Ἐσταυρωμένη Ἀγάπη καί Ἐσταυρωμένη Ἀλήθεια
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, καί στόν Σταυρό εἶναι προσηλωμένος, κρεμασμένος ὁ Χριστός, ἡ Ἐσταυρωμένη Ἀγάπη καί ἡ Ἐσταυρωμένη Ἀλήθεια.
Ὁ Χριστός ὡς Ἀγάπη, ἀγάπησε καί ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο καί τοῦ μεταδίδει τήν ἀγάπη ὡς ἐνέργεια. Ποτέ δέν τόν ἐγκαταλείπει καί ποτέ δέν τόν προδίδει.
Καί ὡς Ἀλήθεια ὁ Χριστός παραμένει ἀναλλοίωτος, «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ´). Καί δείχνει πάντα στόν ἄνθρωπο τήν ἀλήθεια. Ποτέ δέν ψεύδεται, ποτέ δέν κολακεύει.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής στόν ἀσκητικό του λόγο, παρουσιάζει διαλογικά τόν σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ.
Γράφει, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἐνῶ ἦταν κατά φύση Θεός, θέλησε νά γίνει καί ἄνθρωποςἀπό φιλανθρωπία. Γεννήθηκε ἀπό γυναίκα, γεννήθηκε κάτω ἀπό τόν νόμο, ὥστε ἀφοῦ φυλάξει τήν ἐντολή ὡς ἄνθρωπος νά ἀνατρέψει τήν ἀρχαία κατάρα τοῦ Ἀδάμ.
Γνωρίζοντας ὁ Κύριος ὅτι ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆτες στηρίζονται στίς δύο ἐντολές, στό «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν», αὐτά ἔσπευσε νά φυλάξει ἀνθρωποπρεπῶς ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τό τέλος.
Ὁ διάβολος συγκρότησε ὅλο τόν πόλεμο ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, προσπαθώντας νά κάνει καί Αὐτόν νά προτιμήσει τήν ὕλη τοῦ κόσμου ἀπό τήν ἀγάπη στόν Θεό.
Καί γνωρίζοντας ὁ διάβολος ὅτι κυρίως τρία εἶναι αὐτά γύρω ἀπό τά ὁποῖα κινοῦνται τά ἀνθρώπινα, δηλαδή οἱ τροφές, τά χρήματα καί ἡ δόξα, μέ τά ὁποῖα πάντοτε πειράζει τόν ἄνθρωποκαί τόν νικᾶ, σέ αὐτά τά τρία πείραξε τόν Χριστό στήν ἔρημο.
Ὁ Χριστός ὅμως τόν νίκησε καί τόνπροσέταξε νά ἀποχωρήσει πρός τά πίσω.
Ἀφοῦ δέν μπόρεσε νά πείσει τόν Χριστό νά προτιμήσει τά ἀγαθά τοῦ κόσμου ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε προσπάθησε νά Τόν ἀναγκάσει νά παραβεῖ τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Ἄρχισε, λοιπόν, νά παρακινεῖ τούς Φαρισαίους καί Γραμματεῖς σέ ἐπιβουλές ἐναντίον Του.
Καί τό ἔκανε αὐτό ὁ διάβολος, ὥστε ὁ Χριστός μή ἀντέχοντας, ὅπως νόμιζε, νά ὑπομείνει τούς πειρασμούς τῶν ἀνθρώπων, νά ἐκτραπεῖ σέ μίσος ἐναντίον ὅσων Τόν ἐπιβουλεύονταν. Ἔτσι ὑπολόγιζε ὁ πονηρός νά ἐπιτύχει τόν σκοπό του, δηλαδή νά παρασύρει τόν Χριστό σέ παράβαση τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον.
Ὁ ἀπώτερος σκοπός τοῦ διαβόλου ἦταν νά παραβεῖ ὁ Χριστός τήν ἐντολή τῆς Ἀγάπης, ὥστε νά μήν ἔχει πλέον ἐξουσία νά τήν διδάξει στούς ἀνθρώπους, καί ἄρα νά ἀποτύχει τό λυτρωτικό Του ἔργο καί ὁ ἄνθρωπος νά μείνει δοῦλος τῆς ἁμαρτίας.
Ἀλλά ὁ Χριστός δέν μίσησε τούς Φαρισαίους πού ἐνεργοῦνταν ἀπό τόν διάβολο, ἀλλά μέ τήν ἀγάπη ἀμυνόταν πρός αὐτούς.
Καί τούς μέν ἐνεργουμένους (Ἰουδαίους) –πού μέ τήν θέλησή τους δέχονταν τήν ἐνέργεια τοῦ διαβόλου ἀπό ραθυμία– τούς νουθετοῦσε, τούς ἤλεγχε, τούς ὠνείδιζε, τούς ταλάνιζε, λέγοντάς τους τήν ἀλήθεια. Ταυτοχρόνως, δέν ἔπαυε νά εὐεργετεῖ. Καί ἐνῶ βλασφημεῖτο μακροθυμοῦσε,πάσχοντας ὑπέμενε καί ἔδειχνε σέ αὐτούς ὅλα τά ἔργα τῆς ἀγάπης.
Τόν δέ ἐνεργοῦντα (διάβολο) ἀμυνόταν μέ τήν φιλανθρωπία πρός τούς ἐνεργουμένους.
Ὤ, τί παράδοξος πόλεμος τοῦ Χριστοῦ! Ἀντί μίσος ἔδειχνε ἀγάπη καί μέ ἀγαθότητα κτυποῦσε τόν πατέρα τῆς κακίας.
Χάριν τούτου, ὑπομένοντας ὁ Χριστός τόσα κακά ἀπό αὐτούς –ἤ μᾶλλον, γι᾽ αὐτούς–ἀγωνίσθηκε ἀνθρωποπρεπῶς μέχρι θανάτου ὑπέρ τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης. Ὑπήκουσε γιά μᾶς ὡς ἄνθρωπος στόν Πατέρα Του μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, φυλάσσοντας τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης.
Καί ἀφοῦ ἔλαβε τήν τελεία νίκη κατά τοῦ διαβόλου, ἀνέλαβε γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους τό στεφάνι τῆς ἀναστάσεως καί ἔτσι ὁ Νέος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, ἀνανέωσε τόν παλαιό Ἀδάμ τόν παραβάτη Πρωτόπλαστο.
*
Βλέποντας, ἀδελφοί μου, τόν ἀγώνα αὐτόν τοῦ Χριστοῦ, νά ἀγαπήσουμε καί ἐμεῖς τήν Ἀγάπη καί τήν Ἀλήθεια.
Νά κατανοήσουμε τούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου, ὥστε μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ νά τούς νικήσουμε καί ἐμεῖς.
Νά μή προτιμοῦμε τήν ὕλη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Νά μή μισοῦμε, γιατί τό μίσος εἶναι ἐνέργεια τοῦ διαβόλου, ἀλλά ὡς Χριστιανοί νά ἀγαπᾶμε καί νά συγχωροῦμε.
Νά μήν ἀπαιτοῦμε τά «γλυκά» ἀλλά γεμάτα ψέματα λόγια καί τίς κολακεῖες, ἀλλά νά ζητᾶμενά μᾶς λένε καί νά λέμε τήν ἀλήθεια, ὅσο καί ἄν μᾶς κοστίζει, γιατί χωρίς τήν ἀλήθεια δέν θά θεραπευτοῦμε, καί χωρίς θεραπεία δέν μποροῦμε νά ἀγαπᾶμε ἀληθινά.
Νά διακρίνουμε αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦν καί μᾶς λένε τήν ἀλήθεια, ἀπό αὐτούς πού μᾶς ἐκμεταλλεύονται λέγοντας μας ψέματα καί κολακεῖες.
Νά σταυρωνόμαστε, ὅπως ὁ Χριστός, καί ὄχι νά σταυρώνουμε, ὅπως οἱ ἐνεργούμενοι ὑπό τοῦ διαβόλου.
Νά γίνουμε ἄνθρωποι τῆς Ἀλήθειας καί τῆς Ἀγάπης.
Αὐτό σημαίνει νά εἴμαστε Χριστιανοί, δηλαδή ἄνθρωποι τοῦ Χριστοῦ.
*
Στόν Σταυρό, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εὑρίσκεται σήμερα ὁ Χριστός, ὁ νικητής κατά τοῦ μίσους, τοῦ ψεύδους, τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου.
Στόν Σταυρό εὑρίσκεται σήμερα ἡ Ἀγάπη, ἡ Ἀλήθεια, ὁ Θεάνθρωπος, ἡ Ζωή.
Καί ἐμεῖς, παραφράζοντας τά λόγια τοῦ ὑμνωδοῦ, ἄς ὑμνοῦμε τόν Ἐσταυρωμένο, μαζί μέ τήν Κυρία Θεοτόκο, λέγοντας:
«Εἰ καί σταυρόν ὑπομένεις καί θάνατον, σύ ὑπάρχεις ὁ Κύριος καί Θεός μου». Σύ ὑπάρχεις ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ἀγάπη.
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Καστορίας Καλλίνικος
