Δεν ξέρουμε αν το φαινόμενο είναι ενδημικό ή εξαπλώνεται σ΄ όλους τους δήμους της χώρας, αλλά εδώ θεωρείται αυτονόητη υποχρέωση του κάθε Δήμου, που σέβεται τον εαυτό του… να ενημερώνει επί παντός επιστητού τους δημότες του με ρυθμό καταιγιστικό που αγγίζει τα όρια της… πλύσης εγκεφάλου!
Ακόμα και για τα πιο ασήμαντα, όπως η κοπή των χόρτων από τα πεζοδρόμια ή η αποκομιδή των σκουπιδιών από υπερ – φορτωμένους κάδους!
Κάποιος νοήμων άνθρωπος θα σκεφτόταν ότι αφού δεν έχουν να επιδείξουν κάτι σημαντικό, περιορίζονται στα μικρά και ασήμαντα, για να προσποιούνται ότι δουλεύουν…
Όταν όμως έρθει στο τέλος ο απολογισμός… δεν φτάνει η επικοινωνιακή – προβολή, για να εξωρραϊσει την (πραγματική) εικόνα ενός Δήμου.
Και τότε αρχίζουν οι φιέστες και οι σουβλακογιορτές, που συνδυάζουν “άρτον και θέαμα” για να εκτονωθούν (και να ξεχάσουν…) οι έγκλειστοι από τον κορονοϊό πολίτες, που δεν βλέπουν την ώρα να επιστρέψουν στην “κανονικότητα” με τα δικά τους κριτήρια!
