Μετά την “αστάθεια” που παρατηρείται στις θέσεις του Υπουργείου Παιδείας, για την ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής στην Καστοριά, πρόβλημα στατικότητας παρουσίασε και το πρώην κτίριο του 1ου Γυμνασίου που μετασκευάζεται για να υποδεχθεί το Πανεπιστήμιο.
Όπως δήλωσε ο Νομάρχης Καστοριάς Κώστας Λιάντσης, θα απαιτηθούν επιπλέον 200.000 € για την… σταθεροποίηση του κτιρίου, ανεβάζοντας τον συνολικό προϋπολογισμό στο 1.000.000€
Παρόλα αυτά εκφράζεται η αισιοδοξία ότι το κτίριο θα είναι έτοιμο μέχρι τον προσεχή Οκτώβριο και από κει και πέρα ξεκινάει ένας νέος μαραθώνιος, για να πειστεί η υπουργός και πρώην νομάρχης Καστοριάς Άννα Διαμαντοπούλου, να άρει την στασιμότητα που επέβαλε στην ίδρυση άλλων πανεπιστημιακών σχολών.
“Ασταθές” και το κτίριο του Πανεπιστημίου
Ο Νομάρχης Κώστας Λιάντσης ανήγγειλε την υποψηφιότητά του στο Δήμο Καστοριάς
Την κάθοδό του στις Δημοτικές Εκλογές του Νοεμβρίου ως υποψηφίου για το αξίωμα του Δημάρχου Καστοριάς, ανήγγειλε σήμερα Πέμπτη 29 Ιουλίου, ο Νομάρχης Κώστας Λιάντσης.
Σε δηλώσεις του προς τα Τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, ο Κ. Λιάντσης μεταξύ άλλων είπε:
” Μετά από τη μακρόχρονη παρουσία μου στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καστοριάς και κυρίως την οκταετή θητεία μου ως Νομάρχη Καστοριάς, γνώρισα από κοντά όλα αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου μας και με γνώμονα το συμφέρον του Νομού και των συμπολιτών μου αγωνίσθηκα με όλες τις δυνάμεις μου για την ανάπτυξη και προοπτική του τόπου μας.
Μ΄ αυτή την πλατιά γνώση και τις πλούσιες εμπειρίες μου από τη Νομαρχιακή μου θητεία είναι καθήκον μου να συνεχίσω να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο νέο διευρυμένο Δήμο μας”.
ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΟ
Σε δικαστική διαμάχη με την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, έχει αναγάγει την ασφαλτόστρωση ενός δρόμου στο Γράμμο, ο γνωστός εργολάβος δημοσίων έργων και επίδοξος Δήμαρχος Καστοριάς, Κώστας Κοντόπουλος, διεκδικώντας χρήματα του δημοσίου, για ένα έργο, που κυριολεκτικά “εκτέλεσε”, όπως δείχνουν οι σχετικές φωτογραφίες!
Μαζί μ΄ αυτό, έχει προκληθεί ανυπολόγιστη περιβαλλοντική επιβάρυνση, στην καρδιά του Γράμμου, από τα υπολείμματα της διαβρωμένης ασφάλτου, που ασυνείδητα έριξαν κάποιοι, στα ρέμματα των πηγών του Αλιάκμονα!
Από τις τρεις εργολαβίες, που συμμετείχαν ως κοινοπραξία στον διαγωνισμό, του οδικού άξονα Νεστόριο – Πεύκο – Πευκόφυτο, οι δύο των κυρίων Βασίλη Δέδε και Γάρου – Κοχλιάδη εκτέλεσαν άψογα το έργο, στα τμήματα που τους αναλογούσαν, ενώ η τρίτη του κ. Κοντόπουλου, παρουσίασε από την αρχή προβλήματα, στην πυκνότητα του μίγματος, με αποτέλεσμα η άσφαλτος, να πάρει την μορφή “μπακλαβά”!
Περίπου 3,5 χιλιόμετρα δρόμου (όπως τα μέτρησε το κοντέρ του αυτοκινήτου) έχουν διαβρωθεί τελείως, από τις καιρικές συνθήκες, επειδή προφανώς η (ο Θεός να την κάνει….) άσφαλτος, έπεσε σε απογορευτικές για την περιοχή εποχιακές περιόδους!
Παρ΄ όλα αυτά, όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ, ο κ. Κοντόπουλος, κατάφερε να αποσπάσει από τις τεχνικές υπηρεσίες, την πιστοποίηση της καλής εκτέλεσης του έργου, με τρόπο που αμφισβητείται έντονα από την Ν.Α. και προχώρησε με νομικά μέσα στην διεκδίκηση των… δεδουλευμένων!
Τα υπόλοιπα, παίχθηκαν ανάμεσα στα δικηγορικά και δικαστικά γραφεία, τα οποία εξέδωσαν άμεσα, εντολή δέσμευσης των χρημάτων της Νομαρχίας, που βρίσκονται κατατεθημένα στην Τράπεζα της Ελλάδος, ακόμα και για δράσεις που δεν αφορούν τις δημόσιες δαπάνες, με αποτέλεσμα η Νομαρχία να μην μπορεί να πληρώσει τους μεταφορείς των μαθητών…
Και σ΄ αυτό ελέγχονται οι υπάλληλοι της Τράπεζας της Ελλάδος, για την σπουδή που επέδειξαν στη δέσμευση των χρημάτων.
Το οξύμωρο είναι ότι ο συγκεκριμένος εργολάβος, σε κάποιες από τις… οβιδιακές μεταμορφώσεις του, εμφανίζεται, άλλωτε ως υπέρμαχος του δημοσίου συμφέροντος και άλλοτε ως υπέρμαχος… του εαυτού του! Όπως στα δημοτικά συμβούλια του Δήμου Καστοριάς όπου από τη θέση του επικεφαλής της ελλάσσοντος μειοψηφίας, κατακεραυνώνει τον δυστυχή Δήμαρχο, γιατί έβαλε υποθήκη την κληρονομιά Παπαλαζάρου!
Ή κομπορρημονεί γιατί έπιασε στον “ύπνο” τον δήμο και πήρε το αρχοντικό Νταή, μέσα από τα χέρια του…
Αυτό αποτελεί μια τυπική “γκραβούρα” του συστήματος, έτσι όπως λειτούργησε μέχρι τώρα και έφερε τον τόπο εδώ που τον έφερε…
Το κακό είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι, αναλαμβάνουν “αφιλοκερδώς” να τον σώσουν! Με μοναδικό αντάλλαγμα την ψήφο των δημοτών…
Τα υπόλοιπα είναι δική τους υπόθεση…
Αλίμονο στους νέους!
Είναι το πρώτο πράγμα, που μπορεί να σκεφθεί κάποιος, ακούγοντας από τηλεοράσεως, τον πρόεδρο του Συμβουλίου Νέων του Δήμου Καστοριάς, να επιχειρηματολογεί υπέρ της ανεγέρσεως του νέου γηροκομείου από την Μητρόπολη, σε οικόπεδο που παραχώρησε ο Δήμος και με χρήματα “αγνώστου” δωροθέτη, τον οποίο μπορεί να “ενσαρκώσει” ακόμα και το… ΕΣΠΑ!
Εκείνο όμως που προκαλεί κατάπληξη, είναι οι δογματικοί αφορισμοί του προέδρου, εναντίον όλων, όσων είχαν αντίθετη άποψη με τον Σεβασμιότατο – και κατ΄ επέκταση με τον ίδιο, μια κι αυτός εμφανίζεται ως η “φωνή του Κυρίου”, σ΄ ένα ζήτημα, που ηλικιακά τουλάχιστον, απέχει πολύ από τις προτεραιότητητές του…
Είναι δυνατόν, τη σήμερον ημέρα, κάποιοι να σκέφτονται την “πυρά” όταν βρεθούν απέναντι σε ετερόφρονες;
Τόσο γρήγορα ξέχασαν από τα σχολικά βιβλία, τον Βολταίρο, τον Μοντεσκέ και τους άλλους διαφωτιστές, που έβγαλαν την ανθρωπότητα από τον μαύρο μεσαίωνα;
Το ζήτημα του εκκλησιαστικού γηροκομείου, τέθηκε σχεδόν επιτακτικά από τον Δήμαρχο και τον Μητροπολίτη, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία, η οποία υποδέχθηκε μουδιασμένη μια τέτοια απόφαση.
Αν γίνονταν αμέσως αποδεκτή, δεν θα είχε ανάγκη ορισμένους αυτόκλητους συνήγορους, για να την υπερασπιστούν. Ούτε θα υποχρέωνε τον Μητροπολίτη να αναδιπλωθεί χωρίς δεύτερη κουβέντα!
Εκείνο όμως, που προκαλεί απαισιοδοξία, είναι η νοοτροπία των νέων, που εκπροσωπούνται στο κύτταρο της δημοκρατίας, από τον συγκεκριμένο.
Είναι δυνατόν, ένας νέος άνθρωπος, όπως ο πρόεδρος που φιλοδοξεί να μπει στην πολιτική δι΄ αυτής της οδού, να βάζει σε προτεραιότητα ένα… εκκλησιαστικό γηροκομείο, από ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα ή ένα πνευματικό κέντρο, που τόση ανάγκη έχει αυτός ο έρημος (πολιτιστικά) τόπος;
Είναι δυνατόν να φυλακίζει τα οράματά του, στις θεοκρατικές αντιλήψεις κάποιων σύγχρονων ζηλωτών;
Είναι δυνατόν να μη δέχεται την αντίθετη άποψη, στο όνομα μιας παρωχημένης “μεσσιανικής” ιδεολογίας;
Αν τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν συμβαίνει, τότε έχουμε να κάνουμε μ΄ έναν επικίνδυνο λαϊκιστή, που προσπαθεί να προσποριστεί ψήφους, από την μεγάλη δεξαμενή των θρησκόληπτων συμπολιτών μας! Κι αυτό πρέπει να μας προβληματίσει όλους!
Αυτή η πόλη, βίωσε τα τελευταία χρόνια, μαζί με την οικονομική κρίση, μια πρωτόγνωρη αξιακή και πνευματική παρακμή!
Κι αυτό γιατί στην “καμπίνα” της πλοήγησης, βρέθηκαν άνθρωποι που δεν είχαν μπροστά τους ανοιχτούς ορίζοντες και πυξίδα για να προχωρήσουν.
Τι να περιμένει κανείς, από έναν δήμαρχο ή έναν πρόεδρο, όταν ο πήχυς των επιλογών τους, φτάνει μέχρι το… εκκλησιαστικό γηροκομείο ή την απονομή επαίνων, σε απόδημους συμπολίτες μας;
Και καλά να βλέπεις τους “αρτηριοσκληρωτικούς”, με τέτοια συμπεριφορά, αλλά να βλέπεις και τους νέους…
Εδώ ακόμα και ο Φάουστ, πούλησε την ψυχή του στον γερο – διάβολο, για να ξαναγίνει νέος… Πιθανόν αν ζούσε σήμερα, να είχε μετανιώσει πικρά για το “ατόπημα”…
Άνυδρο το Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης!
Άκαρπες απέβησαν οι γεωτρήσεις, που έγιναν στον χώρο του Πάρκου Εθνικής Συμφιλίωσης στο Γράμμο, για την άντληση πόσιμου νερού, που θα κάνει εφικτή την λειτουργία του, εν ευθέτω χρόνω, σύμφωνα με την επιθυμία του Προέδρου της Βουλής – που το έχει ένταξει στο ίδρυμά της – και διαφόρων τοπικών παραγόντων, οι οποίοι διαβλέπουν πολλαπλά ωφέλη για την περιοχή.
Η έλλειψη νερού σε τόσο μεγάλο βάθος, που κόστισε στην Νομαρχιακής Αυτοδιοίκηση 50.000 ευρώ για την γεώτρηση, φέρεται να προβλημάτισε έντονα τους φορείς της περιοχής, οι οποίοι αναζητούν πλέον εναλλακτικές λύσεις.
Αλλά για να μεταφερθεί νερό από την πλησιέστερη πηγή, απαιτείται δίκτυο με σωληνώσεις μήκους 3 χιλιομέτρων περίπου, το οποίο θα διέλθει αναγκαστικά μέσα από πυκνή συστάδα δάσους, προκαλώντας ανυπολόγιστη καταστροφή!
Τον κίνδυνο ενός τέτοιου εγχειρήματος, είχε επισημάνει πρόσφατα από τις στήλες της Εφημερίδας μας, ο συνεργάτης μας Λεωνίδας Εκιντζόγλου, με τον δικό τους γλαφυρό τρόπο λέγοντας:
“O Γράμμος, έξω από όλες αυτές τις ‘μεταξύ τυρού και αχλαδίου’ πολιτικές συζητήσεις, δεν παύει να αποτελεί εγγενή επικινδυνότητα σαν ένα άγριο φυσικό περιβάλλον και ενδιαίτημα των αγρίων όντων που φιλοξενεί. Αυτό δεν εννοούν να το εμπεδώσουν οι καλοί μας πολιτικοί. Το προσπερνούνε εύκολα σαν μία υπερβολή, μπορεί και σαν μία αστειότητα. Οι εμπειρίες που οι ίδιοι αποκομίζουν από το βουνό είναι εξω-ρεαλιστικές καθώς, είτε το διασχίζουν αποστασιοποιημένοι, μέσα στην άνεση και στην ασφάλεια των αυτοκινήτων τους, είτε το χαζεύουν μέσα στις στυλιζαρισμένες εικόνες των διαφόρων ευροβόρων ‘κέντρων’ δήθεν παρατήρησης και δήθεν ενημέρωσης που κατά καιρούς στήνουν. Τους δίνει ο Γράμμος την εντύπωση ενός τεράστιου θεατρικού σκηνικού, άκρως εντυπωσιακού με αυτό το «αχ καλέ, τι ωραίο πράσινο!!» του. Όταν λοιπόν αυτές οι σουρεαλιστικές εντυπώσεις τους ανακατευτούν με τις πάγιες πολιτικές τους εμμονές για ‘αξιοποίηση΄ των πάντων, η κατάληξη και μοιραία και αναμενόμενη είναι. Ο Γράμμος απεκδύεται τον χαρακτήρα του οικοσυστήματος, αποσπάται από τους κανονικούς -ζωικούς και φυτικούς- του ιδιοκτήτες και μετατρέπεται σ’ ένα βουνό/ατραξιόν, κατάλληλο να φιλοξενεί χαζοχαρούμενα τρεχαλητά τύπου Κοκκινοσκουφίτσας. Όμως, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Στον Γράμμο ο καθείς οφείλει να έχει τα μάτια του πάντοτε δεκατέσσερα γιατί –εκτός από τον πανταχού-παρόντα-και-τα-πάντα-μασσουλώντα κακό λύκο- καραδοκούνε και δεκάδες άλλοι, μη ανιχνεύσιμοι από τα ραντάρ του μέσου ανθρώπου, κίνδυνοι. Η πιθανότητα μάλιστα εκεί πέρα για παροχή άμεσης βοήθειας σε μία ό μη γένοιτο περίπτωση ατυχήματος παραμένει αυθεντικά ελληνική, που πα να πει: λιγότερο κι από ελάχιστη”.
“Η τοποθεσία που έχει επιλεγεί γι αυτή την ιστορία έχει μέσο υψόμετρο τα 1450 μέτρα και συνιστά ένα από τα ελάχιστα αναπεπταμένα εδάφη του Γράμμου. Μέχρι την στιγμή της ατυχούς μεταβάπτισης της σε ‘Πάρκο ΕΦ’ αποτελούσε καλοκαιρινό βοσκοτόπι μιας παρακείμενης γελαδοστάνης. Η περιοχή, όπως απεικονίζεται σε αντίστοιχους στρατιωτικούς χάρτες της ΓΥΣ , είναι χαρακτηρισμένη ‘ύποπτη’ με δυο κόκκινες τελείες, καθότι λόγω του ευεπίφοδου της διατέλεσε παλιό ναρκοπέδιο του εμφυλίου και παρ’ όλους τους αλλεπάλληλους ελέγχους δεν κατάφερε ποτέ να πάρει πιστοποιητικό ολοκληρωτικής κι ασφαλούς εκκαθάρισης. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό το γεγονός -άμα θέλουμε να μιλάμε σοβαρά και όχι πολιτικάντικα- οφείλει να το αναλογιστεί ο καθένας. Γιατί μπορεί να είναι οικονομικά άκρως επωφελές να σχεδιάζει ο κάθε μεγαλονοών πολιτικός μια τουριστική ανάπτυξη πάνω σε πρώην ναρκοπέδια, αλλά κοινωνικά υπεύθυνο και ηθικό δεν είναι. Αρκεί να θυμίσω ότι στις αρχές αυτού του Απρίλη ένας γεωργός του Επταχωρίου κάλεσε τα ΤΕΝΚΣ να ξηλώσουνε από το χωράφι του ένα έτι λειτουργικό σύστημα παγιδευμένων ναρκών που είχε ξεμείνει εκεί από τον εμφύλιο και το οποίο για 63 ολόκληρα χρόνια περίμενε υπομονετικά τον τυχερό που θα ‘πεφτε στην αγκαλιά του. Η παγίδευση αφορούσε περισσότερες της μίας νάρκες και βρισκόταν σε μια περιοχή που συνόρευε με κατοικίες κι η οποία είχε επανειλημμένα δηλωθεί ως «εκκαθαρισθείσα» Φανταστείτε τώρα πόσες περισσότερες πιθανότητες διαθέτουνε τα δασικά ξέφωτα. Σε κάποια παλαιότερα καλοκαίρια που έκανα επιβίωση πάνω στην οροσειρά, σας διαβεβαιώ πως δεν περνούσε βραδιά να μην ακούσω μία τουλάχιστον έκρηξη νάρκης όπως την παρέσυρε στο διάβα του κάποιο μεγάλο ζώο. Για όλους εκείνους που διαθέτουν ανάλογες εμπειρίες και έχουν λόγο γνώσης, όλες αυτές οι υψιπετείς ασκήσεις επί χάρτου που προβλέπουνε γιουρούσια ανυποψίαστων τουριστών με σορτσάκια και σαγιονάρες να τρεχαλίζουν πάνω-κάτω στο βουνό, σίγουρα τους ανατριχιάζουν. Τους πολιτικούς μας πάλι – για λόγους που αδυνατώ πολύ να κατανοήσω- οι ίδιες αυτές προοπτικές φαίνονται να τους εξάπτουν και να τους ευδαιμονίζουν. Και φυσικά υπάρχουν κι οι άλλοι, οι μακρόθεν εποπτεύοντες πολίτες, που έχουνε αφεθεί να πεισθούν για την σοβαρότητα μιας υποτιθέμενης καταγραφής και αποναρκοθέτησης του βουνού που η πρώην διοίκηση Περιφέρειας κομπορρημονούσε πως επιτέλεσε έναντι ενός τιμήματος 4,3 εκ. ευρώ. Διότι σου λένε οι πολίτες: Αφού αυτή η δουλειά στοίχισε τόσο πολύ, σίγουρα -εκτός από τις νάρκες- αυτοί οι καλοί άνθρωποι θάχουνε μαζέψει και τα ρινίσματα της σκουριάς τους. Στο ίδιο συμπέρασμα, χωρίς καμία επιφύλαξη, φαίνεται να έχει καταλήξει και ο ίδιος ο κ. Πετσάλνικος, γιατί μόνον έτσι μπορεί ευλόγως να ερμηνευτεί η παρατεταμένη τωρινή του σιωπή, την στιγμή που προεκλογικώς -για την ίδια αυτή συγκεκριμένη υπόθεση- ξεσήκωνε το σύμπαν! Σε τελική ανάλυση, όλα τα πράγματα αποτελούν ζήτημα οπτικής γωνίας. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε που θα ‘λεγε κι ο Luigi Pirandello. Σ’ αυτήν εξ’ άλλου την χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας το αγώνισμα είναι γνωστό. Κανένας δεν θέλει να πιστέψει ότι μπορεί ποτέ να συμβεί κάτι κακό και κανένας δεν το μελετάει για-να-μη-συμβεί. Όλοι κάνουνε ό,τι περνά από το χέρι τους προκειμένου να συμβεί και -μόλις συμβεί-ρίχνονται μετά με τα μούτρα να εντοπίσουν και να παλουκώσουν τον κάθε υπεύθυνο. Καταμετρήσετε τους παλουκωμένους της Αππίας οδού και θα αντιληφθείτε πολύ καλά την αποτελεσματικότητα αυτής της πρακτικής”.
ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Αυτό που μέχρι σήμερα όλοι οι Έλληνες πιστεύουμε είναι ότι η χώρα μας είναι χρεωμένη σε ξένους επενδυτές και ότι οι πολιτικοί και κατά συνέπεια ο κάθε πολίτης, ακολουθούν τις διατάξεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ώστε πρώτα να αποπληρωθεί αυτό το δημόσιο χρέος και ακολούθως να αρχίσει η ανάπτυξη. Είναι όμως το χρέος που «πνίγει» τον Έλληνα ή μήπως η άγνοια για ορισμένα απλά οικονομικά θέματα, την οποία φυσικά εκμεταλλεύονται οι ξένοι «προστάτες» μας;
Ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού χρέους, που ίσως και να φτάνει το 60%, έχει την μορφή ομολόγων. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι πραγματικό χρέος. Δηλαδή, όταν η Ελλάδα εξέδιδε ομόλογα ώστε να δανειστεί, στην πραγματικότητα δεν υπήρχε δάνειο, παρά μόνο μία υπόσχεση κέρδους, μια εντελώς αφηρημένη υπόσχεση. Το δάνειο ήταν εξ’ αρχής πληρωμένο, εφόσον το πλήρωναν οι “επενδυτές”. Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό ας παρομοιάσουμε την περίπτωση της Ελλάδας με έναν άνθρωπο που αναζητά ένα κεφάλαιο ώστε να ανοίξει μία επιχείρηση. Όταν λοιπόν, βρεθεί ο πρόθυμος δανειοδότης, του υπόσχεται μερίδιο στο κέρδος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι υπάρχει πιθανότητα να μην πάρει τίποτα πίσω. Ότι όχι απλά δεν του χρωστάει αυτά που του υποσχέθηκε, αλλά δεν του χρωστάει ούτε καν αυτά που αποδεδειγμένα του πήρε. Μόνο αν κατορθώσει και βγάλει αυτά που του υποσχέθηκε, του “οφείλει”.
Όταν η Ελλάδα ζητούσε από της διεθνείς αγορές να επενδύσουν στην οικονομία της βρήκε ανταπόκριση. Κάποιοι το άκουσαν και επένδυσαν… Σε καμία όμως περίπτωση δεν της δάνεισαν. Δεν μπήκε σε υποθήκη η δημόσια περιουσία μας ώστε να αντλήσουμε χρήματα. Απλώς μοιράστηκαν χαρτάκια που έγραφαν ότι η χώρα μας οφείλει και όχι ότι χρωστάει. Γιατί αν έλεγαν το δεύτερο, τότε οι επενδυτές θα μπορούσαν να καταδικαστούν για τοκογλυφία και μαζί τους στις φυλακές να παρασύρουν και πολιτικούς που δεν ξέφυγαν από τον «πειρασμό» της διαφθοράς.
Τα χαρτάκια αυτά είναι τα γνωστά σε όλους μας ομόλογα. Θα μπορούσε κανείς να τα παρομοιάσει με ένα δελτίο στοιχήματος για έναν αγώνα ποδοσφαίρου που μπορούμε να αγοράσουμε από τα διάφορα πρακτορεία. Και τα δύο μας δίνουν πιθανότητα κέρδους αν επιτευχθεί ο στόχος μας. Έτσι, όταν υπάρχουν κέρδη, τα αποκόμματα είναι νόμιμα και πανίσχυρα έγγραφα. Όταν δεν υπάρχουν τέτοια, είναι άχρηστα χαρτιά.
Τι συμβαίνει όμως με τους περίφημους «επενδυτές-προστάτες» μας και γιατί αυτοί δεν εγκατέλειψαν την χώρα μας όταν είδαν ότι δεν πρόκειται να βγουν κερδισμένοι από αυτή την ιστορία; Ας δούμε συνοπτικά την διαδικασία ροής των χρημάτων από το εξωτερικό προς την Ελλάδα: μια ενδιάμεση τράπεζα έδινε στην Ελλάδα τα χρήματα που “ζητούσε” από την αγορά και τα χρήματα που της έδινε τα έπαιρνε η τράπεζα αυτή από τους «επενδυτές». Άρα οι τελευταίοι ρίσκαραν (και όχι δάνειζαν με τόκο όπως είπαμε) πιστεύοντας ότι τα ελληνικά ομόλογα είναι μία ευκαιρία να κερδίσουν χρήματα. Όταν λοιπόν, έφτασαν στο σημείο να βγουν «χαμένοι» από το ρίσκο τους, είπαν ότι θα δώσουν νερό στο διψασμένο θηρίο Ελλάδα γιατί ήταν βέβαιο ότι θα επέστρεφε να ζητήσει ξανά. . Δεν έχει νέο “νερό”(δηλαδή χρήμα), αν δεν πληρωθεί το προηγούμενο, ήταν η λογική που επικράτησε. Στην ουσία, οι «επενδυτές» πλήρωναν τις προηγούμενες δανειακές τους ανάγκες( αφού σύμφωνα με αυτές ενεργούσαν και επένδυαν ώστε να αποκομίσουν κέρδος), για να ξεπληρωθούν από τις επόμενες.
Όχι άδικα αναδεικνύεται το ερώτημα, γιατί οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες να φοβούνται τόσο την κατάρρευση της μικρής και ανίσχυρης οικονομίας μας. Η απάντηση κρύβεται στο ότι μία στάση πληρωμών της Ελλάδας θα δημιουργήσει ντόμινο και για τις υπόλοιπες οικονομίες της Ευρώπης. Αυτό γιατί η Ελλάδα με τη στάση της μπορεί να δώσει απτές αποδείξεις στους πελάτες των εταιριών και των τραπεζών που πούλησαν τα ελληνικά, ομόλογα ότι τους εξαπάτησαν. Φυσικά, υπάρχει απάτη, όταν βάζεις τους πελάτες σου να αγοράσουν με “χρυσάφι“ αυτό, το οποίο στη συνέχεια εσύ ο ίδιος αποκαλείς “σκουπίδι“ και “τζογάρεις“ εις βάρος του γιατί αυτό έγινε όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα…
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ: Εκατομμύρια ζητούν παραλήπτες!!!
Δεν έχει τελειωμό ο χορός των εκατομμυρίων (και των αποκαλύψεων…) που σκιάζουν την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, από την περίοδο που στην θέση του Γενικού Γραμματέα ήταν ο Ανδρέας Λεούδης!
Σύμφωνα με πληροφορίες, εντοπίστηκαν 2 εκατομμύρια ευρώ σε λογαριασμό ανώτερου υπαλλήλου της Περιφέρειας, τα οποία όμως φρόντισε να φυγαδεύσει στο εξωτερικό…
Επίσης, ανώτερο στέλεχος της διαχειριστικής επιτροπής, που υπήρξε και προβεβλημενο κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, φέρεται να εμπλέκεται στη διαχείρηση των 2,1 εκατομμυρίων ευρώ, του προγράμματος προβολής. (περισσότερα διαβάστε στο φύλλο της Καστοριανής Εστίας που κυκλοφορεί την Πέμπτη 22/7/2010)
Χάθηκε η μελέτη του αρχοντικού Παπαχρήστου;
Το “αμπαλαρισμένο” με πανώ κτίριο, που βρίσκεται απέναντι από τον Αη Γιώργη είναι το ημικατεστραμμένο αρχοντικό Παπαχρήστου, που πριν ένα χρόνο, παραχωρήθηκε από τον Δήμο Καστοριάς “εν χορδαίς και οργάνοις” στην ελληνοαμερικανική οργάνωση των ΑΧΕΠΑΝΣ, με σκοπό να παπαλαιωθεί και να λειτουργήσει ως βιβλιοθήκη.
Σε ειδική τελετή, που πραγματοποιήθηκε τότε στο Δημαρχείο της πόλης, ο Δήμαρχος Γιάννης Τσαμίσης, αφού ευχαρίστησε για πολλοστή φορά τους εκπροσώπους των ΑΧΕΠΑΝΣ “για την μεγάλη αυτή προσφορά στην πόλη της Καστοριάς, που θα βοηθήσει κυρίως τους νέους ερευνητές και μελετητές της ιστορίας και του πολιτισμού, χρησιμοποιώντας την νέα τεχνολογία”, τους παρέδωσε τον πλήρη φάκελο της μελέτης του αρχοντικού Παπαχρήστου. Η μελέτη προέβλεπε την πλήρη αναστήλωση του κτιρίου, όπου στον κύριο χώρο του θα λειτουργήσει βιβλιοθήκη και σε ηλεκτρονική μορφή, ενώ είχαν προβλεφθεί δύο άλλες αίθουσες, για την στέγαση της ελληνοαμερικανικής και ελληνονακαναδικής ένωσης Καστοριάς. Στην όλη διαδικασία υπήρχε ένα “γκρίζο” σημείο, που έχει τεθεί κατ΄επανάληψη προφορικά, απ΄ όλους τους αμερικανούς αξιωματούχους,που επισκέπτονται τον Δήμο και αφορά την αποκατάσταση της προτομής του στρατηγοΒαν Φλητ σε φυλασσόμενο δημόσιο χώρο, για να μην έχει την τύχη του παρελθόντος! Αυτό δεν προβλέπεται στην μελέτη, για ευνόητους λόγους, αλλά τέθηκε με σκηνικό “αναπαράστασης”, στην τελετή παράδοσης του κτιρίου από τον Δήμο!
Έκτοτε όμως υπήρξε μια στασιμότητα στην εξέλιξη του έργου, με τις δύο πλευρές να επιρρίπτουν ευθύνες η μία στην άλλη! Μάλιστα από τον Δήμο Καστοριάς, αφήνεται να
διαρρεύσει ότι η μελέτη χάθηκε καθ΄όδόν και αγνοείται η τύχη της! Βέβαια κάτι τέτοιο θεωρείται αδιανόητο, δεδομένου ότι οι μελέτες εκτυπώνονται σε πολλαπλά αντίγραφα και αρχειοθετούνται με ψηφιακή μορφή. Γι΄ αυτό και πιθανολογείται ότι κάτι άλλο συμβαίνει… για το οποίο ο μόνος υπεύθυνος να απαντήσει, είναι ο Δήμος Καστοριάς
ΠΟΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΦΕΡΝΕΙ Ο “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ” ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Είναι γεγονός, όπως όλοι γνωρίζουμε, ότι μετά με τις εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου ο χάρτης της Ελλάδας θα διαμορφωθεί σύμφωνα με τον νόμο «Καλλικράτη». Είναι όμως επίσης γεγονός ότι δεν έχει δοθεί επαρκής πληροφόρηση στους πολίτες της χώρας μας σχετικά τις αλλαγές που θα προκύψουν στην τοπική αυτοδιοίκηση μετά το πέρας των εκλογών, καθώς επίσης και με τον τρόπο που καλούμαστε να ψηφίσουμε.
Κάποιες από τις αλλαγές που θα προκύψουν στη δημόσια ζωή είναι η επαναφορά του 50%+1 για την εκλογή των αιρετών της αυτοδιοίκησης καθώς και η μείωση του ορίου ηλικίας για την εκλογή στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια από τα 21 στα 18 χρόνια. Επίσης καθιερώνονται ασυμβίβαστα και μάλιστα ιδιαίτερα αυστηρά για την άσκηση του δικαιώματος του «εκλέγεσθαι». Αυτές οι αλλαγές στην πράξη σημαίνουν ότι το νέο σύστημα ενισχύει έναν «περιφερειακό» συγκεντρωτισμό ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνει τις μέχρι τώρα τοπικές κοινότητες.
Αν ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά στον νόμο «Καλλικράτη» θα δούμε ότι χαράζει νέα διοικητικά όρια. Η εδαφική περιφέρεια κάθε δήμου θα αποτελείται από τις λεγόμενες δημοτικές κοινότητες που στην ουσία είναι οι εδαφικές περιφέρειες των δήμων που τον συγκροτούν και συνιστούν τις εκλογικές περιφέρειες του νέου δήμου. Τη διοίκηση του νέου δήμου θα συνθέτουν το Δημοτικό Συμβούλιο, η Οικονομική Επιτροπή, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, η Εκτελεστική Επιτροπή και ο δήμαρχος ενώ όπως ήταν αναμενόμενο ο αριθμός των συμβούλων κάθε δήμου θα εξαρτάται από τον πληθυσμό του. Οι αλλαγές αυτές στον νομό Καστοριάς έχουν ως αποτέλεσμα στην συγκρότηση τριών διευρυμένων δήμων:
Δήμος Καστοριάς που περιλαμβάνει τους καποδιστριακούς δήμους Καστοριάς, Κλεισούρας, Αγίων Αναργύρων, Κορεστίων, Βιτσίου, Μακεδνών, Αγίας Τριάδας, Μεσοποταμίας και την κοινότητα Καστρακίου.
Δήμος Ορεστίδας που περιλαμβάνει τους καποδιστριακούς δήμους Άργους Ορεστικού και Ίωνος Δραγούμη.
Δήμος Γράμμου αποτελούμενος από τους καποδιστριακούς δήμουν Νεστορίου και τις κοινότητες Αρρένων και Γράμμου.
Ο πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας και το κοινοτικό συμβούλιο θα εκλεγούν από τις εκάστοτε δημοτικές κοινότητες ενώ η εκλογή του δημάρχου, των δημοτικών συμβούλων και των συμβούλων των δημοτικών κοινοτήτων γίνεται κατά συνδυασμούς με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Πιο συγκεκριμένα για την εκλογή δημοτικού συμβούλου μπορούμε να ψηφίζουμε υπέρ ενός, δύο ή τριών υποψηφίων της εκλογικής περιφέρειας στην οποία ανήκουμε, αλλά και υπέρ ενός υποψηφίου σε μία από τις άλλες εκλογικές περιφέρειες του ίδιου δήμου.
Επιτυχών στις δημοτικές εκλογές θα θεωρείται ο υποψήφιος συνδυασμός που θα συγκεντρώσει ποσοστό ίσο με 50%+1 από το έγκυρα ψηφοδέλτια ενώ επιλαχόντες θα είναι όσοι έλαβαν τουλάχιστον μία έδρα. Όσον αφορά το δημοτικό συμβούλιο τα 3/5 των εδρών του θα καταλαμβάνει ο επιτυχών συνδυασμός και 2/5 οι επιλαχόντες. Ο αριθμός των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων από κάθε φύλο θα ανέρχεται τουλάχιστον στο 1/3 του συνολικού αριθμού κάθε συνδυασμού, ενώ για πρώτη φορά το δικαίωμα του εκλέγεσθαι αποκτούν οι ομογενείς και οι νομίμως διαμένοντες αλλοδαποί, με εξαίρεση τη θέση του δημάρχου. Για τη θέση του δημάρχου, μπορούν να υποβάλουν υποψηφιότητα μόνο όσοι έχουν συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας τους.
Ένα πρώτο σημείο του νέου νόμου που έχει προκαλέσει αντιδράσεις είναι ότι τα συμβούλια των τοπικών δημοτικών κοινοτικών θα εκλέγονται από το ψηφοδέλτιο του κεντρικού συνδυασμού. Αυτό γιατί αποκλείει την συμμετοχή στις εκλογές μικρών ανεξάρτητων συνδυασμών, αφού κάθε συνδυασμός στους δήμους θα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον 75 υποψήφιους. Ένα άλλο σκοτεινό σημείο είναι το γεγονός ότι μπορεί να σταυροδοτείται και ένας υποψήφιος σε μία από τις άλλες εκλογικές περιφέρειες του ίδιου οικείου δήμου. Μήπως με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας μηχανισμός ώστε να εκλέγονται με κατευθυνόμενες ψήφους, κάποιοι υποψήφιοι που δεν είναι τόσο επιθυμητοί ή δημοφιλείς στην δική του περιφέρεια;
Αν διαβάσουμε τις διατάξεις του νόμου σχετικά με τα ασυμβίβαστα θα διαπιστώσουμε ότι δεν μπορούν να εκλεγούν σε οποιοδήποτε αξίωμα στους νέους δήμους ή στις περιφέρειες: όποιοι το προηγούμενο 18μηνο έχουν διατελέσει γενικοί διευθυντές ή διευθυντές δημόσιας υπηρεσίας ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ που βρίσκεται στα όρια του δήμου ή της περιφέρειας που θέτουν υποψηφιότητα, οι υπάλληλοι που υπηρετούν σε ιδρύματα που σχετίζονται με τον δήμο στον οποίο είναι υποψήφιοι, τα στελέχη κεφαλαιουχικών εταιρειών που έχουν συμβληθεί με τον δήμο ή με την περιφέρεια, όσοι βαρύνονται με έκπτωση αξιώματος με δικαστική απόφαση και όσοι έχουν “επαγγελματικές” σχέσεις με συμβάσεις, προμήθειες, εκτέλεσης έργων και υπηρεσιών με τους οικείους δήμους και περιφέρειες αξίας άνω των 5.000 ευρώ. Για πρώτη φορά μάλιστα θεωρείται ότι είναι τόσο αυστηρά τα «όρια» του ασυνβίβαστου!
Ο περιφερειάρχης, οι αντιπεριφερειάρχες και τα μέλη των περιφερειακών συμβουλίων θα εκλέγονται σε ενιαίο συνδυασμό. Οι εκλογείς θα μπορούν να θέτουν σταυρό προτίμησης μόνο στους υποψήφιους του περιφερειακού διαμερίσματος, δηλαδή της σημερινής νομαρχίας στην οποία είναι εγγεγραμμένοι. Οι αντιπεριφερειάρχες επιλέγονται μεταξύ των περιφερειακών συμβούλων από τον περιφερειάρχη προεκλογικά και, αν εκλεγούν, δεν αντικαθίστανται. Διακρίνονται σε θεματικούς οι οποίοι αναλαμβάνουν την ευθύνη των βασικών τομέων αρμοδιότητας της περιφέρειας και σε τοπικούς που είναι αρμόδιοι για συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές και επιλέγονται μεταξύ των περιφερειακών συμβούλων που εκλέγονται στην αντίστοιχη περιοχή. Στο πλαίσιο της αιρετής περιφέρειας καθιερώνεται συμβούλιο διαβούλευσης περιφέρειας στο οποίο συμμετέχουν, εκτός από τον περιφερειάρχη και τους αντιπεριφερειάρχες και τους επικεφαλής των περιφερειακών παρατάξεων, οι δήμαρχοι των δήμων της περιφέρειας, εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, οργανώσεων εργοδοτών, εργαζομένων και επαγγελματικών συλλόγων.
Οι συνενώσεις εκτιμάται ότι θα έχουν ως αποτέλεσμα να αλλάξει ριζικά η δύναμη των πολιτικών κομμάτων στους δήμους της χώρας. Στην περιφέρεια και κατά συνέπεια στον τόπο μας, θα έχουν ως αποτέλεσμα να αλλάξουν ίσως χέρια κάποιοι από τους δήμους στις προσεχείς δημοτικές εκλογές. Αναμένεται να δούμε τι θα πραγματικά θα γίνει…
Σε τί διαφέρει η παρούσα κυβέρνηση από μία αντίστοιχη… κατοχική, όταν οποιαδήποτε
υπουργική απόφαση – ακόμα και μη οικονομική – πρέπει να λαμβάνει υπόψιν
πρώτα – πρώτα:
1) Τις διατάξεις της παρ. 1β του άρθρου δευτέρου του Ν. 3845/2010 (ΦΕΚ 65Α/10) “Μέτρα
για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη-
μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο”; (βλ. ΦΕΚ 784/4-6-2010)
ΠΟΡΙΣΜΑ – ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ
Χορός εκατομμυρίων, σε αμφιλεγόμενες δρά-σεις, με απ΄ ευθείας αναθέσεις και αδιαφανείς διαδικασίες, ήταν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της διοίκησης, που άσκησε ο Α. Λεούδης, από την θέση του γενικού γραμματέα της Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας, την περίοδο της “γαλάζιας” διακυβέρνησης 2004-2009. Οι τρεις φάκελλοι, με τα καυτά θέματα, που έχουν αποσταλλεί στο γραφείο του Εισαγγλέα Κοζάνης, ύστερα από πολύμηνη έρευνα, περιέχουν:
α) Το πρόγραμμα “Ψηφιακής αποτύπωσης των ναρκοπεδίων Δυτ. Μακεδονίας και πιλοτικής αποναρκοθέτησης 300 στρεμμάτων” ύψους 4,3 εκ. ευρώ, που πρώτη η Εφημερίδα μας αποκάλυψε. β) Το πρόγραμμα τεχνικής στήριξης του ΠΕΠ Δυτ. Μακεδονίας, με 2.291 εκ. ευρώ και γ) Η προβολή του Νομού Κοζάνης, με 150 χιλ. ευρω, από το πρόγραμμα του τοπικού πόρου. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, ξεκίνησε ήδη ΕΔΕ, με το ξεσκόνισμα των σχετικών φακέλλων, για την αναζήτηση τυχόν ευθυνών, που θα βαρύνουν στελέχη της Περιφέρειας!Στην αποκαλυπτική συνέντευξη, που έδωσε την περασμένη Δευτέρα, ο νυν Γεν. Γραμματέας της Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας Γιώργος Κίρκος, γίνονται εκτενείς αναφορές, για το πώς σκορπίστηκε το δημόσιο χρήμα επί Λεούδη, με αναθέσεις έργων σε ημέτερους επιχειρηματίες, που συνήθιζαν να μην σέβονται την διαχείριση της δημόσιας περιουσίας!Κυρίαρχη θέση στην έρευνα των ελεγκτικών μηχανισμών, είχε το πρόγραμμα των ναρκοπεδίων του Γράμμου, που όταν αποκαλύφθηκε πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2007, από την Εφημερίδα μας, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην τοπική κοινωνία και αλλεπάλληλες επερωτήσεις στην Βουλή, από τον τότε βουλευτή Πασόκ Καστοριάς Φίλιππο Πετσάλνικο!Το συγκεκριμένο πρόγραμμα, που παρουσιάστηκε σε ειδική τελετή, σε γνωστό ξενοδοχείο της Αθήνας, δεν έχει παραληφθεί ακόμα από τον στρατό, που είναι συνταγματικά υπεύθυνος για τις αποναρκοθετήσεις, διότι την υλοποίησή του ανέλαβε ιδιωτική ατομική εταιρεία, με πυροτεχνουργούς από την Βοσνία!Σύμφωνα με την προκήρυξη του έργου, αυτό περιλαμβάνει την ψηφιοποί- ηση των ναρκοπεδίων του Γράμμου και των ύποπτων περιοχών σ΄ ένα … DVD, που έγινε από την ανατύπωση των χαρτών της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού!Και κοστολογήθηκε με 4,3 εκ. ευρώ!Όσοι παρακολούθησαν από κοντά την υπόθεση των ναρκοπεδίων, είναι πεπεισμένοι ότι αυτή υπερέβαινε των δυνατοτήτων του Α. Λεούδη και ότι το “πράσινο φως” για την υλοποίησή του, δόθηκε από τα υψηλότερα κυβερνητικά κλιμάκια εκείνης της περιόδου!Το 60% του προγράμματος της τεχνικής στήριξης, που συνολικά ανέρχονταν στα 2.291 εκ. ευρώ, ανατέθηκε στην επιχείρηση “MEDIA CAST Χατζηνικολάου Ο.Ε.”, που αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή όλων των συμβάσεων, που εκτέλεσε η Περιφέρεια, βάζοντας στα ταμεία της περίπου 700 χιλ. ευρώ!Ο Περιφερειάρχης κ. Κίρκος, στην ίδια συνέντευξη είπε ότι, ο κύριος όγκος των χρημάτων, διατέθηκε μέσω της Διαχειριστικής Αρχής, ενώ οι έλεγχοι που έπρεπε να γίνουν από τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες, στα παρδοτέα και τις συμβάσεις δεν έγιναν ποτέ!Συγκεκριμένα τόνισε ότι στην Περιφέρεια κάποιοι έκαναν τα “στραβά μάτια” στην αφαίμαξη του δημοσίου χρήματος, και υπέγραψαν ως παραληφ- θέντα έργα, στα οποία ο έλεγχος που ακολούθησε, βρήκε σε φαλέλλους, μόνο μερικές κόλες χαρτιού, κάποιες αφίσες ή ένα dvd με φωτογραφίες…Από τα αποτελέσματα της ΕΔΕ και απ΄ όσα είπε ο κ. Κίρκος, φαίνεται να πέφτουν στα “μαλακά” τα ανώτερα στελέχη και οι υπάλληλοι της Περιφέριας, διότι, όπως παραδέχθηκαν στην ΕΔΕ, δέχθηκαν πιέσεις από τον πολιτικό τους προϊστάμενο, προκειμένου να συναινέσουν με την υπογραφή τους. Σημειωτέον ότι τα στελέχη που συναίνεσαν προς τις επιλογές Λεούδη, προέρχονται τόσο από το Πασόκ όσο και από την Νέα Δημοκρατία.
ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΝ
Ποιο πάρκο ‘Ειρήνης και Φιλίας’? Πιο ταιριαστή ονομασία θα ήταν: ‘Έριδας και Μνησικακίας’. Η αρχική σκέψη του κ. Πετσάλνικου φαίνεται πως ήταν να δημιουργηθεί μέσα στην καρδιά του Γράμμου ένα ιστορικό ορόσημο. Σκέψη, όσο να πεις, ευγενής, με κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο που περαιτέρω ενισχύθηκε και συμπληρώθηκε με την φιλοδοξία της συμφιλίωσης των πάλε ποτέ αντίπαλων πλευρών. Ήθελε δηλαδή ο κ. Πετσάλνικος να κάνει ότι δεν κατόρθωσαν ο Ζέρβας με τον Βελουχιώτη.αλλά στο ακριβώς αντίθετο τους: Στην υπόμνηση και στην έξαρση των παθών.τουριστών της πολιτικής να παραβλέψουνε αποστάσεις και ταλαιπωρίες προκειμένου να προσεγγίσουν σ’ εκείνη την εσχατιά του σύμπαντος. Η αρχική ονομασία του χώρου βεβαίως διατηρήθηκε, αλλά τελεί πλέον άνευ ουσίας και περιεχομένου, ένας απλός ευφημισμός. Το ζητούμενο πλέον είναι η εμπορευματοποίηση κι η εξαργύρωση της ιστορίας. Γι αυτό -σύμφωνα με την νέα διακοίνωση των τοπικών πολιτικο-τουριστικών σχεδίων- θα οικοδομηθεί επί του πάρκου κι ένα MOTEL/ μαυσωλείο το οποίο (με το αζημίωτο υποθέτω) θα προσελκύει τους καταναλωτές ιστορίας, θα επιμορφώνει τους ανίδεους και με την ευκαιρία θα τους ταΐζει, θα τους ποτίζει, θα τους κοιμίζει και ίσως-ίσως θα τους γυμνάζει ή θα τους κάνει πεντικιούρ/ μανικιούρ.
Διότι, όπως σοφά δείχνει να διέγνωσε ο επαγγελματίας πολιτικός, μόνον η έντονη συναισθηματική φόρτιση μπορεί να παράσχει κίνητρα ικανά να κάνουν τα στίφη των
Μόνο που το καθυστέρησε κομμάτι το πράμα και πρόλαβε να αποδημήσει εις Κύριον η πλειονότητα όσων πολέμησαν στα δύσβατα εκείνα μέρη. Έτσι -εκ των πραγμάτων- η αρχική του σκέψη επαναπροσδιορίστηκε και ανακατευθύνθηκε σε πιο μεστούς και σύγχρονους δημογραφικούς στόχους. Αντί να στήσει ένα μενίρ και να ξεμπερδεύει, αυτός κατέστρωσε ολόκληρο αποικιοκρατικό σχέδιο. Γύρισε να αγκαλιάσει ένα πάντα πρόθυμο για μπίζνες τοπικό ακροατήριο αλλά και τα ατελείωτα εκείνα στίφη των ανά την οικουμένη βαρβάρων, που αντί να ανοίξουν στο σπίτι τους κανά βιβλίο, ψάχνουν αενάως για ένα πρόσχημα επιμόρφωσης, πρόθυμοι να συρρεύσουνε απανταχού ως πελάτες. Το νέο εγχείρημα δεν επενδύει πλέον στη λήθη και στον κατευνασμό
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει να κερδίσει η Ιστορία από τα μεγαλεπήβολα σχέδια του κ. Πετσάλνικου. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχει να κερδίσει ο κάθε χοντρομπαλάς Αθηναίος τουρίστας που καβαλώντας το πολυτελές του τζιπ θα κάνει χιλιόμετρα στην άκρη του πουθενά προκειμένου να φάει, να πιει, να κοιμηθεί και να δει σε καμιά γυάλινη προθήκη τυχόν δείγματα από ‘συμμοριτικά κονσερβοκούτια’ ή θραύσματα ναπάλμ ενωμένα ακόμη με ανθρώπινο δέρμα (αποποιούμαι βέβαια κάθε σχετική ορολογία, αλλά την χρησιμοποιώ αναγκαστικά, χάριν του επιχειρήματος). Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς Καστοριανός δεν πρόκειται να ωφεληθεί ψυχολογικά από ένα τόσο χθόνιο project.
Ο εμφύλιος -όπως είναι γνωστό- στην περιοχή μας κατέληξε στρατιωτικά τον Σεπτέμβριο του 1947. Οι άνθρωποι που πολέμησαν σε εκείνες τις τελικές μάχες του Γράμμου, αν υπολογίσουμε πως το έπραξαν σε ηλικία 25 πάνω-κάτω ετών, θα πρέπει σήμερα να εισέρχονται στην ένατη δεκαετία της ζωής τους. Εάν φυσικά διατελούν ακόμη εν ζωή… Αυτοί όμως, οι τόσο συναισθηματικά ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, έχουν εδώ και δεκαετίες πάρει απόφαση την οριστική έκβαση της Ιστορίας και έχουν κλείσει αμετάκλητα τους αναμεταξύ τους λογαριασμούς. Κι αυτό είναι κάτι που όχι μόνο προέκυψε περίτρανα από την πρόσφατη πανεπιστημιακή έρευνα που πραγματοποιήθηκε επί τη ευκαιρία της σχετικής με τον εμφύλιο πόλεμο ταινίας του Π. Βούλγαρη, αλλά και κάτι που αναδύεται διαρκώς μέσα από στις πρακτικές της καθημερινότητας τους. Για εξήντα, τόσα, χρόνια οι πολεμιστές του Γράμμου και του Βίτσι αποδεικνύουν με τις καθημερινές απρόσκοπτες αναμεταξύ τους συναναστροφές πως δεν χρειάζονται κανένα απολύτως φτιαχτό ιδεολόγημα, καμία άνωθεν νουθεσία, κανένα πάρκο και κανένα μαυσωλείο ΕΦ, προκειμένου να μάθουνε να ζούνε αγαστά και μονιασμένα. Διαβιούνε στις ίδιες γειτονιές με τους παλιούς τους αντιπάλους, πίνουνε αντάμα καφέ στα ίδια καφενεία, ψωνίζουνε στα ίδια καταστήματα και σεργιανούνε στα ίδια σοκάκια, κόσμια, όμορφα κι ειρηνικά. Το ίδιο το modus vivendi τους καταρρίπτει ασυζητητί την παράδοξη ψυχαναλυτική θεωρία του κ. Πετσάλνικου με την οποία φαίνεται να υποστηρίζει πως η αναβίωση μιας απεχθούς μνήμης επιφέρει και ανακούφιση στην ανθρώπινη ψυχή. Οξύμωρον.
Όμως το σχέδιο του κ. Πετσάλνικου δεν αδυνατεί μόνο κοινωνικοπαθολογικά Προκαλεί κι αφήνει αναπάντητα μια ολόκληρη αρμαθιά από εύλογα ερωτήματα που κάθε συνετός Έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα να σκεφθεί και να υποβάλλει.
Με ποια λογική, κατ’ αρχήν, η Βουλή των Ελλήνων μεταμφιέζεται και δρα σαν να ήτανε Υπουργείο Δημοσίων Έργων? Τι δουλειά έχει το νομοθετικό σώμα της πολιτείας να ανακατεύεται στη δημιουργία ενός πολεοδομικά αυθαίρετου συγκροτήματος στην καρδιά ενός απείραχτου (ακόμα) δάσους την στιγμή που –σύμφωνα με τους νόμους που το ίδιο αυτό το σώμα ψηφίζει- απαγορεύεται εκεί η κάθε οικιστική επέμβαση?
Προσαρμόζει ο κ. Πετσάλνικος τον εαυτό του στην πολιτειακή θέση που του ανατέθηκε ή παλεύει να προσαρμόσει την θέση στις πολιτικές του σκοπιμότητες? Γιατί αν συμβαίνει το πρώτο θα πρέπει να μπει στον κόπο να μας εξηγήσει ποια ακριβώς από τις πολυσχιδείς λειτουργίες και τις ήδη υπάρχουσες ανάγκες της Βουλής έρχεται να εξυπηρετήσει η ανέγερση ενός βουκολικού ΜOTEL στην εσχατιά της ελληνικής επικράτειας, δίπλα στα ελληνοαλβανικά σύνορα, πάνω στα περάσματα λαθρομεταναστών και εμπόρων χασίς και σε απόσταση άνω των 600 χιλιομέτρων από την έδρα του σώματος που βρίσκεται στην πρωτεύουσα της χώρας? Με ποιο αιτιολογικό και σε ποιον κωδικό θα αναγράψει τα κονδύλια για την ανέγερση του? Θα χρησιμεύσει μήπως το οίκημα σαν κυνηγετικό περίπτερο για τους συναδέλφους του βουλευτές? Θα στέλνει μήπως εδώ για παραθερισμό τους πρέσβεις των χωρών με τους οποίους φωτογραφίζεται κάθε τόσο έπ’ ευκαιρία των τελετών διαπίστευσης τους, να κόβουν τσάρκες στο βουνό, να εισπνέουν νοτιο-Μακεδονικό οξυγόνο (αφού το βόρειο –όπως μπορείτε να θυμηθείτε- το έχουμε ήδη εκχωρήσει στον κ. Gruevski) και να απαθανατίζουν με τα κινητά τους πως πετάνε τα πουλάκια?
Κι ας υποθέσουμε ότι τα πράγματα έχουν κάπως έτσι. Για ποιόν άραγε λόγο ευνοήθηκε τόσο σκανδαλωδώς ο Γράμμος και ο νομός της Καστοριάς? Με ποια κριτήρια επιλέχτηκαν οι συγκεκριμένες τοποθεσίες? Αν το κίνητρο του κ. Πετσάλνικου ήτανε αυθεντικά κεντρο-κρατικό, αν ήθελε γνησίως να εξυπηρετήσει κάποιες πάγιες ανάγκες του πολιτικού οργανισμού του οποίου έχει την τιμή να προΐσταται θα όφειλε βεβαίως -ως πρόεδρος όλων των ελλήνων βουλευτών που είναι και θέλει να λογίζεται- να λειτουργήσει ακριβοδίκαια. Θα έπρεπε να προκηρύξει πανελλήνιο διαγωνισμό εκδήλωσης ενδιαφέροντος και να δεχθεί φακέλους κι υποψηφιότητες από ΟΛΕΣ τις κατάλληλες τοποθεσίες ΟΛΗΣ της χώρας. Θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει διαφανή κριτήρια για τον τρόπο επιλογής και να ιδρύσει ειδική επιτροπή αξιολόγησης. Δεν είδα να πράττει τίποτε τέτοιο. Αντί να λειτουργήσει ως αμερόληπτος πρόεδρος του κοινοβουλίου της χώρας, προτίμησε να δράσει ως ένας πρώτος τη τάξει επαρχιώτης βουλευτής που κοιτάζει μόνον τα του οίκου του καλλιεργώντας κλίμα για μια ψευδεπίγραφη (κατά την ταπεινή άποψη μου) ανάπτυξη στην περιφέρεια του.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο κ. Πετσάλνικος έχει αυτοπαγιδευθεί μέσα στο ίδιο του το impetus. Νοιώθει σήμερα χρεωμένος και υποχρεωμένος να ολοκληρώσει ένα έργο που ο ίδιος χωροθέτησε και ξεκίνησε μέσα στη δεκαετία του ‘80, είτε γιατί νοητικά το ταξινομεί σαν μία εκκρεμότητα την οποία επιζητεί οριστικά να κλείσει, είτε γιατί θυμικά το λατρεύει σαν ένα προσωπικό του πόνημα, ακόμη κι όταν η γενική εξέλιξη των πραγμάτων του δείχνει το ανεδαφικό και το ανούσιο του εγχειρήματος. Ίσως και να έχουμε εδώ να κάνουμε με ένα ακόμη δείγμα πολιτικού πείσματος, ναπολεόντειου βαρύτητας, που προτρέπει τους εκάστοτε κατόχους εξουσίας να εμμένουν στις προσωπικές τους επιλογές contra vox populi. Αυτό όμως είναι κάτι που θα κρίνουν οι ιστορικοί του μέλλοντος…
Η τοποθεσία που έχει επιλεγεί γι αυτή την ιστορία έχει μέσο υψόμετρο τα 1450 μέτρα και συνιστά ένα από τα ελάχιστα αναπεπταμένα εδάφη του Γράμμου. Μέχρι την στιγμή της ατυχούς μεταβάπτισης της σε ‘Πάρκο ΕΦ’ αποτελούσε καλοκαιρινό βοσκοτόπι μιας παρακείμενης γελαδοστάνης. Η περιοχή, όπως απεικονίζεται σε αντίστοιχους στρατιωτικούς χάρτες της ΓΥΣ , είναι χαρακτηρισμένη ‘ύποπτη’ με δυο κόκκινες τελείες, καθότι λόγω του ευεπίφοδου της διατέλεσε παλιό ναρκοπέδιο του εμφυλίου και παρ’ όλους τους αλλεπάλληλους ελέγχους δεν κατάφερε ποτέ να πάρει πιστοποιητικό ολοκληρωτικής κι ασφαλούς εκκαθάρισης. Το τι ακριβώς σημαίνει αυτό το γεγονός -άμα θέλουμε να μιλάμε σοβαρά και όχι πολιτικάντικα- οφείλει να το αναλογιστεί ο καθένας. Γιατί μπορεί να είναι οικονομικά άκρως επωφελές να σχεδιάζει ο κάθε μεγαλονοών πολιτικός μια τουριστική ανάπτυξη πάνω σε πρώην ναρκοπέδια, αλλά κοινωνικά υπεύθυνο και ηθικό δεν είναι. Αρκεί να θυμίσω ότι στις αρχές αυτού του Απρίλη ένας γεωργός του Επταχωρίου κάλεσε τα ΤΕΝΚΣ να ξηλώσουνε από το χωράφι του ένα έτι λειτουργικό σύστημα παγιδευμένων ναρκών που είχε ξεμείνει εκεί από τον εμφύλιο και το οποίο για 63 ολόκληρα χρόνια περίμενε υπομονετικά τον τυχερό που θα ‘πεφτε στην αγκαλιά του. Η παγίδευση αφορούσε περισσότερες της μίας νάρκες και βρισκόταν σε μια περιοχή που συνόρευε με κατοικίες κι η οποία είχε επανειλημμένα δηλωθεί ως «εκκαθαρισθείσα» Φανταστείτε τώρα πόσες περισσότερες πιθανότητες διαθέτουνε τα δασικά ξέφωτα. Σε κάποια παλαιότερα καλοκαίρια που έκανα επιβίωση πάνω στην οροσειρά, σας διαβεβαιώ πως δεν περνούσε βραδιά να μην ακούσω μία τουλάχιστον έκρηξη νάρκης όπως την παρέσυρε στο διάβα του κάποιο μεγάλο ζώο. Για όλους εκείνους που διαθέτουν ανάλογες εμπειρίες και έχουν λόγο γνώσης, όλες αυτές οι υψιπετείς ασκήσεις επί χάρτου που προβλέπουνε γιουρούσια ανυποψίαστων τουριστών με σορτσάκια και σαγιονάρες να τρεχαλίζουν πάνω-κάτω στο βουνό, σίγουρα τους ανατριχιάζουν. Τους πολιτικούς μας πάλι – για λόγους που αδυνατώ πολύ να κατανοήσω- οι ίδιες αυτές προοπτικές φαίνονται να τους εξάπτουν και να τους ευδαιμονίζουν. Και φυσικά υπάρχουν κι οι άλλοι, οι μακρόθεν εποπτεύοντες πολίτες, που έχουνε αφεθεί να πεισθούν για την σοβαρότητα μιας υποτιθέμενης καταγραφής και αποναρκοθέτησης του βουνού που η πρώην διοίκηση Περιφέρειας κομπορρημονούσε πως επιτέλεσε έναντι ενός τιμήματος 4,3 εκ. ευρώ. Διότι σου λένε οι πολίτες: Αφού αυτή η δουλειά στοίχισε τόσο πολύ, σίγουρα -εκτός από τις νάρκες- αυτοί οι καλοί άνθρωποι θάχουνε μαζέψει και τα ρινίσματα της σκουριάς τους. Στο ίδιο συμπέρασμα, χωρίς καμία επιφύλαξη, φαίνεται να έχει καταλήξει και ο ίδιος ο κ. Πετσάλνικος, γιατί μόνον έτσι μπορεί ευλόγως να ερμηνευτεί η παρατεταμένη τωρινή του σιωπή, την στιγμή που προεκλογικώς -για την ίδια αυτή συγκεκριμένη υπόθεση- ξεσήκωνε το σύμπαν! Σε τελική ανάλυση, όλα τα πράγματα αποτελούν ζήτημα οπτικής γωνίας. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε που θα ‘λεγε κι ο Luigi Pirandello. Σ’ αυτήν εξ’ άλλου την χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας το αγώνισμα είναι γνωστό. Κανένας δεν θέλει να πιστέψει ότι μπορεί ποτέ να συμβεί κάτι κακό και κανένας δεν το μελετάει για-να-μη-συμβεί. Όλοι κάνουνε ό,τι περνά από το χέρι τους προκειμένου να συμβεί και -μόλις συμβεί-ρίχνονται μετά με τα μούτρα να εντοπίσουν και να παλουκώσουν τον κάθε υπεύθυνο. Καταμετρήσετε τους παλουκωμένους της Αππίας οδού και θα αντιληφθείτε πολύ καλά την αποτελεσματικότητα αυτής της πρακτικής.
O Γράμμος, έξω από όλες αυτές τις ‘μεταξύ τυρού και αχλαδίου’ πολιτικές συζητήσεις, δεν παύει να αποτελεί εγγενή επικινδυνότητα σαν ένα άγριο φυσικό περιβάλλον και ενδιαίτημα των αγρίων όντων που φιλοξενεί. Αυτό δεν εννοούν να το εμπεδώσουν οι καλοί μας πολιτικοί. Το προσπερνούνε εύκολα σαν μία υπερβολή, μπορεί και σαν μία αστειότητα. Οι εμπειρίες που οι ίδιοι αποκομίζουν από το βουνό είναι εξω-ρεαλιστικές καθώς, είτε το διασχίζουν αποστασιοποιημένοι, μέσα στην άνεση και στην ασφάλεια των αυτοκινήτων τους, είτε το χαζεύουν μέσα στις στυλιζαρισμένες εικόνες των διαφόρων ευροβόρων ‘κέντρων’ δήθεν παρατήρησης και δήθεν ενημέρωσης που κατά καιρούς στήνουν. Τους δίνει ο Γράμμος την εντύπωση ενός τεράστιου θεατρικού σκηνικού, άκρως εντυπωσιακού με αυτό το «αχ καλέ, τι ωραίο πράσινο!!» του. Όταν λοιπόν αυτές οι σουρεαλιστικές εντυπώσεις τους ανακατευτούν με τις πάγιες πολιτικές τους εμμονές για ‘αξιοποίηση΄ των πάντων, η κατάληξη και μοιραία και αναμενόμενη είναι. Ο Γράμμος απεκδύεται τον χαρακτήρα του οικοσυστήματος, αποσπάται από τους κανονικούς -ζωικούς και φυτικούς- του ιδιοκτήτες και μετατρέπεται σ’ ένα βουνό/ατραξιόν, κατάλληλο να φιλοξενεί χαζοχαρούμενα τρεχαλητά τύπου Κοκκινοσκουφίτσας. Όμως, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Στον Γράμμο ο καθείς οφείλει να έχει τα μάτια του πάντοτε δεκατέσσερα γιατί –εκτός από τον πανταχού-παρόντα-και-τα-πάντα-μασσουλώντα κακό λύκο– καραδοκούνε και δεκάδες άλλοι, μη ανιχνεύσιμοι από τα ραντάρ του μέσου ανθρώπου, κίνδυνοι. Η πιθανότητα μάλιστα εκεί πέρα για παροχή άμεσης βοήθειας σε μία ό μη γένοιτο περίπτωση ατυχήματος παραμένει αυθεντικά ελληνική, που πα να πει: λιγότερο κι από ελάχιστη.
Πάρτε για παράδειγμα τα μικρά κόκκινα ποντίκια του δάσους (peromyscus maniculatus). Ο ιός Hantavirus που μεταφέρουν, σκότωσε αρκετό κοσμάκη στην έξαρση της περιόδου 89-93 και μπορεί κάλλιστα να πλήξει τον κάθε απρόσεκτο Ιντιάνα Τζόουνς που έρχεται σε επαφή με μολυσμένα από το σάλιο και τα εκκρίματα τους αντικείμενα προκαλώντας του αιμορραγικό πυρετό και βαριά νεφρική ανεπάρκεια. Υπάρχουν επιπροσθέτως άφθονα προβατο-τσιμπούρια (Ixodes ricinus) που καραδοκούν στις κορφές των χόρτων, έτοιμα να πηδήξουνε στα γυμνά πόδια των κορασίδων και να βυθίσουν τα κεφάλια τους στο τρυφηλό τους δέρμα μεταδίδοντας ωραίες, εξωτικές και εφ’ όρου ζωής αρρώστιες όπως την μπορελίωση (Lyme disease). Μπορεί ακόμη να συναντήσει κάποιος στο διάβα του κάτι μανιτάρια/ φούσκες (Lycoperdon sp.) που εκλύουν άμα πατηθούν ή κλωτσηθούν ένα πυκνό νέφος σποριδίων. Μια ελάχιστη πρέζα από αυτά είναι ικανή να τον στείλει να ανεβοκατεβαίνει παρέα με τα Χερουβείμ την σκάλα του Ιακώβ τραγουδώντας Καζαντζίδη. Κι όποιος έχει την λόξα να περπατάει φουμάροντας, μπορεί κάλλιστα με την κάφτρα του τσιγάρου του να κάνει το νέφος ν’ αρπάξει και μετά, μέσα του, να λαμπαδιάσει και ο ίδιος, σαν την φρεγάδα του πασά. Αυτά είναι κόλπα ζόρικα που τα ‘κανε και ο Σαίξπηρ τον Μεσαίωνα, αποδίνοντας επισκηνίως απομιμήσεις κεραυνών.
Άμα τώρα ένας διαβάτης τη γλιτώσει από όλα αυτά μπορεί να παραπατήσει πάνω σε τίποτε δίμετρα γουρονόχορτα (Heracleum mantegazzianum ) Να σπάσει το εύθρυπτο στέλεχος τους και να ποτιστεί με τον χυμό τους. Και στη συνέχεια, βαδίζοντας ανέμελος για κανά δυο τόσες ώρες μέσ’ την αντηλιά, να γίνει από την φωτοτοξικότητα πιο κόκκινος κι από τον Καθιστό Ταύρο. Τα ρυάκια πάλι, οι ποτίστρες κι οι νερόλακκοι είναι συχνά μολυσμένα από εκκρίματα ζώων που ψόφησαν και κείτονται στην παραπάνω υψομετρική να στραγγίζουνε για μήνες ολόκληρους τα πτωματικά υγρά μέσα τους. Περιέχουν ‘σούπες’ κρυπτοσποριδίων και γιαρδίων τόσο πλούσιες και πηχτές που είναι άνετα σε θέση -μετά από μια επώαση 3-4 ημερών- να προκαλέσουνε, πίσω στο σπίτι, διάρροιες ικανές να ανατινάξουν το WC και να κάνουν την αντιτρομοκρατική να τρέχει. Μια βόλτα πάλι που μπορεί και να ξεκινήσει κατακαλόκαιρο με ήλιο και νηνεμία μπορεί -μέσα σε ένα διάστημα όχι μεγαλύτερο από δεκαπέντε λεπτά- να εξελιχθεί σε στενότατη επαφή τρίτου τύπου με τους κεραυνούς του Δία. Πιστέψτε με, κανένας άνθρωπος στα καλά του δεν θέλει να ζήσει μια ηλεκτρομαγνητική θύελλα στον Γράμμο. Οι κεραυνοί σκάζουνε εκεί πέρα πιο πυκνοί κι από τους γερμανικούς όλμους στο D-day.
Οποίος τολμήσει να μπει σε σπήλαιο, ανεξαρτήτως εποχής, κι άμα ακόμα δεν βρει εκεί καμιά αρκούδα να ραχατεύει, θα βρει οπωσδήποτε guano νυχτερίδων. Λίγο να βαριοπατήσει θα σηκώσει σύννεφο τη σκόνη ενός μύκητα που περιέχουν και θα την εισπνεύσει. Η ιστοπλάσμωση θα τον χτυπήσει μήνες αργότερα και θα κάνει πολλούς γιατρούς να ξύνουν απορημένοι το κεφάλι τους. Έξω στον καθαρό αέρα εν τω μεταξύ, υπάρχουν πλαγιές στις οποίες οι καρστικές τρύπες είναι περισσότερες κι από κείνες που έχουνε τα Ελβετικά τυριά. Λίγοι τις βλέπουν. Οι πιο πολλοί τις αισθάνονται αμέσως μόλις σκάσουνε στον πάτο τους. Τα Οντρια είναι γεμάτα από δαύτες, αλλά μπορεί κανείς να τις απαντήσει και στα Ψωριάρικα, στον αυχένα Κοτύλης, στα Τρία αυγά, στον Σούφλικα κι αλλού. Όρεξη για τουρισμό νάχει. Σε μια μάλιστα από αυτές –είναι που έριξε σύμφωνα με μια τοπική παράδοση- κι ο Ορέστης το χρυσό στέμμα των Μυκηνών και κάντε ελπίδα να τόβρει καμιά μέρα κανά στραβός τουρίστας. Αν ξαναβγάλει κεφάλι εννοείται από κει μέσα κι εάν καταφέρει να ξεμπλέξει από τον ατελείωτο λαβύρινθο των δρόμων και των παράδρομων της οροσειράς που κανένα GPS της αγοράς δεν έχει –ακόμα- καταφέρει να ξεδιαλύνει αποτελεσματικά. Το θέμα είναι να διατηρεί κανένας την αισιοδοξία του. Και να προσέχει το ντύσιμο του. Γιατί τα έντονα και παρδαλά χρώματα, τα πολλά φρου φρου και τα αρώματα προσελκύουνε μέλισσες κυψελoκομείων, άγριες σφήκες, yellow jackets και πανταχού παρούσες σκνίπες ημέρας που το τσίμπημα τους διαπερνά ακόμα και υφάσματα jean. Υπάρχουν άνθρωποι αλλεργικοί στο τσίμπημα αυτών των εντόμων που μπορεί να τα κακαρώσουν από αλλεργιογόνο ασφυξία μέσα σε 20 με 30 μόλις λεπτά και μάλιστα υπάρχουνε πολλοί ανάμεσα τους που δεν έχουνε καν επίγνωση αυτής τους της ευπάθειας. Στον Γράμμο μπορεί κάλλιστα να τους δοθεί η ευκαιρία να τη διαγνώσουν…
Πριν από καιρό λίγο καιρό ο ‘Αρκτούρος’ σε συνεργασία με την ΔΕΗ εφήρμοσε ένα μεγαλοφυές σχέδιο αποτίμησης του συνολικού πληθυσμού των αρκούδων της Πίνδου. Οι επιστήμονες του εκμεταλλευόμενοι την συνήθεια των ζώων να ‘ξύνονται’ πάνω σε τηλεγραφόξυλα πάκτωσαν κάπου 4500 τυλιγμένες με κοτετσόσυρμα και χαρτογραφημένες με σύστημα GIS κολώνες της ΔΕΗ στην περιοχή. Από αυτές συνέλεξαν δείγματα τριχών τα οποία με εξέταση DNA αποκάλυψαν ένα πληθυσμό 200 ζώων κατά 80% αρσενικού φύλου. Εξ αυτού υπολογίζεται ότι συνολικά το είδος πρέπει να αριθμεί περί τα 300 με 350 ζώα. Τα οποία λέτε να κυκλοφορούνε πού? Άμα σκεφτείτε τις τεράστιες αποστάσεις που διανύει καθημερινά μια ενήλικη αρκούδα ψάχνοντας για τροφή και το πόσο έχει συρρικνωθεί η δασοκάλυψη της Πίνδου, θα βγάλετε εύκολα το συμπέρασμα ότι ursus arctus μπορείτε να βρείτε πρακτικά παντού! Να πούμε τώρα ότι προς χάριν του κ. Πετσάλνικου και των σχεδίων του, θα φανούν διατεθειμένα αυτά τα ευγενή ζώα να εξαιρούνε εφεξής από τα δρομολόγια τους το πάρκο ΕΦ και τους φιλοξενούμενους του? Η μήπως όχι? Αλλά τότε, τι ακριβώς να υποθέσουμε ότι θα συμβεί την ημέρα που ένας από αυτούς θα πάει και θα πέσει κατευθείαν μέσ’ στην αγκαλιά τους? Θα χορέψει μήπως ρούμπα, όπως στο ‘dancing with the stars’?
Κι άντε να βγάλουμε τις αρκούδες από το παζλ. Να βγάλουμε μήπως και τους ασβούς? Που έτσι και σε ‘ψεκάσει’ κανένας με την ‘κολόνια’ του θα παρακαλάς μετά νάρθει κανένας δερβίσης να σε χωρίσει από το πετσί σου… Να βγάλουμε και τις αλεπούδες και τα χαριτωμένα σκιουράκια που είναι πιθανότατοι φορείς λύσσας? Να βγάλουμε μήπως και τα φίδια? Γιατί μη μου πείτε! Παντού υπάρχουν φίδια ή μήπως όχι? Τις προάλλες μόλις βρήκανε ένα κουλουριασμένο μέσα σε αυτοκίνητο της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης. Στην περίπτωση που μία νηστική οχιά 40εκ. δαγκώσει δυο αλλεπάλληλες φορές ένα παιδάκι 12 χρονών, το παιδάκι -για νάχει πιθανότητες επιβίωσης- θα πρέπει να καταφύγει σε μία πλήρως οργανωμένη νοσοκομειακή μονάδα το ΑΡΓΟΤΕΡΟ εντός 2 ωρών. Η πλησιέστερη μονάδα τέτοιου τύπου είναι το νοσοκομείο Καστοριάς και τρέχοντας του σκοτωμού με ιδιωτικό αυτοκίνητο ο καλύτερος χρόνος που μπορεί να πετύχει κανείς έχοντας αφετηρία το πάρκο είναι 2.17’. Πάει το παιδάκι, χίλια συγνώμη, άντε τώρα στο σπίτι να κάνετε ένα καινούργιο!
Το μέρος όπου στήνεται αυτό το πάρκο δεν διαθέτει καμιά ιδιαίτερη θέα ορίζοντα και δεν διαθέτει καμιά σοβαρή τροφοδοσία νερού. Όχι επαρκή τουλάχιστον για την εξυπηρέτηση ενός συγκροτήματος του μεγέθους που προοιωνίζουν οι υπάρχουσες κατασκευές. Απέχει περί τα 10χμ από το προηγούμενο κατοικημένο χωριό(νέα Κοτύλη) και περί τα 14χμ. από το επόμενο(Πευκόφυτο). Ο δρόμος πάνω στον οποίο βρίσκεται χωρίζει το βόρειο από το νότιο σύμπλεγμα της οροσειράς και κάθε μέρα τον διασχίζουν εγκαρσίως εκατοντάδες άγρια ζώα. Οδικά χαρακτηρίζεται (και είναι) καθαρόαιμος δασικός δρόμος. Χωμάτινος, λασπώδης σε ορισμένα σημεία, στενός με κλειστές επικίνδυνες στροφές που για 1χμ φιδοσέρνει σύρριζα στους απύθμενους γκρεμνούς του Χάρου με μεγάλη διάβρωση στα πρανή του και δίχως κανένα στηθαίο ή προστατευτικό ανάχωμα. Για να υποστηριχθεί στοιχειωδώς ένα κοσμοπολίτικο οικιστικό συγκρότημα σε μια τόσο άγρια κι ερημική περιοχή αναλογισθείτε τι επιπρόσθετα έργα απαιτούνται στο ευρύτερο περιβάλλον και τι οικολογικές ανατροπές θα προκαλέσουν αυτά στο αισθητικότερο κομμάτι της οροσειράς. Μια τυπική νομαρχιακή ασφαλτόστρωση του δικτύου για παράδειγμα δεν θα φανεί σε καμία περίπτωση αρκετή. Προκειμένου να καταστεί ασφαλές το πέρασμα του ‘Χάρου’ θα πρέπει να φαγωθεί μεγάλο τμήμα των τοιχωμάτων της δεξιάς πλευράς του. Να μπουν δίχτυα ανάσχεσης κατολισθήσεων, να γίνουν υδρομαστεύσεις, παγίδες βρόχινων, αντερείσματα σε σαθρά εδάφη, στηθαία, πινακίδες στις διασταυρώσεις, φωτισμός στα επικίνδυνα σημεία, και σίγουρα να προστεθούν και τα κερασάκια της τουριστικής τούρτας. Να κατασκευαστούν οι απαραίτητες διανοίξεις χώρων θέας και φωτογραφήσεων για να ολοκληρωθεί ο μετασχηματισμός του άγριου και παρθένου περιβάλλοντος σε ψυχαγωγικό παρκάκι κλάσης ‘Βαν Φλητ’. Θα πρέπει επιπροσθέτως να περαστούν γραμμές ηλεκτρικού και τηλεφώνου. Θα πρέπει να καλλιεργηθούν οι πηγές που βρίσκονται στα ριζά του Πύργου (του υψώματος που ορθώνεται πάνω από το πάρκο) να σκαφτούνε τάφροι στο δάπεδο των μαυρόπευκων και να περαστούν βάνες και σωληνώσεις. Οι εργολάβοι έχουν ήδη παραταχθεί κι αναρωτιούνται: Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά? Μήπως η ελληνική Βουλή κόβοντας κάτι παραπάνω από το πρόσφατο 25% από τους 16 μισθούς των υπαλλήλων της ή από τα 1.059.516 ευρώ που πλήρωσε για την κατασκευή της ιστοσελίδας της? (βλέπε ερώτηση 6944) Μήπως το λαϊκό (να το πούμε καλύτερα λαϊκίστικο?) ταμείο που έχει θεσπίσει ο κ. Πετσάλνικος και το οποίο (κατά τις εκτιμήσεις της εφ. ‘Έθνος’στις 18/4/10) σε 898 μόλις χρόνια θα καταφέρει να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος της χώρας αφού οι μόνοι που φαίνεται να θέλουν να συμβάλλουν ουσιαστικά σ’ αυτό είναι η σαμπανοφόρος Τζούλια και κάτι οκτάχρονα πιτσιρίκια? Μήπως τίποτε υπερτιμολογήσεις των επιδοτήσεων από προγράμματα των ‘κουτόφραγκων’ εταίρων μας, οι οποίοι πιθανότατα θα κληθούν γι άλλη μία φορά να συναινέσουν στην καταστροφή του οικοσυστήματος και στην αποδιάρθρωση του βιότοπου της καφέ αρκούδας πιεζόμενοι να αποδεχθούν τις εξιδανικευμένες μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που θα τους παρουσιάσουμε?
Και άντε να δεχθούμε ότι το σχέδιο θα ολοκληρωθεί κατ’ ευχήν των επινοητών του και στην καρδιά του δρυμού θα λειτουργήσει αυτό το σύγχρονο χάνι. Και θα περιλαμβάνει -όπως το υποσχέθηκαν- στις εγκαταστάσεις του κι ένα ‘πλήρως εξοπλισμένο’ Συνεδριακό κέντρο. Που θα παραμένει -όπως πολύ καλά το υποπτεύεστε- ανοικτό στην παγκόσμια ζήτηση μόνον για ένα διάστημα περίπου τριών μηνών τον χρόνο, όσο δηλαδή κρατάει σε κείνα τα ανεμοδαρμένα ύψη η καλοκαιρία. Γιατί, πέρα από αυτό το τρίμηνο, ποιο ‘τρυφηλό πόδι’ από τους ακαδημαϊκούς και τους Δημόσιους αυτής της χώρας θα αποφασίσει -ανεξαρτήτως βαρομετρικών- να πάει να συνεδριάσει στην άκρη του πουθενά, διασχίζοντας με το αυτοκίνητο του ραχούλες και βουναλάκια, ταξιδεύοντας για πάνω από δυο -και βάλε- ώρες από την Καστοριά, μέσα σε ένα περιβάλλον άγριας φύσης? Ο Ταρζάν κι η τσίτα μήπως? Κι άμα το σεμινάριο τραινάρει, κατά-πως-το-συνηθίζουν- τα-σεμινάρια, με τι καρδιά θα αποκοτήσει ένας ξένος να επιστρέψει νυχτιάτικα στην πόλη με βροχές και με χιόνια, συνοδευόμενος ολούθε από αλυχτήματα λύκων και διασχίζοντας δασικούς δρόμους και περάσματα αρκούδας? Ανυπερθέτως φαντάζομαι θα απαιτηθεί να αποσπάσουμε και τίποτις ‘ευζουνάκια’ της Βουλής σαν συνοδούς ασφαλείας.
Και πείτε τώρα ότι το καλοσκέφτεται ένας φιλίστορας τουρίστας το πράγμα κι αποφασίζει να κάτσει να φιλοξενηθεί μία μέρα στον εκεί λειτουργούντα ξενώνα. Με τι θα απασχοληθεί αυτός ο άμοιρος? Πως θα καταφέρει να περάσει δίχως κατάθλιψη την ημέρα του? Τι είδους τουριστικό προϊόν θα έχει στη διάθεση του να καταναλώσει? Το μόνο που υπάρχει σε αφθονία εκεί είναι πεύκα, γρασίδι, αγελάδες με κουδούνες αλλά δίχως ονοματεπώνυμο, ένα μνημείο στην μνήμη κάποιων ‘σφαγμένων από συμμορίτες χουρουφυλάκων’ και μια υδατοδεξαμενή της δασικής. Θα του συστήσουμε μήπως να κάτσει στο δωμάτιο του να μονάσει, να κάνει meditation ψέλνοντας ‘Οοοοοομ και ‘χάρε Κρίσνα’ ή μήπως θα τον συμβουλέψουμε ν’ ανοίξει τηλεόραση όπως θα ‘κανε και στην πόλη? Θα αρχίσει μήπως να μιλάει στο κινητό του που ΔΕΝ θα πιάνει και δεν θα έχει ‘σήμα καμπάνα’? Θα ξεκινήσει στο lobby ένα πρωτάθλημα τάβλι με τους συνεχώς χασμουριέμενους δημόσιους υπαλλήλους/ σερβιτόρους? Θα πάρει το αυτοκίνητο του να πεταχτεί στο Πευκόφυτο να δει άμα κελαρύζουν ακόμα τα νερά κι άμα ζούνε ακόμα οι γριές τσελιγκοπούλες? Θα πάει στην Κοτύλη να θαυμάσει το καρακιτσαριό της άναρχης δόμησης που επέβαλε εκεί η μοντέρνα ανάπτυξη? Θα περπατήσει ο εμαυτός του στα γύρω μονοπάτια να δει πόσο εγκάρδια χαιρετάνε τους ξένους οι αρκούδες και πόσο ψηλά θα τιναχτεί άμα πατήσει καμιά νάρκη? Συναρπαστικές εμπειρίες για τις οποίες στο τέλος- τέλος θα χρειαστεί να πληρώσει κι ένα τίμημα για το οποίο προφανώς θα απαιτήσει απόδειξη. Ποιος θα του την εκδώσει? Κανένας υπό σύσταση ‘ Όμιλος ξενοδοχειακών επιχειρήσεων της Βουλής ο «Χ. Τρικούπης»’?
Μήπως τελικά προσληφθούνε εκεί -ως υπάλληλοι της Βουλής- και οι φερόμενοι ως ‘οδηγοί βουνού’ εκπαιδευθέντες κάτοικοι Νεστορίου? Λέω ‘φερόμενοι’ γιατί αυτούς τους ανθρώπους τους βάλανε να τελειώσουνε μία κατ’ όνομα ‘σχολή’ του ΕΟΤ η οποία όχι μόνον βρισκότανε έξω από το κάθε παρακλάδι του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, όχι μόνον δεν πιστοποιήθηκε ποτέ από πουθενά, αλλά και διαλύθηκε οριστικά μετά το πέρασμα της πρώτης φουρνιάς των σπουδαστών της. Τα ‘πτυχία’ αυτής της ‘σχολής/ έχουν ίδια αξία με τα ‘πτυχία’ των κολεγίων ή των εκκλησιαστικών σχολών ή της σχολής νοσοκόμων του ερυθρού σταυρού που παράγει προσωπικό μη αποδεκτό προς απασχόληση πουθενά αλλού πέρα από το ‘Ερρίκος Ντυνάν’. Μεθοδολογίες δηλαδή αεροκοπανατζίδικες, απολύτως ενδεικτικές της σοβαρότητας με την οποία κτίζουνε οι πολιτικοί την ανάπτυξη της εκεί περιοχής. Κι αυτό σημαίνει ότι αν αύριο-μεθαύριο συμβεί τίποτε το μοιραίο σε κάποιον από τους τουρίστες που θα συμμετέχουν σε υποτιθέμενες δραστηριότητες με επικεφαλής τέτοιους οδηγούς, οι κληρονόμοι του θα είναι σε θέση να απαιτήσουν και –κατά πάσα πιθανότητα- και να αποσπάσουν κολοσσιαίες αποζημιώσεις από τους τελευταίους καθώς οι άμοιροι δεν θα βρίσκουνε νομική προστασία πουθενά.
Σε περίπτωση που όλο αυτό το project αποτύχει θα είναι κακό γιατί θα σημαίνει ότι τα εκατομμύρια ευρώ της α’ και της β’ φάσης ξοδεύτηκαν στον βρόντο. Εάν πάλι επιτύχει θα είναι εξ’ ίσου κακό γιατί θα δουλέψει σαν Δούρειος ίππος στον αφανισμό του οικοσυστήματος του Γράμμου. Απληστία και οικολογική ανευθυνότητα είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να περιγράψει τα κίνητρα και τις συμπεριφορές όλων αυτών που επιτίθενται στο βουνό προτάσσοντας ως πρόσχημα την ιδεολογικά ανυπόληπτη έννοια της ‘ανάπτυξης’. Το μόνο που επιζητούν στην πραγματικότητα είναι να εκμεταλλευτούν για λογαριασμό ανομολόγητων δημόσιων ή ιδιωτικών συμφερόντων ένα παρθένο οικοσύστημα που για χιλιετίες τώρα εξυπηρετεί απροβλημάτιστα χιλιάδες σύμβια όντα τα οποία διαθέτουν πάνω στους πόρους αυτού του πλανήτη τα ίδια ακριβώς με μας δικαιώματα.
Ένα πράγμα μόνο πιστεύω ότι είναι ικανό να διασώσει τον Γράμμο από τις εμμονές του κ. Πετσάλνικου και των ομοϊδεατών του. Το Ελληνικό Κράτος. Μάλιστα! Διότι μαζί με την κ. Merkel, το IMF, τους πολιτικούς αναλυτές του Bloomberg και όλους τους ανά την υφήλιο δανειστές του, τρέφω και εγώ απεριόριστη εμπιστοσύνη στην πολλαπλώς διαπιστωμένη ανικανότητα του.
Ας υποθέσουμε ότι μέσα στις τρέχουσες συνθήκες πτώχευσης θα βρει λεφτά και θα το κτίσει το MOTEL του o κ. Πετσάλνικος. Πιστεύετε στα σοβαρά ότι ο επόμενος πρόεδρος της Βουλής θα ενδιαφερθεί καθόλου για την τύχη του? Αποκλείεται. Το πολύ-πολύ να πάει να κτίσει κι εκείνος ένα παρόμοιο στην δική του ιδιαίτερη πατρίδα. Κι ας πούμε ότι -προβλέποντας μια τέτοια εξέλιξη- θα φροντίσει ο κ. Πετσάλνικος να το μεταβιβάσει εγκαίρως στην αρμοδιότητα μιας δια-δημοτικής ΑΕ. Πιστεύετε ότι θα μπορέσει ποτέ να προκόψει ως δημοτική επιχείρηση? Απο-και-κλείεται. Το πιθανότερο είναι ότι θα του ξετινάξουνε την μπάνκα από τον πρώτο κιόλας μήνα μοιράζοντας 9 προς1 τον προϋπολογισμό του. Εννέα θα δίνουνε στους μισθούς των βολεμένων υπαλλήλων και ένα σε επιλεγμένες τρέχα-γύρευε αγορές με καλή μίζα. Και ας πούμε ότι θα το παρατήσουν μετά οι Δημαρχαίοι ‘προσωρινώς’ σφραγισμένο. Πιστεύετε ότι θα επιβιώσει στην εφεδρεία ως κτίριο? Απο-και-κλείεται. Θα το αποσυναρμολογήσουνε οι Αλβανοί φύλαρχοι ξηλώνοντας μέχρι και τα κεραμίδια. Μια εξαιρετική επίδειξη των επιχειρησιακών δυνατοτήτων τους έκαναν άλλωστε τις προάλλες (18-4-10) διαρρηγνύοντας κάτι σπίτια της κατοικημένης Κοτύλης. Ανάψανε τζάκι, μαγειρέψανε, φάγανε, ήπιανε, κοιμήθηκαν, ξεσήκωσαν ό,τι γουστάρανε από τα πράγματα των νοικοκυραίων και φύγανε κύριοι, μέρα μεσημέρι. Χα! Και ποιος θα τους σταματούσε? Μήπως ο ελληνικός στρατός? Η ελληνική συνοριοφυλακή? Το αόρατο σώμα των ελλήνων αγροφυλάκων? Η ομοσπονδιακή θηροφυλακή? Ο Διγενής Ακρίτας? Γι αυτό σας λέω. Δεν ανησυχώ καθόλου. Δεν διατηρώ τον παραμικρό ενδοιασμό ότι το κράτος θα καταφέρει να μεγαλουργήσει και πάλι με τον τρόπο που μόνο εκείνο ξέρει. Μια χαρά μαντάρα θα γίνουν όλα, και σε τρία τέρμινα το πάρκο και πάλι στα γελάδια θα περιέλθει. Θα μακαρίζει ο γελαδάρης την τύχη του, θα ανάβει θυμιατό, θα δοξάζει το όνομα του κ. Πετσάλνικου και που ξέρετε? Μπορεί να ευαισθητοποιηθεί αρκετά στο τέλος και να του απονείμει κι αυτός μια τιμητική πλακέτα. Έτσι, για να αυγατίζει η συλλογή του.
Τελικά γιατί στην Καστοριά είναι διαφορετικά τα πράγματα?
Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε τόσο σε δελτία ειδήσεων, όσο και στην καθημερινότητα μας επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτα και επιχειρηματίες να μιλούν με δυσαρέσκεια για την χαμηλή αγοραστική κίνηση, ένα φαινόμενο που έχει πάρει πανελλήνιες διαστάσεις. Η αγορά μπορεί να χαρακτηριστεί ως τελματωμένη πράγμα που προκαλεί σε καταστηματάρχες και καταναλωτές δυσφορία.
Ωστόσο, οι περισσότεροι επιχειρηματίες δεν μένουν «με τα χέρια σταυρωμένα». Μηχανεύονται διάφορους τρόπους και στρατηγικές για την προσέλκυση των πελατών τους, προκείμενου να μπορέσουν να ανταποκριθούν στα έξοδα και τα δάνεια που τρέχουν και να καταστήσουν με οποιοδήποτε τίμημα την επιχείρηση τους βιώσιμη. Μάλιστα, ορισμένοι εμπορικοί σύλλογοι ανά την Ελλάδα προτείνουν κάθετη πτώση των τιμών.
Σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα με πρωτοβουλία τους οι καταστηματάρχες και οι επιχειρηματίες μείωσαν κατακόρυφα τις τιμές και ενημέρωσαν σχετικά τους πολίτες της πόλης αναρτώντας αφίσες και πανό με τις ενδείξεις «Ρίχνουμε τις τιμές», «Βazaar λίγων ημερών» και «Ελεύθερη πτώση τιμών», προκαλώντας μάλιστα, όπως υποστηρίζουν, αύξηση της αγοραστικής κίνησης. Βέβαια, από τον νόμο απαγορεύονται οι εκπτώσεις και οι προσφορές εκτός των προβλεπόμενων, χειμερινών και θερινών, περιόδων. Για αυτό και οι διαδικασία δεν είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί ως εκπτωτική αν και τα χαρακτηριστικά της είναι ίδια με εκείνα των εκπτώσεων.
Όλο αυτό βέβαια είχε και τον αναμενόμενο αντίκτυπο. Όπως υποδεικνύει και η συμπεριφορά του ορθολογικού καταναλωτή, η αγοραστική κίνηση αυξήθηκε. Ψώνισε, όπως θα λέγαμε η «ψυχολογία» τις προηγούμενες ημέρες. Οι καταναλωτές και μόνο στην ιδέα ότι αυτό που αγοράζουν είναι φθηνότερο, έσπευσαν να επωφεληθούν της ευκαιρίας.
Σε αυτό το σημείο θα ήταν καλό να επισημάνουμε ότι η εξέλιξη αυτή ήταν σαφώς αναμενόμενη. Εφόσον πραγματοποιούνται μειώσεις και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είναι απόλυτα φυσιολογικό να μειωθούν σε βάθος χρόνου και σταδιακά οι τιμές σε όλα τα προϊόντα. Ακόμα και τα ενοίκια είναι αναμενόμενο ότι τα αρχίσουν να πέφτουν (ή καλύτερα έχουν ήδη πέσει) αφού θα μειωθεί η ζήτηση λόγω περιορισμένης αγοραστικής δυνατότητας. Την εξέλιξη αυτή προστάζει η είσοδος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ακόμα κι αν οι περισσότεροι βλέπουμε τις προσφορές ως ευκαιρίες για λίγες μόνο ημέρες.
Βέβαια, προς έκπληξη πολλών καταναλωτών η αγορά της πόλης μας, της Καστοριάς, κινείται κάπως διαφορετικά. Παρατηρήθηκε αύξηση των τιμών των προϊόντων έως και 20% σε ορισμένα είδη από το Πάσχα και μετά. Για να γίνουμε λίγο περισσότερο συγκεκριμένοι, είναι εύκολο να παρατηρήσει κανείς, σε αυτήν την όχι και τόσο μεγάλη αγορά, αυξημένες τιμές, όχι μόνο σε συγκεκριμένα καταστήματα αλλά και σε συγκεκριμένα είδη, μέσα σε δύο-τρεις μήνες μόνο.
Γεννιέται, όχι άδικα το ερώτημα γιατί να συμβαίνει κάτι το τόσο ανορθόδοξο στην μικρή μας κοινωνία. Μήπως οι πλασματικές εκπτώσεις και προσφορές στο ταμείο είναι ένα δέλεαρ αφού πελάτης και καταστηματάρχης μένουν ευχαριστημένοι από τις τιμές; Τί θα γίνει όμως αν αυτές οι τιμές συγκριθούν με τις αντίστοιχες άλλων πόλεων; Η απάντηση είναι ότι ο καστοριανός καταναλωτής θα αντιμετωπίσει το δίλλημα αν θα πρέπει να στηρίξει τον συντοπίτη του επιχειρηματία ή αν θα πρέπει να καταφύγει σε άλλη αγορά προς όφελος της «τσέπης» του.
Σίγουρα το να υποστηρίξουμε τους επιχειρηματίες και καταστηματάρχες της Καστοριάς θα πρέπει να είναι βασικός μας στόχος, μόνο όταν όμως κι αυτοί υποστηρίζουν τα συμφέροντα των πελατών τους. Εξάλλου, δύο είναι τα ενδεχόμενα σχετικά με την κίνηση που θα επικρατήσει τους ερχόμενους μήνες στην αγορά: αφενός κάποιοι υποστηρίζουν ότι τότε θα αντιληφθούν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι τις περικοπές στα επιδόματα, και ειδικά της θερινής άδειας, και θα “κουμπωθούν” ακόμη περισσότερο. Αφετέρου άλλοι λένε ότι, καθώς ελάχιστοι θα κάνουν πολυήμερες διακοπές, θα υπάρξει μεγαλύτερη κινητικότητα στα καταστήματα και στην αγορά. Μένει να δούμε τι θα συμβεί…
Βατοπεδι και στην Καστοριά?
Η απόφαση του Δήμου Καστοριάς, να παραχωρήσει οικοπεδική έκταση δέκα στρεμμάτων, για την κατασκευή κτιρίου, που θα στεγάσει το “ευρωπαϊκών προδιαγραφών” γηροκομείο της πόλης, προκάλεσε όχι άδικα, ποικίλα συναι-σθήματα στους πολίτες, τόσο για τις προθέσεις των “δωρητών” όσο και για τις διαθέσεις των “δωρεοδόχων”
Η συγκεκριμένη έκταση,βρίσκεται στη πανοραμική θέση “Πέτρα” και αποτελεί κατά το ήμιση(5.412,19 τ.μ.) δωρεά της οικογένειας του εκλιπόντος Χ. Μπαλλή προς το Γηροκομείο, ενώ το υπόλοιπο τμήμα της, υπήρξε αντικείμενο δικαστικής διαμάχης με τον Δήμο Καστοριάς, στον οποίο τελικά κατακυρώθηκαν. Με την πρόσφατη παραχώρηση του όμως από τον Δήμο, κλείνει ουσιαστικά, μια περίοδος προστριβών με την Μητρόπολη, που στην παρούσα φάση δεν θα
ωφελούσε κανένα. Το νέο κεφάλαιο που ανοίγει, ονομάζεται “απεμπόληση δημοτικής περιουσίας” και γι΄ αυτό κάποιοι οφείλουν να λογοδοτήσουν στο εγγύς μέλλον! Το Γηροκομείο Καστοριάς διαθέτει μια αξιόλογη περιουσία, από την αξιοποίηση της οποίας θα μπορούσε άνετα να συντηρηθεί (βλ. σχετικό πίνακα σε διπλανή στήλη). Αντίθετη άποψη εκφράζει ο προσωρινός διευθυντής του ιδρύματος Κ.. Σεραφείμ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Νέα Καστοριά” (22-4-2010) όπου μεταξύ άλλων τονίζει: “Δεν έχουμε σοβαρά έσοδα από την ακίνητη περιουσία του Γηροκομείου, εκτός από 600-700 ευρώ το μήνα, που προέρχονται από μισθώματα τριών περίπου κατοικήσιμων οικημάτων. Σ΄ αυτά πρέπει να προστεθούν και άλλες 3000-4000 ευρώ το μήνα, οι
οποίες κατά τον κ. Σεραφείμ, προέρχονται από τις εισφορές των δέκα τα`1234890- ιδρύματος.
Μετά την άκομψη απομάκρυνση του πρώην διευθυντή του Γηροκομείου Λάζαρου Σίσκου, ο
οποίος παρά τις αντιξοότητες, κράτησε “όρθιο” οίδρυμα επί 25ετία περίπου, η διαχείρισή του πέρασε στα χέρια του Γιάννη Δημητρόπουλου, οδηγού και πρώην εκπροσώπου τύπου του
Μητροπολίτη και του Νικολάου Μπαλλή, γνωστού για την πολυσχιδή δράση του στα κοινά,από τα έδρανα του Δ.Σ.μέχρι τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, που εγκατέστησε παρανόμως στην σκεπή της οικοδομής του…
Ενδεικτική της συναντίληψης, που διακατέχει τα μέλη της διαχειριστικής επιτροπής για την αξιοποίηση της περιουσίας του γηροκομείου, είναι η προσπάθεια εκποίησης τριών οικοπέδων εντός του οικιστικού ιστού της πόλης. Η οποία τελικά αναβλήθηκε εις το διηνεκές, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες! Αν και δεν έγιναν γνωστοί επισήμως οι λόγοι της αναβολής, εν τούτοις
εικάζεται ότι το Δ.Σ. του Γηροκομείου, οδηγήθηκε σ΄ αυτή την απόφαση, μετά τον θόρυβο που ξέσπασε στην τοπική κοινωνία, από την καταφανώς υποτιμημένη τιμή εκκίνησης που δόθηκε σε ένα από τα τρία κίνητα (οικόπεδο) το οποίο χαρακτηρίζεται “φιλέτο”! Γεγονός που προκάλεσε και την παρέμβαση, επί της διαδικασίας, του υπουργείο Οικονομικών, όπως παραδέχθηκε προς την εφημερίδα μας ο διευθυντή του Γηροκομείου κ. Σεραφείμ. Τα υπό εκποίηση οικόπεδα, στα πλαίσια της “αξιοποίησης” της περιουσίας του ιδρύματος είναι το εξής:
1. Οικόπεδο 250 τ.μ. στην θέση ΤΑΜΠΑ-ΧΑΝΕ” – Μεγ. Αλεξάνδρου 127 του Δήμου Καστοριάς με τιμή εκκίνησης 30.000 ευρώ.
2. Οικόπεδο 150 τ.μ.στην θέση “ΝΤΟΛΤΣΟ” -Νικ. Τσακάλη 14 του Δήμου Καστοριάς με τιμήεκκίνησης 55.000 ευρώ.
3. Οικόπεδο 1205 τ.μ. στην κεντρική πλατεία δ.δ. Χιλιοδένδρου του Δήμου Αγίας Τριάδας, με
τιμή εκκίνησης 15.000 ευρώ.
Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι η δημοσίευση της προκήρυξης, έγινε σε μη αναγνωρισμένες εφημερίδες από τον σχετικό νόμο, πράγμα που την καθιστά αυτόματα άκυρη και εξαιρετικά ευάλωτη, σε όποιον ήθελε να την προσβάλλει νομικά! Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι η έννοια “αξιοποίηση” χάνει την σημασία της στην εκποίηση ενός οικοπέδου 250 τ.μ. επί της οδού
Μεγ. Αλεξάνδρου, με αρχική τιμή εκκίνησης τα 30.000 (!) όταν κτηματομεσιτικοί κύκλοι υπολογίζουν την εμπορική του αξία στα 700 ευρώ/τ.μ.! Παράλληλα η αξιολόγηση του πρώτου οικοπέδου καταρρίπτεται ως υποτιμημένη από την εκτίμηση του δευτέρου, το οποίο αν και μικρότερο είναι ακριβότερο, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη διαφορά στις αντικειμενικές
αξίες των δύο περιοχών! Όλα αυτά συνηγορούν ότι η διοίκηση του Γηροκομείου προχωράει με
βεβιασμένες κινήσεις στην “αξιοποίηση” της περιουσίας του ιδρύματος, χωρίς να διασφαλίζεται απολύτως και το συμφέρον του από την ορθολογική διαχείριση των ακινήτων του. Παρόλα αυτά, δεν είναι η πρώτη φορά, που το Γηροκομείο εκποιεί τα “ασημικά” του, που για πολλά χρόνια υπήρξαν η κύρια πηγή εσόδων για την εύρυθμη λειτουργία του.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το Δ.Σ. του ιδρύματος, πριν ένα χρόνο, είχε δρομολογήσει την εκποίηση δύο ακόμα ακινήτων, που βρίσκονται εκτός Δωρεά Σοφαροπούλου ή Σουφαράπη – Ψιλή κυριότητα νομού Καστοριάς.Το ένα είναι ένα ξενοδοχείο σε κεντρικό σημείο της Αθήνας, δωρεά κι αυτό της Αθηνάς Ρίζου, το οποίο όμως καταστράφηκε από εμπρησμό, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και το άλλο η γνωστή βίλα Παπαγελιά στην Αιδηψό. Αποκαλυπτική είναι η
επιστολη του πληρεξούσιου δικηγόρου Αθηνών κ. Ανδρέα Κουρούκλα, με ημερομηνία 30 Σεπτεμβρίου 2008 προς το Δ.Σ. του Γηροκομείου, με την οποία, εκτός από την ενημέρωση που κάνει για τις εξελίξεις στο θέμα της εκποίησης των ακινήτων, επισυνάπτει και την απόφαση για την αντικατάσταση του κ. Ν. Μπαλλή από μέλος της επιτροπής του διαγωνισμού, από τον κ. Κ. Σεραφείμ. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Μπαλλής και τότε συγκέντρωνε αρκετή αρνητική δημοσιότητα εναντίον του, από την εμπλοκή του και σε άλλα ζητήματα της τρέχουσας επικαιρότητας. Αλλά παρ΄ όλα αυτά ο κ. Μπαλλής παραμένει μέχρι σήμερα αμετακίνητος στην θέση του και ανέλαβε να διαχειριστεί επικοινωνιακά κι αυτή την δημοπρασία, λόγω της μεγάλης εμπειρίας του σε τέτοιου είδους ζητήματα. Η επιστολή του πληρεξούσιου δικηγόρου είναι η εξής:
Αθήνα 30 Σεπτεμβρίου 2008
ΠΡΟΣ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ
ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΙ ΑΘΗΝΑΣ
ΡΙΖΟΥ
Με την ευκαιρία αποστολής της αναλυτικής καταστάσεως εισπράξεως μισθωμάτων για τον μήνα Οκτώβριο 2008 σας ενημερώνω ότι συμπλήρωσα και υπέβαλα δηλώσεις ιδιοκτησίας για τα δύο ακίνητα, ιδιοκτησίας του ιδρύματος, επί της οδού Ν. Μεταξά 31 και Φυλής 111, Αθήνα στο αρμόδιο Κτηματολογικό Γραφείο Αθηνών, όπως προκύπτει από το συνημμένο αποδεικτικό υποβολής δήλωσης Ν. 2308/1995. Το κόστος για την υποβολή των άνω δηλώσεων ανέρχεται σε 270 ευρώ και περιλαμβάνει τα τέλη κτηματογράφησης και την υποβολή των αντίστοιχων δηλώσεων. Τελειώνοντας, σας υπενθυμίζω για την επιστροφή των αποσταλέντων πρακτικών των διεξαχθεισών άγονων δημοπρασιών και διαγωνισμών για τα ακίνητα της Αιδηψού και της Ν. Μεταξά 31, Αθήνα, μετά την συμπλήρωση και την υπογραφή τους από τον κ. Σεραφείμ μαζί με την απόφαση του Δ.Σ. του ιδρύματος για την αντικατάσταση του κ. Μπαλλήαπό τον κ. Σεραφείμ ως μέλους της Επιτροπής του διαγωνισμού.
Με τιμή
Ο Πληρεξούσιος Δικηγόρος
Ο χώρος που βρίσκεται σήμερα το Γηροκομείο, ανήκει στην Ισραηλινή Κοινότητα Ελλάδας (πρώην εβραϊκά νεκροταφεία) η οποία μετά την αλλαγή χρήσης, της γης, μπορεί άνετα να την διεκδικήσει. Ενώ δεν έχει διευκρινισθεί νομικά αν η μετονομασία του Νομικού Προσωπικού “Γηροκομείο Λαζάρου και Αθηνάς Ρίζου” σε “Εκκλησιαστικό Γηροκομείο της Ιεράς Μητροπόλεως”, επιτρέπει
την μετεγγραφή της ακίνητης περιουσίας του πρώτου στο δεύτερο! Πόσο μάλλον αν ένα εκκλησιαστικό ίδρυμα, έχει ή όχι-πρόσβαση στις κοινοτικές επιχορηγήσεις, όπως διακαώς επιδιώκουν οι σημερινοί διαχειριστές του ιδρύματος.
ΚΑΙ …
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ!
Πληροφορίες, που διαρρέουν από νομικούς κύκλους, αναφέρουν ότι από την Εισαγγελία Καστοριάς, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος, εναντίον του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Καστοριάς κ. Σεραφείμ, για την γνωστή υπόθεση του μετοχίου της Μονής Αγίων Αναργύρων στον Αετό Φλώρινας. Η υπόθεση αναμένεται να εκδικαστεί από το Εφετείο Κοζάνης, λόγω της βαρύτητας του κατηγορητηρίου, στο αμέσως προσεχές διάστημα.
