Έπρεπε να ασχοληθεί δημοσιογραφικά η “Καθημερινή” με την “διαχρονική κόντρα” του νυν βουλευτή Ζήση Τζηκαλάγια και της πρώην Μαρίας Αντωνίου, για να αντιληφθούν και οι εντός των τειχών, ότι: κάτι σάπιο υπάρχει εις το βασίλειον της… Καστροπολιτείας;
Το οποίο, όμως, όλοι συνομολογούν στις μεταξύ τους συζητήσεις αλλά ελάχιστοι έχουν το θάρρος
να το διακηρύξουν δημόσια. Μικρό δείγμα κι αυτό της υποτελούς διάθεσης των περισσοτέρων συμπολιτών μας, απέναντι στους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος.
Ακόμα και κατά την περίοδο των εκλογών, όπου – υποτίθεται – κρίνεται από τον λαό η επανεκλογή τους. Ίσως μάλιστα τότε οι πολίτες να εξαντλούν όλα τα περιθώρια ανοχής, απέναντι στους πολιτικούς που κατεβαίνουν στον εκλογικό στίβο, διότι τότε βρίσκεται σε πλήρη άνθιση το λεγόμενο πολιτικό “αλισβερίσι” με τους πελάτες –
ψηφοφόρους!
Επομένως το δημοσίευμα της “Καθημερινής” μόνο “γλαύκαν δεν κομίζει προς τας Αθήνας”.
Όπου, τουλάχιστον για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχει διαμορφωμένη άποψη, για τις τάσεις του εκλογικού σώματος στην Καστοριά.
Την οποία… αυτοδικαίως κατατάσσει με την πλευρά των “δεδομένων”!
Αντίθετα το δημοσίευμα αναλώνεται στις “προσωπικές αψιμαχίες” των δύο βουλευτών, με αποτέλεσμα να “χάνει δυνάμεις” η Ν.Δ. στην Καστοριά και προειδοποιεί ότι: “το κόμμα σύντομα θα ασχοληθεί με το θέμα αυτό” Προδίδοντας με τον τρόπο σχολιασμού και την… ταυτότητά του… υποβολέα του δημοσιεύματος, ο οποίος ευελπιστεί να επωφεληθεί πολιτικά από την κόντρα των δύο μονομάχων! Ενώ παράλληλα δεν παραλείπει να τονίσει ότι: “Η Καστοριά παραδοσιακά αποτελεί έναν πολύ δεξιό νομό, που δεν μπορεί να “χαριστεί” στον ΣΥΡΙΖΑ” (sic)
Eίναι το μόνο που απασχολεί τον… υποβολέα του δημοσιεύματος και τίποτε άλλο. Ωσάν το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο νομός να είναι: “Η μεγαλύτερη πτώση που καταγράφει πανελλαδικά η Νέα Δημοκρατία στην Καστοριά”.
Και όχι… η ελεύθερη πτώση που καταγράφει η ίδια η Καστοριά, σ΄όλους τους δείκτες της τοπικής οικονομίας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιληφθεί ο μέσος πολίτης, ποιοι πολίτικοί ενδιαφέρονται πραγματικά για το καλό του τόπου και ποιοι βυσσοδομούν σε βάρος του, με μοναδικό κίνητρο το προσωπικό πολιτικό όφελος. Ακόμα και μέσα από τα ερείπια της πολιτικής θύελλας που προκαλεί η ακόρεστη δίψα για εξουσία…
Γι΄ αυτό και πολλές φορές η ένδεια πολιτικών επιχειρημάτων και η απουσία παραγωγικού έργου, τους οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια αυτοεξευτελισμού. Μ΄ εκείνες τις ατέρμονες… πόζες, που διανθίζουν τα δελτία τύπου των πολίτικων γραφείων τους, από “δραστηριότητες” που αγγίζουν τα όρια του κωμικού. Αλλά μπορούνε να δελεάσουν τους αφελείς, για την υπερκινητικότητα που παρουσιάζουν στο διαδίκτυο και – που ξέρεις; – μπορεί να τους πάρουν με το μέρος τους, μέχρι την επόμενη κάλπη…
