Ορεστιάς”.
Το γεγονός αυτό έγινε αποδεκτό με ενθουσιασμό, από το σύνολο των κατοίκων της πόλης, διότι, εκτός των άλλων, είχε και συμβολικό χαρακτήρα, αφού θα αναβίωνε στη μνήμη των παλαιότερων τα περίφημα “μοτόρια”, που μεταπολεμικά ήταν το κύριο επιβατικό μέσο που συνέδεε την πόλη με τα παραλίμνια χωριά.

Ατυχώς, όμως και παρά τις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν  στον κόσμο, από την τότε δημοτική αρχή, για… προφανείς λόγους, το “Ορεστιάς” δεν ανταποκρίθηκε στην αποστολή του! Και στα χρόνια που
ακολούθησαν, εκτελούσε επιλεκτικά δρομολόγια μόνο σε “εξαιρετικές περιπτώσεις”! Τουτέστιν “αδαπάνως” και μόνο για υψηλούς προσκαλεσμένους. Το οξύμωρο είναι ότι τότε δαπανήθηκαν τεράστια ποσά για την προβολή του τουριστικού σκάφους – τα περισσότερα προς τα… τοπικά μέσα ενημέρωσης – και όχι για την συντήρησή του! Με αποτέλεσμα η έκθεση του τεχνικού πραγματογνώμονα, να κρίνει – μετά από αυτοψία το έτος 2015 – το
πλοιάριο “Ορεστιάς” ως “μη αξιόπλοο” και “επικίνδυνο” για οποιαδήποτε χρήση!

Έτσι το μοναδικό – μέχρι το 2010 – καραβάκι του Δήμου, πήρε το δρόμο προς ένα αυτοσχέδιο “καρνάγιο” που
στήθηκε όπως – όπως δίπλα στο ΔΗΝΑΚ, σαν σύμβολο μιας ακόμα ναυαγισμένης απόπειράς, για την τουριστική
ανάδειξη της λίμνης.
Η μοναδική “σανίδα σωτηρίας” από αυτό το ναυάγιο, προήλθε από τον… Καλλικράτη, ο οποίος μετά τις συγχωνεύσεις των Δήμων, πρόσφερε στον Δήμο Καστοριάς το σκάφος “Ολυμπία” που ήταν περιουσιακό στοιχείο του πρώην Δήμου Μακεδνών.
Το οποίο ήρθε σαν “απομηχανής θεός” για να βγάλει από το αδιέξοδο τον Δήμο της Καστοριάς.
Χρειάστηκε όμως να περάσουν από τότε 10 χρόνια, και να βρεθεί ένας αποφασιστικός δήμαρχος για να αξιοποιήσει το “δώρο” ενός άλλου Δήμου προς όφελος και των δύο.

Έτσι σήμερα τυπικά υπάρχουν δύο πλοιάρια στην κατοχή του διευρυμένου Δήμου Καστοριάς. Το ένα που
συμβολίζει την αδράνεια και την αναλγησία των δημοτικών αρχών του παρελθόντος. Και το άλλο την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα της παρούσας δημοτικής αρχής.
Κι αυτό πρέπει να της το αναγνωρίσουμε, αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…