Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν: «Ου εν τω πολλώ τω ευ», δηλ. δεν υπάρχει ποιότητα στην ποσότητα.
Αλλά οι σύγχρονοι διεκδικητές των αυτοδιοικητικών αξιωμάτων, πράττουν το ακριβώς αντίθετο.
Ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα καταθέσει το πιο πολυάριθμο ψηφοδέλτιο, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι όσοι περισσότεροι είναι οι υποψήφιοι σύμβουλοι, τόσο περισσότερους «σταυρούς» θα συλλέξουν στην κάλπη!
Αδιαφορώντας αν αυτοί που θα εκλεγούν, έχουν την στοιχειώδη ικανότητα να πλαισιώσουν ένα αξιόπιστο σχήμα που θα μπορεί να διοικήσει μεθαύριο τον Δήμο ή την Περιφέρεια.
Αρκεί που θα πλαισιώσουν το «μπούγιο», για να εξασφαλίσουν υπεροπλία έναντι των αντιπάλων.
Με αποτέλεσμα το ποικιλόχρωμο Δημοτικό Συμβούλιο που θα προκύψει μεθαύριο, θα θυμίζει περισσότερο «Βαβέλ» ασυνεννοησίας, παρά το ανώτατο θεσμικό όργανο του Δήμου, από τις αποφάσεις του οποίου καθορίζεται η πορεία του προς το μέλλον.
Στον αντίποδα εμφανίστηκαν διάφοροι συνδυασμοί – κυρίως σε μικρότερους Δήμους – οι οποίοι μόλις και μετά βίας κατάφεραν να καταθέσουν οριακά ψηφοδέλτιο, με συγγενείς και φίλους, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους ότι μπορούν να διοικήσουν ένα Δήμο ως πρώτοι μεταξύ των πρώτων στην τοπική κοινωνία!
Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τους πρώτους, που τους συνδέει η ακόρεστη επιθυμία για εξουσία.
Ασχέτως αν οι περισσότεροι δεν έχουν περάσει ούτε απ’ έξω από Δημοτικό ή Περιφερειακό Συμβούλιο. Αρκεί που τους επέλεξε ο επικεφαλής, επειδή προφανώς δεν μπορούσε να συμπληρώσει…
‘Ηδη τα πρώτα αποτελέσματα αυτών των επιλογών έγιναν ορατά με τις πρώτες προεκλογικές συγκεντρώσεις, όπου οι υποψήφιοι διαγκωνίζονταν μεταξύ τους για μια προβεβλημένη θέση στην εξέδρα, δίπλα στον αρχηγό.
Ενώ στο ακροατήριο διακρίνονταν άτομα που έχουν υποψήφιους σε όλα τα ψηφοδέλτια και ως εκ τούτου είναι αναγκασμένα να περιφέρονται σ’ όλες τις συγκεντρώσεις!
Κι είμαστε ακόμα στην αρχή…. Και έπεται συνέχεια….
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΙΔΗΣ
