Μια από τις προβληματικές πλευρές στον δημόσιο διάλογο, για την κατάσταση που επικρατεί στον τόπο μας, είναι ότι πάντα προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε τα κακώς κείμενα και να παρουσιάσουμε μια εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είτε για λόγους πολιτικούς είτε για λόγους επικοινωνιακούς. Είτε ακόμα για λόγους κοινωνικού εκτοπίσματος (πρεστίζ) των ανθρώπωφν που ασκούν εξουσία.
Διότι η παραδοχή μιας αρνητικής εικόνας για την περιοχή μας, προϋποθέτει και την ανάληψη της ευθύνης από το πολιτικό προσωπικό της τοπικής εξουσίας. Πράγμα αδιανόητο άλλωστε για την γκάμα αυτών των ανθρώπων, που έχουν ταυτίσει το πολιτικό αξίωμα που κατέχουν προσωρινά, με τον επαγγελματισμό του ιδιωτικού βίου. Κοινώς βόλεμα!
Πρόσφατα διαβάσαμε στην τοπική συνάδελφο “Νέα Καστοριά”, μια πολύ ενδιαφέρουσε συνέντευξη του τέως Νομάρχη Καστοριάς Κώστα Λιάντση, ο οποίος, μεταξύ άλλων, καταθέτει την άποψη ότι “Δεν φταίει ο κορονοϊος, ήρθε σαν απότοκος μιας κατάστασης που ήδη είχε διαμορφωθεί”. Και το ερώτημα είναι ποιά ήταν αυτή η κατάσταση και από ποιούς είχε διαμορφωθεί, με τέτοιο τρόπο, ώστε να προδικάσει την πορεία του τόπου, για τα επόμενα δέκα χρόνια;
Την απάντηση δίνει ο ίδιος, με μια σειρά επιχειρημάτων, που αποτελούν κοινό μυστικό αλλά κανείς – πλην ορισμένων εφημερίδων – δεν τόλμησε να τα απαρριθμήσει δημόσια μέχρι τώρα: “Πριν πολλά χρόνια ετοιμάσαμε ως Νομαρχία ένα αναπτυξιακό σχέδιο για το νομό της Καστοριάς. Επισημάναμε ότι το πρόβλημα ήταν η συγκεντρωτική απασχόληση με την γούνα(…) Απέδιδε πολλά, έδωσε πολλα στον εθνικό κορβανά, αλλά έπρεπε να δοθεί μια άλλη διέξοδος (…) Η κατάσταση όμως σήμερα είναι τραγική, με απρόβλεπτες συνέπειες για την περιοχή (…) Προσπαθήσαμε τότε να ετοιμάσουμε την μεταγουνοποιητική περίοδο. Ο πρωτογενής τομέας και ο τουρισμός ήταν οι τομείς που στραφήκαμε…”
Μπορεί οι τότε κρατούντες υπό τον νομάρχη Κ. Λιάντση, να αναζήτησαν την “διέξοδο” στην τοπική οικονομία μέσα από τον πρωτογενή τομέα και τον τουρισμό, αλλά δεν τόλμησαν να συγκρουστούν με το επιχειρημαιτκό κατεστημένο της γούνας, που εκπροσωπούσε συγκεκριμένα συμφέροντα! Και γι΄ αυτό ο τόπος μπήκε στον φαύλο κύκλο της γουνοποιητικης καχεξίας, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα για το κοινωνικό σύνολο!
Σήμερα ο τόπος βρίσκεται στο ίδιο μεταίχμιο με τότε και πρέπει οι τοπικοί άρχοντες (περιφερειάρχες, δήμαρχοι κλπ) ν΄ αποφασίσουν “με πιον θα παν και ποιον θ΄ αφήσουν”…
Συμπτωματικά στο τιμόνι του μεγαλύτερου Δήμου, βρίσκεται με την ψήφο των δημοτών, ένας πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Γουνοποιών Καστοριάς. Και σ΄ αυτόν έλαχε ο κλήρος ν΄αποφασίσει κατά που πρέπει να χαράξει την ρότα του καραβιού…
Αργότερα θα τον κρίνει η ιστορία και οι συνδημότες του…
