Όχι βέβαια γιατί ο “Καποδίστριας” μετονομάσθηκε σε “Καλλικράτη”, αλλά γιατί η κοντόφθαλμη αντίληψη των καρεκλοκένταυρων της τοπικής αυτοδιοίκησης, δεν τους επέτρεπε να δουν μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς, τα καταχθόνια σχέδια της κεντρικής εξουσίας!
Πολύ αργότερα κατάλαβαν ότι η πολιτική χειραφέτηση, που διεκδικούσαν θεσμικά, ήταν χωρίς αντίκρυσμα και οι αρμοδιότητες που τους παραχωρήθηκαν, ήταν χωρίς πόρους…
Υπήρχαν, βέβαια, ανάμεσά τους και ορισμένοι Κουκουλόπουλοι, που επένδυσαν πολιτικά στην υποταγή της τοπικής αυτοδιοίκησης, ως “υπηρέτες” δύο αφεντάδων! Και μετέτρεψαν την ίδια “υπηρέτη” και φτωχό συγγενή της αντίπερα όχθης, προς την οποία μεταπήδησαν με σχετική άνεση, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου…
Ως ένα βαθμό ηταν φυσιολογικό να θαμπωθούν κάποιοι από τα αξιώματα που προσέφερε ο “Καλλικράτης”, αλλά και από τους δελεαστικούς μισθούς, ακόμα και στους επικεφαλής των τοπικών συμβουλίων!
Έτσι απεμπόλησαν το αξιοπρεπές “κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη” και έσπευσαν να καταχωνιαστούν στον Καιάδα ενός διευρυμένου δημοτικού συμβουλίου, όπου η αφωνία είναι προϋπόθεση και η υποταγή στους επικεφαλής, προτέρημα…
Η πλήρης ισοπέδωση των κοιωνικών δομών, έφερε αντιμέτωπη την τοπική αυτοδιοίκηση, με τις τοπικές κοιωνίες. Ενώ βασικές λειτουργικές ανάγκες των δήμων, όπως καθαριότητα κλπ, από ελάχιστη υποχρέωση προς τους δημότες, έγιναν είδος πολυτελείας για προνομιούχους Δήμους!
Το “καζάνι” του “Καλλικράτη” άρχισε να βράζει από την πρώη στιγμή. Και επειδή κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να ανοίξει την βαλβίδα της αποσυμπίεσης, φυσικό ήταν να προκληθεί η πρώτη έκρηξη τύπου Φουκοσίμα… Η οποία έχει το επίκεντρο της μερικά χιλιόμετρα νοτίως της Καστοριάς. Κάπου στο Άργος Ορεστικό, με… “πυροκροτητή” τον ίδιο τον Δήμαρχο Πάνο Κεπαπτσόγλου, ο οποίος με μια επιστολή – καταπέλτη προς τον πρωθυπουργό (δημοσιεύεται σε άλλη στήλη) όχι απλά κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά σημάνει, συναγερμό, για το επερχόμεο “τσουνάμι”…