Ουσιαστικά σπάει και τη σιωπή του, αφού θα παραστεί και σε ενδεχόμενη δίκη, αν τελικά αποφασιστεί από το Συμβούλιο Εφετών. Παράλληλα είναι πολιτική κίνηση, αφού παρεμβαίνει και στην άλλη δικογραφία που έχει συνενωθεί και αφορά το σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας σε μια περίοδο διακυβέρνησης κατά την οποία, κατά τη Δικαιοσύνη, η κυβέρνηση έκανε πολιτικά ανοίγματα προς τη Ρωσία μέσω και οικονομικών συνεργασιών. Η χρονική στιγμή, η οποία συμπίπτει με την επίσκεψη Τσίπρα στην Αγία Πετρούπολη, ουσιαστικά επιβραβεύει την έρευνα που έγινε.
Σύμφωνα με δικαστικές πηγές, το άρθρο 370A της Ποινικής Δικονομίας επιτρέπει στον πρώην πρωθυπουργό να παρίσταται ως πολιτική αγωγή, αφού κατά το διαβιβαστικό και ο ίδιος υπήρξε θύμα των γνωστών υποκλοπών μέσω της εταιρείας Vodafone η οποία παρακολουθούσε 107 παρόχους, πρώην υπουργούς, αλλά και απλούς πολίτες – κατονομάζονται όλοι, όπως και οι τηλεφωνικοί αριθμοί των παροχών τους.
Στο διαβιβαστικό αποκαλύπτεται ακόμη μία σημαντική λεπτομέρεια: το 2004, εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και λίγο πριν, ζητήθηκε από την ΕΥΠ και από τους τρεις παρόχους κινητής τηλεφωνίας να δοθούν στοιχεία-τεχνικές πληροφορίες με σκοπό την ανεύρεση λύσεων σε θέματα επανασυνδέσεων. Τα στοιχεία, όπως αναφέρει ο κ. Φούκας, αφορούσαν «τον αριθμό των διακοπτών που κάλυπταν την περιοχή των Αθηνών και την εδαφική κάλυψη εκάστου αυτών, τα στοιχεία του κατασκευαστή κ.τ.λ.».
Διαδικασίες για δίκη
Παράλληλα για το σχέδιο αποσταθεροποίησης την περίοδο 2005-2007 (αποκαλούμενο «Πυθία») ασκήθηκε δίωξη κατ’ αγνώστων για το αδίκημα των προπαρασκευαστικών πράξεων εσχάτης προδοσίας. Το σχέδιο περιγράφεται από τον ανακριτή εμμέσως με τον χαρακτηρισμό της δίωξης. Η ποινική δίωξη, όπως αναφέρεται, αφορούσε «την ύπαρξη συνωμοσίας, σχεδιασμού και ενδεχόμενης κεντρικής υποκίνησης ενεργειών που αποσκοπούσαν στην άσκηση πίεσης και στον εξαναγκασμό της ελληνικής κυβέρνησης σε αλλαγή πολιτικής σε θέματα που αφορούσαν τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, μεταξύ των οποίων ενεργειών και για το κατά πληροφορίες σχέδιο δολοφονίας του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Σκοπός των δραστών φέρεται ότι ήταν η διακοπή της πολιτικής και της οικονομικής προσέγγισης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας που είχε αρχίσει να εκδηλώνεται με τη σύναψη διμερών πολυμερών συμφωνιών σε σειρά θεμάτων…».
Και στοιχεία από WikiLeaks
Μεταξύ των μαρτύρων που εξετάστηκαν είναι οι πρώην πολιτικοί κ.κ. Ιωάννης Βαληνάκης, Φίλιππος Πετσάλνικος, ο Κωνσταντίνος Αγγελάκης της ΕΥΠ, οι Α. Ρόντος και Α. Καρατζάς αλλά και οι επιχειρηματίες Γιώργος Τερπεκλής, Βίκτωρ Ρέστης, Αναστάσιος Πάλλης.
Ο ανακριτής επισημαίνει για τις ελληνορωσικές σχέσεις ότι «παρατηρείται ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών στην ενέργεια, στα Εξοπλιστικά και στις κρατικές προμήθειες». Εκτός από τον πετρελαιαγωγό αναφέρεται και ο αγωγός φυσικού αερίου. Επισημαίνεται ότι και τα δύο έργα είχαν ιδιαίτερη επίδραση στην ελληνική οικονομία και στο ΑΕΠ.
Υπόθεση υποκλοπών
Ο άφαντος βασικός κατηγορούμενος
Από την ανάκριση, όπως αναφέρεται στο διαβιβαστικό, προέκυψε ότι «ο William Basil το χρονικό διάστημα από τον Αύγουστο του 2004 ως τον Μάρτιο του 2005 με πρόθεση και παράνομα επιχείρησε να περιέλθουν σε γνώση του ειδήσεις, όπως ορίζονται από το άρθρο 146 του Ποινικού Κώδικα, από αυτές που τα συμφέροντα της ελληνικής Δημοκρατίας ή των συμμάχων επιβάλλουν να τηρηθούν απόρρητες απέναντι σε ξένη κυβέρνηση […] Ενήργησε με σκοπό να χρησιμοποιήσει τις ανωτέρω ειδήσεις για να τις διαβιβάσει σε άλλον, έτσι ώστε να μπορούν να εκτεθούν σε κίνδυνο τα συμφέροντα του κράτους».
Αναλύεται πώς η σύζυγός του Ιρέν αγόρασε το γνωστό καρτοκινητό από κατάστημα της Vodafone στην Ακτή Μιαούλη και πώς το χρησιμοποίησε για τις παρακολουθήσεις. Ανοιχτό αφήνει ο ανακριτής το αν το παράνομο λογισμικό, το οποίο υπήρχε σε τέσσερις υποσταθμούς της εταιρείας, τοποθετήθηκε με φυσική παρουσία ή από απόσταση.
Ο αμερικανός κατηγορούμενος, όπως αποκαλύπτει ο ανακριτής, εντοπίζεται στην Αθήνα ως επιχειρησιακό στέλεχος του κλιμακίου της CIA από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Είχε συνεργασία με τις αντίστοιχες ελληνικές μυστικές υπηρεσίες κυρίως σε θέματα τρομοκρατίας, με πλέον χαρακτηριστική τη συμμετοχή του στην επιχείρηση «Δίχτυ». Χρησιμοποιούσε ψευδώνυμα – όπως το Μάρκου -, κωδικές ονομασίες για τις υποκλοπές και μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης απομακρύνθηκε. Επανήλθε τον Αύγουστο του 2005 έχοντας λάβει θεώρηση εισόδου από την ελληνική πρεσβεία του Χαρτούμ. Οι παρακολουθήσεις, όπως επισημαίνεται σαφώς από τον κ. Φούκα, έγιναν για λογαριασμό υπηρεσίας των ΗΠΑ. Ρητά αναφέρει ότι τα αντίγραφα που ζητήθηκαν για την επιχείρηση «Δίχτυ» και από την ΕΥΠ δεν δόθηκαν ποτέ στη Δικαιοσύνη.