Χρονογράφημα του Χρήστου Γιούτσου
Βγήκα χθες το απόγευμα από το σπίτι μου.
Και περπατώντας αναρωτιόμουν.
Άραγε πόσο ταυτίζεται η μεγάλη εβδομάδα με των ανθρώπων τα βάσανα;
Πόσοι άνθρωποι σ΄ όλον τον κόσμο περνούν το δικό τους Γολγοθά και προσμένουν την Ανάσταση, ψιθυριζοντας μέσα τους, τους στίχους του Μέγιστου των ποιητών;
“Σώπα που νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες. Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας”.
Όμως εκεί που σκεφτόμουν όλα αυτά, ξελογιάστηκα από έναν κατακκόκινο ολοστρόγγυλο ήλιο, που έδυε μέσα σε μια ήρεμη λίμνη και την κοκκίνιζε.
Ο αισθηματισμός μου είχε πάρει άλλον δρόμο.
Λυπόμουν αφάνταστα που δεν βρισκόταν δίπλα μου, αγαπημένα πρόσωπα, για να απολαύσουν την ομορφιά, που εμφανιζόταν μπροστά στα μάτια μου.
Λίμνη, ήλιος δέντρα, βουνά, έφτιχναν μια υπέροχη δύση.
Γύρισα στο σπίτι μου και πήρα την πέννα μου για να καταγράψω όλα αυτά που είχα δει και νιώσει.
Σε λίγο, μου ήρθαν νέες σκέψεις που δημιουργούνται τέτοιες μέρες στον καθένα μας.
Σκέψεις που έχουν να κάνουν με την ύπαρξή μας πάνω στην γη.
Με μας, που θέλουμε να γράφουμε τις απόψεις μας και να τις μεταφέροουμε στους συνανθρώπους μας.
Ποιές θα πρέπει λοιπόν να είναι οι αρχές μας και ποιοί οι σκοποί μας, για να έχουν αξία αυτά που γράφουμε;
– Εν αρχή λοιπόν ην η πράξη, ο λόγος ακολουθεί.
Χωρίς βιώματα και δίχως να έχεις τσαλακωθεί και πονέσει, μην περιμένεις συγκομιδή καλών λόγων.
Μην υποτιμάς κανέναν. Οι πιο σπουδαίες ιστορίες προκύπτουν από ανθρώπους που δεν τους πιάνει το μάτι σου.
Μάθε να ξεχωρίζεις την διαφορά ανάμεσα στο ψέμα και το παραμύθι.
Πάντα να έχεις ένα σημείωματάριο πάνω σου, γιατί οι σκέψεις γεννιούνται δύσκολα, αλλά χάνονται εύκολα.
Άκουγε και διάβαζε τις ιστορίες των ηλικιωμένων και έπειτα, με κλειστά μάτια ακολούθα την δική σου κρίση.
Σε ότι διαλέγεις να γράψεις, καλύτερα να σε έλκει η πηγή του. Θαύμαζε όσο μπορείς την προσπάθεια των άλλων. Είναι το μόνο φάρμακο απέναντι στην αρρώστεια του φθόνου, που τείνει να γίνει επιδημεία.
Μην υποτιμάς τον περίγυρό σου και τους φίλους σου. Ακόμα κι όταν διαπιστώνεις πως δεν αξίζουν τίποτα, είναι χρέος σου να υψώσεις ένα πυκνό λόγο και να τους παρασύρεις να συναντηθούν με την αλήθεια.
Είτε το θέλεις είτε όχι, από την στιγμή που υπάρχεις και από την στιγμή που αποφασίζεις να γράψεις, είσαι πολιτικό πρόσωπο, όσο πιο γρήγορα καταλάβεις, τόσο η εικόνα του κόσμου θα είνα ολική, μέσα απ΄ την ζωή σου.
Κρατήσου σε απόσταση, από λογίους και δημοσιογράφους που είναι μακρυά από τον Λαό.
Η φάρα αυτή αποτελείται από συμβιβασμένους, ατάλαντους και γλοιώδεις, που αρέσκονται σε παιχνίδια εξουσίας μέσα από τα γραπτά τους και τα ηλεκτρονικά μέσα.
Αν σε ενδιαφέρει ο πλησίον σου, φρόντισε πρώτα να μάθεις τον εαυτόν σου, για να μπορέσεις κάποτε να αγαπήσεις “τον πλησίον σου ως εαυτόν”.
Και αυτό νομίζω, ότι είναι το νόημα του Πάσχα.
“Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν”.