Ο φετινός Αύγουστος, εκτός των άλλων κλιματικών ακροτήτων, έρχεται να καταρρίψει και το γνωστό δημοσιογραφικό δόγμα του Ουμπέρτο Έκο που έλεγε ότι: «Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις»!
Διότι σήμερα με μια πρώτη ματιά στα δελτία ειδήσεων, διαπιστώνει κάποιος ότι υπάρχουν ειδήσεις… αλλά στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αυτό που ονομάζουμε «κακές ειδήσεις»!
Δηλαδή απ’ αυτές που θα απεύχονταν κάποιος να μη συμβούν ούτε στον εχθρό του.
Όπως αυτές που πηγάζουν από τα μέτωπα των πολέμων με τους χιλιάδες νεκρούς και τα εκατομμύρια των εκπατρισθέντων από τις πατρογονικές τους εστίες!
Στο εσωτερικό πεδίο οι ειδήσεις που κυριαρχούν προέρχονται κατά κύριο λόγο από τα μέτωπα των πυρκαγιών και της λειψυδρίας
Για το πρώτο, ευτυχώς μέχρι στιγμής δεν είχαμε κάποια ανησυχητική είδηση στο νομό της Καστοριάς, ενώ για το δεύτερο είχαμε εστίες ανάφλεξης εκεί όπου παρατηρήθηκε πιο έντονο το φαινόμενο της έλλειψης νερού ακόμα και για οικιακή χρήση.
Έτσι διαβάζουμε καθημερινά στα δελτία τύπου των Δήμων (είναι τα μόνα που κυκλοφορούν…) ότι απαγορεύεται η χρήση νερού εκτός από αυτό για οικιακή χρήση κι μάλιστα με μέτρο…
Αυτό το μέτρο, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, προκαλεί εντάσεις και εκρήξεις μεταξύ των δημοτών, διότι κανείς δεν παραδέχεται ότι παραβιάζει τον κανονισμό και όλοι επιρρίπτουν ευθύνες στον… γείτονα, για αλόγιστη χρήση!
Αποκορύφωμα της έντασης ήταν ένα επεισόδιο που προκλήθηκε πρόσφατα στην καρδιά του Γράμμου – και απείλησε να πάρει διαστάσεις εμφύλιας σύρραξης, 75 χρόνια μετά την λήξη του Εμφυλίου – όταν ο φιλάνθρωπος και αλλτρουιστής αντιδήμαρχος του Δήμου Νεστορίου αποφάσισε να συνδράμει με ποσότητα νερού την κοινότητα της Δροσοπηγής του Δήμου Κόνιτσας που προφανώς αντιμετωπίζει πρόβλημα λειψυδρίας.
Τι ήταν να το κάνει ο άνθρωπος;
Αμέσως ενεργοποιήθηκαν τα αντανακλαστικά κάποιων θερμοκέφαλων οι οποίοι απείλησαν ακόμα και με προσφυγή στην Δικαιοσύνη κατά του αντιδημάρχου, με την κατηγορία της… παράβασης καθήκοντος – όπως το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι… βεβαίως – βεβαίως!
Αλλά πού ήταν όλοι αυτοί οι λεβέντες όταν η γνωστή εταιρία εμφιάλωσης, δέσμευσε τα νερά του Γράμμου για 40 χρόνια και θα το μοσχοπουλάει στους ίδιους όταν θα λένε το νερό – νεράκι;
Προφανώς τότε υπήρχε το δέλεαρ του διορισμού για μια θέση εργασίας….
Ενώ τώρα υπάρχει το φάσμα της λειψυδρίας ακόμα και στην καρδιά του «δικού» τους Γράμμου…. Και άμα εκλείψει η αλληλεγγύη τότε πολύ σύντομα θα πούνε όλοι το νερό – νεράκι…