Μέσα από τη στήλη της “Βιβλιοπαρουσίασης” συνεχίζουμε το συναρπαστικό μας ταξίδι στον κόσμο του βιβλίου με το μυθιστόρημα του Καστοριανού συγγραφέα Στάθη Μασκαλίδη , “Σαν φυσάει ο Βαρδάρης”, από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.
Στάθης Μασκαλίδης:
Γεννήθηκα στη Μεσοποταμία Καστοριάς και κατοικώ στην πόλη της Καστοριάς. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά. Γράφω, γιατί μου αρέσει να αναπλάθω τον κόσμο, γιατί η ζωή είναι τόσο σύντομη που μια μονάχα δε φτάνει. Ελεύθερο πνεύμα από τη φύση μου, εγγράφηκα στη σχολή ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου αλλά εγκατέλειψα αμέσως τις σπουδές μου, γιατί έκρινα πως ο συγκεκριμένος επαγγελματικός προσανατολισμός δε μου ταίριαζε. Εργάζομαι στον δήμο Καστοριάς, στην υπηρεσία πρασίνου. Με την ειδικότητα του κηπουρού μπορώ να βρίσκομαι κοντά στο περιβάλλον, να απολαμβάνω τις ομορφιές του και να ονειροπολώ. Η πρώτη μου επαφή με το αναγνωστικό κοινό έγινε με το μυθιστόρημά μου «Πικραλίδες» που ελεύθερα διατίθεται από το διαδικτυακό περιοδικό MAXMAG. Νουβέλα μου με τίτλο «Κομαντσέρος» κυκλοφόρησε για το ιστορικό περιοδικό Νέος Μικρός Καου-μπόυ των εκδόσεων Άγρια Δύση. Το διήγημά μου «Και ήταν σαν να έβλεπε τον εαυτό του» έχει κυκλοφορήσει για το ίδιο περιοδικό των εκδόσεων Άγρια Δύση. Αστυνομικό διήγημά μου «Το γρανάζι» κυκλοφόρησε σε συλλογικό τεύχος του περιοδικού crime and horror. Αρθρογραφώ σε τοπικές εφημερίδες, τοπικά και πανελλαδικής εμβέλειας blogs. Ζω και εγώ μαζί με τους ήρωες που δημιουργώ, πονώ στη δυστυχία τους και χαίρομαι όταν είναι ευτυχισμένοι.
Κριτική παρουσίαση
Ένα βιβλίο όμοιο με σουρεαλιστικό πίνακα. Με φόντο την φοιτητική Θεσσαλονίκη! Ένα μυθιστόρημα, πλουτισμένο με μυριάδες λέξεις που συνθέτουν ένα λεκτικό σύνολο λυρισμού που, αν δεν κουράσει, γοητεύει!
Μερικές φορές ο Στάθης ξεχνιέται ότι έχει πάρει χέρι χέρι τον αναγνώστη και τον σέρνει στα δικά του όνειρα και τον υπνωτίζει… Σαν τον Τομ Ρόμπινς και σαν τον Τσαρλς Μπουκόφσκι. Το φόντο του η συμπρωτεύουσα, όπου όλοι -λίγο, πολύ- έχουμε κάνει τις περιπλανήσεις μας σαν σπουδαστές ή σαν ενδοχώριοι μετανάστες, με όλα τα καλά και τα κακά αυτών των ρόλων. Είμαστε στη διετία 2017-2019, λίγο πριν την επέλαση του Convid 19.
Η υπόθεση του έργου είναι ο ίδιος ο Στάθης (ούτε καν όνομα κόπιασε ν’ αλλάξει στον ήρωα του μυθιστορήματος), νεαρός φοιτητής, όχι από κείνους με τους μπαμπάδες-τραπεζίτες και το κορίτσι, ένα γοητευτικό φάντασμα που τον ακολουθεί (ως φάντασμα) ακόμα και στην Καστοριά, που τελικά ήταν αληθινό!
Αστικά λεωφορεία, φοιτητικές λέσχες, οι δρόμοι και οι πάροδοι της Θεσσαλονίκης με τα ονόματά τους επακριβώς όπως τα θυμόμασταν κι εμείς, είναι το γαρνίρισμα της ιστορίας του πρωταγωνιστή. Το πίσω πλάνο! Η νοσταλγία όσων πέρασαν από εκεί και πολλοί πέρασαν…
Στο τέλος, ο αναγνώστης ανιχνεύει ταλέντο στον Στάθη Μασκαλίδη, που επιπλέον έχει και μία άλλη κατάκτηση, αυτή της ελληνικής γλώσσας που της κατέχει στο 99%. (Αφήσαμε το 1% για να έχουν κάποια πρωτοπορία οι φιλόλογοι).
Καλοδιάβαστο το βιβλίο σου, φίλε…
Απόσπασμα
Η ευτυχία λένε πως έχει δίδυμη αδερφή τη δυστυχία, πως η σχέση τους είναι ιδιαίτερα ισχυρή και πως λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία, όπως λέγαμε κάποτε στο σχολείο, τότε που επηρεάστηκα και ακολούθησα τη θετική κατεύθυνση. Τι κρίμα που δεν κρύβεται στις καρδιές των ανθρώπων το μηχάνημα της φυγοκέντρου που χρησιμοποιούμε συχνά στη σχολή μου, αυτό που διαχωρίζει τα συστατικά και που τόσο πολύ θα ήθελα να αποβάλλει τους καημούς και τις πικρίες από πάνω μας. Όμως, τι να κάνουμε, δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως τα θέλουμε.
Οπισθόφυλλο
Θεσσαλονίκη. Στα σκιερά σημεία της πόλης αλλά και του ανθρώπινου μυαλού φωλιάζουν στη σκοτεινιά οι παρίες, εκεί όπου ανθίζουν στα κρυφά τα νυχτολούλουδα. Μέσα σε δαιδαλώδη και ακάνθινα μονοπάτια, ένας πρωτοετής φοιτητής, ο Στάθης, με ασταθή χαρακτήρα, αντιπαλεύει τους δαίμονες που συγκρούονται μέσα του. Στέκεται τυχερός όταν ένα πανέμορφο λουλούδι εμφανίζεται στον δρόμο του, η Ίριδα, και έτσι στα ξαφνικά, όπως συμβαίνει καμιά φορά, η μουντή ζωή του μεταμορφώνεται και όλα μοιάζουν να αλλάζουν. Μαχητής του έρωτα γίνεται σε άνισο αγώνα και, έχοντας για βοήθεια τη δύναμη της φιλίας, επιχειρεί να ορθοποδήσει μέσα σε μια πόλη που καταπίνει όποιον δεν προσαρμόζεται. Κάπου εκεί ένα αστέρι έρχεται να φωτίσει τον δρόμο του και να γίνει η φωνή της συνείδησής του ή μήπως όχι;
Δημήτρης Ιωαννίδης
Ελένη Κωστοπούλου
