Αν για τους περισσότερους πολίτες ο κορονοϊός είναι η μεγάλη ανατροπή, που έφερε τα “πάνω – κάτω” στην ζωή τους για το πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του, είναι, καθώς λέγει ο ποιητής “μια κάποια λύση…”στα αδιέξοδα που δημιούργησαν οι ίδιοι, με την αδράνεια και την απραξία τους!
Ένα χρόνο και κάτι, μετά τις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, η Καστοριά εξακολουθεί να βυθίζεται στην ανέχεια, την ανεργία και την παρακμή. Ίσως πολύ χειρότερα από τα προηγούμενα χρόνια των μνημονίων, σύμφωνα με το δόγμα: “κάθε πέρυσι και καλύτερα”. Όμως τώρα υπάρχει η βολική δικαιολογία της πανδημίας, που αφοπλίζει κάθε αντίθετη κριτική στο έργο της τοπικής εξουσίας.
Ποιος θα τολμήσει, για παράδειγμα, να θίξει την κακή κατάσταση του οδικού δικτύου και δεν θα εισπράξει την βλοσυρή απάντηση των αρμοδίων: “εδώ ο κόσμος χάνεται…”, που θα τον κάνει να αισθανθεί και “ένοχος” για το… ατόπημά του!
Ή να στηλιτεύσει την μακροχρόνια αδράνεια των αιρετών, για την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού, που θα βγάλει τον τόπο από την κρίση. Και δεν θα βρεθεί απολογούμενος για την ανεπάρκεια των… προηγούμενων, με την “ευθύνη” να μετακυλίεται στις πλάτες του απλού ψηφοφόρου!
Πρόσφατα ανακοινώθηκαν από τον υπουργό Ενέργειας Κ. Χατζηδάκη 66 παράλληλα έργα για την απολιγνιτοποίηση στην Δυτική Μακεδονία. Εκ των οποίων μόνο τα δύο (συν φωτοβολταϊκά πάρκα) αφορούν την Π.Ε. Καστοριάς.
Αυτά είναι μια μονάδα εκτροφής 1.000.000 γουνοφόρων ζώων και η “Ολοκλήρωση του φράγματος Νεστορίου και η κατασσκευή αρδευτικού δικτύου” (!). Αν για τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, οι αλλεπάλληλες εξαγγελίες για ένα εμβληματικό έργο της περιοχής, που έγινε συνώνυμο με το γεφύρι της Άρτας,… αποτελούν πρόκριμα του κυβερνητικού ενδιαφέροντος προς αυτή, για τους κατοίκους της είναι μια ακόμα… χάντρα, στο “κομπολόϊ” των εμπαιγμών της.
Ο νομός της Καστοριάς πλήρωσε βαρύ φόρο σε ανθρώπινες απώλειες κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας. Και το πλήγμα που δέχθηκε η τοπική οικονομία, χαρακτηρίστηκε – όχι άδικα – από πολλούς ως το “τελειωτικό”!
Όμως, ούτε οι μονάδες υγείας θωρακίστηκαν με έμψυχο και άψυχο υλικό, ούτε – πολύ περισσότερο – πάρθηκαν μέτρα, για την τόνωση της τοπικής οικονομίας. Με αποτέλεσμα ο δείκτης της ανεργίας να εκτοξευθεί πάνω από το 55% κα ο νομός να παραμείνει το ίδιο ανοχύρωτος σ΄ ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας!
Προφανώς εδώ ο κορονοϊός λειτούργησε αντιστρόφως ανάλογα προς την απολιγνιτοποίηση.
Βγάζοντας την Καστοριά, από το πεδίο της κρατικής μέριμνας και στις δύο περιπτώσεις!
