Πέρα από τους συνακόλουθους πανηγυρισμούς το βράδυ των εκλογών και τους συνήθεις βερμπαλισμούς από το στρατόπεδο των νικητών, υπάρχει η αδήριτη λογική των αριθμών, που επαναφέρει το κλίμα των ημερών στην κανονική του διάσταση.
Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο έως εξωφρενικό, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που σάρωσε σ΄ όλη την επικράτεια σ΄ αυτές τις εκλογές, στην Καστοριά, που παραδοσιακά θεωρείται το “γαλάζιο κάστρο” παρουσίασε μείωση της τάξης του -3,39% και μάλιστα με την αποχή να ξεπεράσει το 50% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους!
Αυτό από μόνο του είναι ένα αποτέλεσμα που χρήζει ιδιαίτερων αναλύσεων από τα επιτελεία των κομμάτων, αν θέλουν να πιστεύουν ότι αφουγκράζονται την τοπική κοινωνία με τα προβλήματά της και έλαβαν το σωστό μήνυμα που βγήκε από την κάλπη. Μάλιστα, λίγο πριν τις εκλογές, διάχυτη ήταν η αίσθηση στο κοινό, ότι το ποσοστό αυτό ήταν πολύ μεγαλύτερο και θα αποτελούσε μήνυμα προς την κυβέρνηση, για όσα υποσχέθηκε αλλά δεν έκανε μέχρι τότε για την Καστοριά!
Η μεγάλη ανατροπή προήλθε από την δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο “Λιμναίον”, τρεις μέρες πριν τις εκλογές, ότι: Από την επομένη των εκλογών αναλαμβάνει ο ίδιος προσωπικά την υπόθεση της Καστοριάς, μ΄ ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας. Αυτή η δήλωση που επέχει θέση ενός άτυπου “συμβολαίου με τον λαό της Καστοριάς”, σε συνδυασμό με την απουσία εναλλακτικής πρότασης από την άλλη πλευρά, ήταν ο καταλύτης που επηρέασε αποφασιστικά την στάση του καστοριανού ψηφοφόρου της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος μέχρι τότε κινείτο στο χώρο των λεγόμενων αναποφάσιστων!
Καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος, έπαιξε και το μεγάλο ποσοστό αποχής (άνω του 50%) το οποίο ανιχνεύεται κυρίως στους νέους ανθρώπους που αυτή την περίοδο έχουν μεταναστεύσει στα νησιά, ως εποχιακοί εργαζόμενοι στον τουρισμό και φυσικά, λόγω οικονομικής κατάστασης πιθανόν να μην αποτελούν εν δυνάμει ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας.
Αξιοσημείωτο είναι πάντως το γεγονός ότι από τα 14.162 ψηφοδέλτια της Ν.Δ. τα 2.150 βρέθηκαν στην κάλπη “ασταύρωτα”. Και αυτό από μόνο του έχει τη δική του σημασία και εκπέμπει το δικό του μήνυμα.
Τέλος αξίζει να αναφέρουμε και την συμβολή των υποψηφίων βουλευτών, με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, στην διαμόρφωση της εκλογικής νίκης του κόμματος, σύμφωνα με το πολιτικό εκτόπισμα και τη προσφορά ενός εκάστου. Εδώ επικρατεί ένας “άγραφος νόμος”, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, σύμφωνα με τον οποίο, οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας κινούνται “τιμωρητικά” κατά της κυβερνητικής πολιτικής που τους δυσαρετεί, καταψηφίζοντας τον απερχόμενο βουλευτή και επαναφέροντας στην Βουλή τον… προηγούμενο, τον οποίο είχαν αποδοκιμάσει με την ψήφο τους πριν από μια τετραετία!
Έτσι βλέπουμε τον Ζήση Τζηκαλάγια και την Μαρία Αντωνίου να εναλλάσσονται στο βουλευτικό αξίωμα στις πέντε τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, χωρίς ποτέ να μάθουμε τι είναι αυτό που ωθεί τον κόσμο να περνάει με σχετική ευκολία από το “ωσαννά” στο “άρον άρον – σταύρωσον αυτόν”!
Με την κυριολεκτική και μεταφορική σημασία… του όρου βεβαίως – βεβαίως…
Δημήτρης Ιατρίδης